Dag van:
Het is me wel de vakantie van de gesloopte nachten....
Ik weet soms niet hoe ik wakker moet worden als ik nog maar net slaap....
Hoofdletter G van Geslaagd, van Grenzeloos Genieten, van Grappen en Grollen, maar ook van Geradbraakt en Gigantisch Gesloopt dus....
Ik bedoel, heerlijk al die jonge mensen die je meeslepen in hun leven en feestvreugde maar jongens, al ontkent iedereen het hier, we zijn toch echt wel oudjes aan het worden hoor....
Vannacht laat terug in de hotelkamer...even als indrukken verwerken....en dan begint het...
De kies, gekuch, maagzuur....
En dan om 8 uur die wekker want dan knort Willems maag....
En wat er ook gebeuren mag...ik ga
vandaag niet naar het strand....
vandaag niet naar het strand....
Net als we samen de nieuwtjes via de online media doornemen en elkaar voorlezen komen Evangelos en Maria eraan met...let op ik weet de naam....Agathangelos....
Alleen zal ik het wel verkeerd geschreven hebben...
Ik noem hem voor het gemak Angelos....
"Doe maar een ibuprofennetje" de kiespijn is nog niet over....
Ik mag wel nieuwe halen...
En dan weet ik het....
Vandaag geen strand maar het stadje in...
Daar heb ik wel zin in....en mooie smoes...het is nu noodzaak want de medicijn voorraad raakt op....
Willem gaat verder met zijn Griekse omelet...
Ik heb hier werkelijk nog geen Griekse kip horen kakelen op dit schiereiland, zelfs geen loslopende, en vraag me af waar al die ei gerechten vandaan komen hier...
Gebakken ei, roerei, omelet, gekookt ei....u roept het maar....
En elke avond ook nog eens een kip gerecht bij het diner buffet....
Wij oudjes zitten onder onze olijfboom...
De oogjes vallen zo nu en dan toe....
De geluiden in het zwembad lijken wel een schoolplein vol joelende kinderen...
Ik zou zomaar weer aan werken kunnen wennen...
Het is een kakafoni van talen maar Nederlands hoor je op Chalkidiki eigenlijk niet een hier dus ook niet...
Duits, Italiaans, een enkel klankje Engels en veel Grieks....maar nee, geen Nederlands...
De single Duitse dronkaard zit om half tien al aan het bier...
De verbitterde single Duitse vrouw doet verwoede pogingen hem haar bed in te krijgen...tot nu toe mislukt elke poging...
Dimitris werkt alweer hard en stookt het vuur voor de pizza's in de houtoven hoog op....
De Engelse moeder deelt een tik op de vingers van haar dochtertje uit...niks mis met een Spartaanse opvoeding hier in Griekenland...
Iedere volwassene groet elkaar beleeft maar de kinderen spreken allemaal dezelfde taal....spelen...
In hun spel begrijpen ze elkaar....
Zolang ze niet gillen is het geluid van spel samen met het kabbelend water slaapverwekkend....
We blijven toch maar wakker...
Evangelos doet zaken met de directeur...
Hij zit met hem in gesprek in het kantoor...
Willem en Maria zijn in een diepgaand gesprek verwikkeld...
En ik speel en pas op de kleine Angelos van 6 maanden....
Als de zaken deal gesloten is en Evangelos terug is, stappen we op....
Ik zie voor we instappen een struik met vlinders....
Gauw op de foto zetten...daar zit vast weer een gedicht in voor Willem...
Het stadje Nikiti stelt niet veel voor...
Het is een bij elkaar geraapt zooitje van hier een beetje en daar een beetje....
Dat klopt ook wel als we eergisteren de uitleg van Dimitris mogen geloven...
Nikiti was eigenlijk alleen maar zee en wat landbouwgrond...
De bevolking bevond zich op de berg...the old town....
Twee geiten en een handjevol mensen zeg maar...
Die mensen werden er meer en men kocht als hun dochters gingen trouwen een stukje grond bij de zee...
Nutteloos....want toen de staat ontdekte dat Griekenland goed van toerisme kon leven werden al die stukjes één voor één ingenomen om er iets op te bouwen...
Een hotelletje, restaurantje, kermis tentje, ijsco kraampje...
De winkeltjes werden pas later geplaatst... In een achteraf straatje dat nog over was....
Wel is er een mini jachthaventje met nog een paar vissersbootjes....
Gezellig hoor de boulevard....middels de verlichting hebben ze geprobeerd wat eenheid te creëren....maar verder....een zooitje dus...
In de gids staat het iets rooskleuriger: Nikiti is een eeuwenoude nederzetting die is uitgegroeid tot een drukke badplaats rond een dorpje van stenen huizen die tegen een heuvel aan zijn gebouwd......
Er staat ook een folkloremuseum waar je meer te weten komt over de Macedonische mythen en geschiedenis..... Je kunt hier wandelen langs de kust en het binnenland in, bijvoorbeeld over een kort pad dat je naar de ruïnes van de Sint-Sophronius leidt, een vroegchristelijke basiliek met zuilen van marmer en een mozaïekvloer.....
Veel toeristen bezoeken de bars en disco's aan het strand....
Zeg maar gerust, de meeste toeristen....
Eerst maar eens lunchen...
Evangelos leeft namelijk van eet moment naar eet moment....daartussendoor vind het onbelangrijke plaats....
We eten traditioneel....iets met Grieks gevulde wraps en ik een typisch pittig Grieks worstje in een pita broodje....
Erg lekker, dat zeker...!
Nu even shoppen....
Wat voor de buurvrouw en een klein aandenken voor thuis....
Souvenirs stellen hier erg weinig voor...
Het gaat voornamelijk om kitscherig kinderspeelgoed, en hoedje of een handdoek en verder goedkope kleding van dat zijn dat bij deze temperaturen op je huid plakt....
Ik raad het af.....
Eten en drinken is belangrijker gezien alle barretjes...
Oké Evangelos....eetmoment is weer aangebroken....we gaan voor een ijsje....
Dus bestel je twee bolletjes... Willem alleen maar chocolade maar ik vijgen en meloen ijs....
En wat je krijgt is een complete sorbet bestaande uit twee reuzen bollen....
En dat voor €4,60 per twee bollen...
Willem kan zijn geluk niet op als ik de helft aan hem overhandig...
Het smeert zijn nog steeds rauwe stem die als schuurpapier klinkt....
Hoppa, al zingend weer over de boulevard...(liedjes van Bob Dylan)...
terug en door naar de auto....
terug en door naar de auto....
Het is heet....het is zinderend heet...
De mannen hebben zelfs handdoeken in hun nek gelegd....
Op naar de pharmacia voor medicijnen voor Willem en naar de supermarkt voor water en wijn...
Willem is over the moon (hé hoor ik daar alweer een liedje?)....
Ze hebben strepsils....en misschien dan geen ibuprofen maar wel nurofen en alles wat op fen eindigt moet pijnstillend zijn vindt Willem....
De supermarkt is groot...
Euh..... en veel te lekkere Griekse dingen die we toch niet mee kunnen nemen in de koffer....
Over afzien gesproken...
Kaiken,kaiken, maar niet aankomen....en al helemaal niet meenemen....
De kassière spreekt trouwens perfect Engels...
Hotel...nee, nee...geen taveerne nu....douchen en rusten....
Douchen....?????
We hebben alleen maar één handdoeken gekregen vandaag....en één handdoeken is voor twee mens te weinig....
Is dit een ons bin zuunig actie of een staaltje van domweg een vergissing of vergeetachtigheidje....?
Lang leve onze strandlakens zullen we maar zeggen...het is ze vergeven...
Ja, misschien stom om het niet te melden maar wij hebben het gevoel dat ze hier streng zijn en dat zo'n meisje of man dan ontslagen kan worden...
En persoonlijk aanspreken....?
Zo vroeg waren we niet op vandaag.....en we waren laat terug...
Trouwens....kan gebeuren toch...
Oh Wampie....nooit proberen plastic souvenirstasjes vanaf je bed in je koffer proberen te mikken....
Dag souvenirs....kapot.....
Maar....scherven brengen geluk....
Willem valt in slaap...
Ik hoor hem rochelen, hoesten en zijn neus ophalen...
Hij zal toch geen Cov........neeeeeeee hij heeft geen koorts....laat ik mezelf nou niet gek maken......
Maar elk moment voelt hij zich wel zieker....
Het eten is weer heerlijk....
Ondertussen word ik miss pepperoni genoemd omdat mijn bord altijd vol ligt met rauwkost en vooral pepperoni.... Spaanse pepers in zuur....
Maar vanavond vertelt de chef me dat ik het meest gezond van alle gasten eet...
Ik eet de meeste vitamines....hoppa...
Toch vraagt Maria zachtjes en discreet of ik dat niet voel als ik moet poepen al die pepers....
Het is vandaag de laatste avond met onze
lieve nieuwe vrienden...
lieve nieuwe vrienden...
Soms gebeuren er van die wonderlijke dingen in je leven...
Vriendschappen die ontstaan en groeien maar een zeer enkele keer een ontmoeting die direct vriendschap is...
Zoiets als met Evangelos en Maria dus...
Zoveel overeenkomsten...zoveel humor...aan één woord genoeg hebben....
Zo'n gevoel dat als je elkaar voor de eerste keer ontmoet, je elkaar al jaren lijkt te kennen...
Chemistry noemt Evangelos het....
Magic noem ik het ...
Nog één keer loop ik met de kleine Angelos wiegend op mijn arm om hem in slaap te krijgen....
Nog één keer achter de karossos (kinderwagen)....
Nog één keer die heerlijke slappe lach...samen wat drinken...goede gesprekken...die eigenlijk ook meteen stil vallen omdat dat afscheid er aan zit te komen....
En dan is het zover....
Nog één foto.....
En mega giga omhelzing....
De tranen....
En weer die omhelzing....
Elkaar niet los willen laten....
Nog één foto dan....en een groepsknuffel....
En dan gaan ze....
Morgen gaan zij eerst naar de kerk en dan ontbijten en naar huis in Thessaloniki....
Morgen gaan wij naar Athos.....
Tenminste als Willem beter is want och lieve help wat voelt hij zich ziek....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten