18 augustus 2022 dag 4 vakantie Chalkidiki Nikiti

Dag van:

Die kies, oh die kies van Willem....arme kies.....

Oh nee, arme Willem natuurlijk....

Het is maar goed dat er 23kg mee mocht in de koffer want een kwart van het gewicht ging op aan pijnstillers.....(overdrijven is ook een kunst)....

En wat zijn we daar nu blij mee...

Maar....sinds vanmorgen zit er toch enige verandering, mag ik het verbetering noemen, in......

Hij kan nu weer koud verdragen...

Alleen bij warm eten of warme dranken moet je goed omhoog kijken want dan vind je hem ergens tegen het plafond aan....

Vanmorgen om half zes hoorde ik mijn naam al roepen...."Wampie waar liggen de pijnstillers?"...

En dan slaapt hij daarna weer in maar dat lukt bij mij weer minder...

Vanmorgen aan het ontbijt begon hij toch maar eens over een wortelkanaalbehandeling te denken...

Vijf minuten later weer niet...

Weer even later, na een slok koffie,  opnieuw verandering van gedachten...

En zo gaat dit dan door...

Arme Willem...eerst de kiespijn....dan het grote gat, tegen de zenuw aan, gevuld....en nu weer kiespijn omdat de zenuw aan de nieuwe situatie moet wennen...

En dan heb je dus een Willem die alle tussenstanden doorgeeft.....liefst elke twee minuten...

"Kan ik alweer een pil slikken?"....

Nee Willem, het is net drie uur geleden....

En daar zijn Evangelos, Maria en het kleine humpie waar ik de naam niet van kan onthouden....

Ze ontbijten (Jammer voor ze want nu missen ze al Willems kiespijn verhalen) en komen dan gezellig bij ons aanschuiven voor nog een kop koffie...

Geen woord meer over de kiespijn.....

Vanmorgen horen we alles over zijn geboorteplaats Palermo, een plek waar ikzelf ook mooie herinneringen aan heb...

De traditionele marionetten theaters bijvoorbeeld een de typisch Siciliaanse verhalen die gespeeld worden...

Ze blijken in de kamer onder ons te slapen...(ooooh was dat die huilende baby vannacht)....

We spreken af dat we om elf uur gezamenlijk naar het strand van met hun auto...

Welke auto....?

Oooooh die minicooper....

Mooi dat wordt dan nog een uitdaging... Vier volwassenen...een baby en een kinderwagen plus strandspullen....

Oooooooooo.....een minicooper

countryman.....

Da's een mini met uitbouw....

Dat gaat passen....!!!!

We crossen over Chalkidiki's wegen...

Ik moet eerlijk zeggen....die reisleidster wist het mooier te vertellen dan ik dit deel van het eiland vind....

Het enige mooie is dat de geuren mee veranderen en dat we, als we  een onmogelijk paadje afgereden zijn, bij een leuk standje komen...

Huizen, net als ons hotel, lijken wel hacienda's.....

En ons paard, in dit geval onze mini Cooper countryman, laat zo'n spoor van zandstormen achter als we over het pad rijden...

Ook nu dus als we bij de hacienda van het strand komen....

Hutje mutje zijn parasols en ligbedden neergezet...

Als we twee parasols willen met vier stoelen blijken ze al uitverkocht of gereserveerd en kunnen we er nog één krijgen maar wel met twee strandstoelen extra....

Nou.....kunnen jullie rekenen.....?

Drie bovenmaatse, en één normale in omvang gemeten mens, een kinderwagen, een baby die één parasol schaduw moeten delen....

Mevrouw van Dalen want op antwoord...

Mooi, wij ook nog steeds...

Eind van het liedje....baby natuurlijk schaduw...en wij enkele ledematen in de zon....

Ik de meeste, want ik kan ertegen....

Ik weet nu trouwens ook waarom de zee

zout is....

Ze zorgen niet voor wc's of plaatsen die veel te ver en daarom laat iedereen in het maar in de zee los....

De zee is daarom aan het eind van het seizoen zijn of haar mooie azuurblauwe kleur verloren en is pisgeel....

Zo niet.......dan hebben de parasol verhuurders er wc-eend met ocean geur ingegooid....

Ik geef het je op een briefje....

We hebben wel de mooiste kwetsbare gesprekken op het strand of samen in de zee...

Want ja, ja de mannen gaan samen eerst de zee in en dan de vrouwen....

Maria heeft voor het Albanees volleybal team professioneel volleybal gespeeld...

Daarna werd ze stewardess....

Mooie verhalen allemaal...

Evangelos is business man...

En nou kan je natuurlijk denken...oh van Palermo...zal wel maffia zijn....maar nee hoor, daar is hij veel te lief voor...

We wisselen trouwfoto's en trouwverhalen uit...

En wat Maria aan het eind van ons verblijf zegt "het is alsof we jullie al jaren kennen en leeftijd speelt geen enkele rol (ze is zo oud als Willems dochter en mijn zoon), voelen wij ook...

Dan spreekt en Duitse vrouw me aan....

Ze vindt ons zo'n leuk stel een wil graag kennis maken en misschien samen dingen ondernemen...

Willem: ik kan er niemand meer bij hebben hoor....

En hoe aardig ik de vrouw ook vind... En hoe leuk ons gesprek ook is.... Ik bedank voor de eer....

Eenmaal in het hotel na de enorme klim

weer...och wat heeft mijn enkel hier te lijden, en na de nazit.... vallen we heerlijk in slaap....

Dat moet ook wel want vanavond om 11 uur gaan we weer uit met Dimitris...

Maar nog eerder gaan we uit blijkt later...

Na een verfrissende douche en och mijn rug toch wel iets verbrand, komen we alle vijf tegelijkertijd bij het diner aan....

Dan maar samen eten ook...

Het lekkerste van de avond....de pasticio....een Grieks soort lasagna...

En of er dan nog een uurtje langs de boulevard willen flaneren...dat is goed voor Evangelos gezondheid...

Tuurlijk willen we dat...

Er staat wel even een file van heb ik jou daar naar het centrum...

Evangelos weet omwegen.... Iets met hobbeldebobbel.....

En ik scoor zowaar een strandtas aan de boulevard...

We kunnen morgen zonder gescheurde plastic tas die eigenlijk voor vuilr was bedoeld was naar het strand....

Wat een gezellige wandeling voor die gezondheid van Evangelos die we gevieren gearmd en met kinderwagen ertussen zingend 'cry me a river' aflopen...

De vier boulevardzangers....en we zijn een hit...

Nog even de nazit aan het zwembad...

Baby foto's onszelf allemaal uitwisselen...

Hoe komen we op zoiets....

Maria vertelt me haar levensverhaal met een moeder die een biopolair stoornis heeft...

Evangelos doet hetzelfde bij Willem over zijn leven op Sicilië....

En dat hij, omdat hij al vijftig is, geen kinderen kon krijgen volgens zijn zeggen....en de kleine man via iets ingewikkelders dan IVF verwekt is...

Hoe kwetsbaar kan een gesprek zijn....

Ik geloof dat we er nu echt vrienden bij hebben...

Eigenlijk ben ik wel op....

Corona nawee....

Maar we kunnen geen nee tegen Dimitris zeggen...

Daar gaan we dus weer...

Naar die heerlijke bar Versus....

Nu gaan de gesprekken over de liefde...

Waar Dimitris bang voor is en wat hem van een relatie weerhoudt...

Waarom hij toch twijfelt over zijn liefde Zoey die er vanavond niet bij is....en waar hij nog geen druk bij voelt... En eigenlijk wat bij voelt....

Over Karl May's boeken waarin voor hem belangrijke levenslessen staan....dat het om de mens gaat en niet zijn politieke of religieuze keuze...

Één meisje vergeet onze drankjes van de derde ronde...

Ze krijgt op haar donder van de chef...

En toch hè....als we met haar aan de praat raken blijkt het nog een wijs ding van 20 te zijn ook...

'Achter elke sterke man staat een sterke vrouw'....

Mooie uitspraak zeg nou zelf...dan ben je twintig jaar en dan komt er zoiets uit...

En ze weet het nog te onderbouwen ook....

Wat een zalige avond..wat lachen we weer

als we de Griekse woorden crematie en begrafenis niet uit kunnen spreken en ik al helemaal niet kan uitleggen dat ik later gevriesdroogd wil worden....

En of er dan Wampie soep van je gekookt kan worden....

Mooi ja, onzinniger kan het niet...

Wat een dag...

Het is maar goed dat we hier maar 1 week blijven....

Want bij twee had ik er een vakantie bij moeten boeken....om bij te komen zeg maar....

Maar dan wel in een hutje op de hei....