21 augustus 2022 dag 7 vakantie Chalkidiki Nikiti

Dag van:

 Opgevreten door die kleine pokke rot mugjes die Griekenland rijk is...

Zijn het niet de wespen die je tergen dan zeker die mini

 mugjes....

Oké.... één voordeel hebben ze wel die kleine steek krengetjes....je houdt er geen bultjes aan over...

Vraag niet hoe het kan, profiteer ervan...

Vroeg op....want....vandaag excursie...

Ik heb inmiddels een prachtig blog gelezen van een Belg die er was en weer heel veel geleerd over dat malle staartje Athos....

Leuk om ook te lezen hoor want ik kan natuurlijk niet letterlijk zijn verhaal overnemen hier....hier volgt de link: https://m.nieuwsblad.be/cnt/dmf20110715_209

En wij waren dus wel vroeg op maar de

buschauffeur dus niet...of was het misschien de reisleidster...?

We zijn dit afschuwelijke steile helling afgedaald en staan al dertig minuten aan de straat te wachten...

Daar heb je dan duur geld voor betaald voor zo'n transfer...

Let op.....twintig euro naast de excursie kosten.... onthoud dit want ik kom er op terug....

Enfin de bus komt, hele vriendelijke chauffeur, leuk lief jong ding als reisleidster en we gaan op pad richting haven waar de piratenboot op ons ligt te wachten....

We hebben er zin in...

Willem is dan nog wel niet helemaal opgeknapt, maar hij durft het aan...

We gaan er even goed voor zitten...

We gaan....huh????????.....

We gaan helemaal niks....we zijn er namelijk al.....!!!!

Drie minuten in de bus....we hadden het wellicht

kunnen lopen als we nog een half uurtje eerder waren opgestaan....

En stel dat dat niet het geval was geweest dan was zelfs een taxi nog een goedkopere optie geweest....

Ik bedoel...oké....benzine is duur....en hier in Griekenland nog duurder dan bij ons hebben we al gezien.....maar dit riekt naar oplichterij....

Lullige is dat als je die waanzinnig leuke haven Porto Maria ziet.....je de azuur blauwe zee ziet met daarin dat enorme piratenschip....dan ben je dus alles weer vergeten hè.....

Wat een schip....

Wij zijn niet van die 'meteen naar het bovendek renners'......begane grond staat een lieflijk houten bankje dat voor ons gemaakt lijkt....in ieder geval voor ons daar neergezet...

Plof....!!!!

Het anker wordt opgehaald...de motoren ronken...daar gaan we...

En er daalt dan direct een soort van rust over je....

De deining, het geluid van de zee, de Griekse muziek op de achtergrond, het aangezicht van een golvende blauwe zee....rust....

Het duurt alleen een beetje lang....

Je ziet Athos liggen maar dan nog vaart dat piratending twee uur voor het dichtbij de kloosters gaat varen....

Maar wauw.... WAUUUUUUW.....wat een andere wereld....

Hele heeeeeeeele oude kloosters maar ook nieuwere of zelfs die, die in wording zijn...

De meeste Grieks maar ook kloosters uit andere landen zijn vertegenwoordigt....

Het lijken soms wel vestingen....forten....

Maar dat was natuurlijk tegen de invallen van de piraten vroeger...

En dat er invallen waren dat begrijp je dan wel weer als je hoort wat voor een ongelofelijke kunstschatten daar op dat onbereikbare staatje liggen....

Vooral het klooster van Rusland.... Poetincity noemt mijn schoondochter het gelijk als ik haar de foto's app...

En ze heeft gelijk hoor....het is (uiteraard) het grootste klooster, het imposantste klooster, het duurste klooster wat meteen te zien is aan de gouden torentjes......en er ligt dus voor miljoenen aan kunstschatten, geschriften, boekwerken, stukken hout van het kruis van Jezus etc.....

Het oudste klooster (uit 936) heeft het grootste stuk hout van het kruis én de middenhandsbeentjes van Johannes de Doper....

Tja....of ze dat echt zijn weet je natuurlijk niet...

Het ene na het andere klooster doemt op....en wat haal ik nu dat ik mijn spiegelreflex camera niet heb meegenomen want ik heb weliswaar een goede camera in mijn mobiel maar die ingezoomde foto's halen het natuurlijk niet bij een echte zoomlens....

Jammer dat je niemand ziet lopen...of werken....

Ik had ze wel eens willen zien die vrouwonvriendelijke priestertjes....

Mijn tong naar ze willen uitsteken of zo....

Ze zwemmen zelfs niet in die kristalblauwe zee....oh nee....dat mag niet....dat zijn wereldse dingen....

De boot zet de vaart erin....

We komen bij Oranopoulis aan....

En klein dorpje overvol toeristen, barretjes en eettentjes en toeristenwinkeltjes....

Willem begint alweer te kwakkelen....

Eerst maar eens eten....

Zowaar hebben we een poes aan tafel die graag de maaltijd wil delen...

Dat kan hoor poes...ik heb tonijn op het menu, dat lust jij vast wel....

Hmzzzz kieskeurige zwerfkat...de tonijn eet ze wel, het brood niet....

We slenteren na de maaltijd door de stoffige straatjes...

Dan ontdekken we een soort juwelierswinkeltje met in de etalage prachtige originele decoraties met een hart...

Oeps....wel aan de dure kant maar....de vrouw van de winkel wil er wel wat afdoen....

Dan loopt haar man binnen....met een niet onappetijtelijk uiterlijk zal ik maar zeggen....

En wat schetst onze verbazing....het is een Nederlander...

Hij komt uit Gorinchem....

Nou ja.....kwam dan...

Toen hij 15 was moest hij, tegen zijn nadrukkelijke zin in, met zijn ouders mee terug naar Griekenland....

Hij is blij dat hij Nederlands kan praten en even weer herinneringen kan ophalen over zijn jeugd....

Hij praat trots over Nederland....en gaat er nog geregeld naartoe...

We willen best nog verder praten maar de boot wacht....en als we niet op tijd zijn vertrekt die zonder ons....

We zijn nog niet op de boot of de scheepstoeter gaat.....

Precies om half vier vertrekt het schip....

Daar gaan we weer...

Willem voelt zich zieker en zieker...

Ik heb in Griekenland één ding geleerd.... Metaxa of tzipouro helpen...

Bij gebrek aan tzipouro neem ik de metaxa....

Willem snuft, Willem snuift, Willem hoest, Willem proest, zijn rug doet zeer, zijn kies klopt.....hij ligt tegen me aan maar na een metaxa komt er weer leven in....

Metaxa is de merknaam van een Grieks wijndistillaat met een hoog alcoholpercentage.....

Het merk is sinds 2000 eigendom van het Franse bedrijf Rémy Cointreau....

In 1880 vestigde de wijnmaker Spyros (Spyridon) Metaxas (Grieks: Σπύρος (Σπυρίδων) Μεταξάς) zich in Piraeus en verwierf enkele wijngaarden op Attica.....

Na enige tijd experimenteren begon Metaxas met zijn broer Elias (Ηλίας) in 1888 met de verkoop van een wijnbrand onder hun achternaam Metaxa.....

Het procedé is heden ten dage nog altijd hetzelfde.....

Het most van de Savatiano-, de Sultanina- en de Korinthiakidruif wordt gemengd en daarna tweemaal gedistilleerd......

Het alcoholpercentage ligt dan tussen de 80 en 85.....

En óf dat de virussen of bacteriën of wat voor zooi Willem ook in zijn lijf heeft zal vernietigen danwel verdoven....

Het helpt Willem in ieder geval de rest van de reis te overleven....

Bij de haven in de bus stappen....die

gekwelde vier minuten in de bus....en dan die berg, met enorm stijgingspercentage, oplopen....

En het lukt....in 1x met notabene .....

Volgende bergstuk op...

Dat gaat al lastiger...

En het derde gedeelte... Met twee tussenstops....

Je zou toch denken dat we al wat conditie zouden moeten hebben...

Nou nee dus....

Nu een welverdiende café frappé in de taveerne...

We missen onze nieuwe Griekse vrienden nu al....

En ook Dimitris heeft nu siësta....

Douchen (weer geen handdoeken en nu wel geklaagd!), opmaken, en op naar het diner...

Laatste diner....

Morgen om zeven uur s avonds komt de bus ons halen voor vertrek...

Missen we morgen verdorie net het laatste avondeten....

We genieten er nog even van...

Op naar Dimitris....

Vanavond gaan we met hem uit...

Laatste avond ook...

Allemaal dingen waar je helemaal nog niet aan wil denken...

Dimitris koppelt ons aan een Nederlands Duits stel....

Maar echt Dimitris...we kunnen er geen verbindingen meer bij hebben...

Het was goed zo....

Willem geniet van de cocktail waar hij de naam maar niet van onthouden kan....de mango cooler....

Ik neem de mojito....lekker fris op deze zwoele avond...

En dan is het elf uur...

Dimitris is klaar met werken...

Nog één kwartier om zich op te frissen en op naar Nikiti centrum en onze vaste bar Versus....

Versoes met de klemtoon op oe....

Zoey is er gezellig bij...

Och...ik kan niet navertellen hoe heerlijk het was ....hoe ontzettend we gelachen hebben.....hoe nog meer personeel van Geranion Village zich bij ons aansloot....

Wat een TOP laatste avond....

Wat houden we van onze vriend Dimitris....

Al vijftien jaar en nog veel langer na vanavond....

Hoe mensen van een afscheid een feest maken.....

Tijd om te gaan...afsluiten....weer loslaten....

Zo alles wat wij niet zijn....

Maar morgen zullen er elkaar nog even zien....

Hij zal de lekkerste gerechten voor ons maken belooft hij....

Ooooooh.....nog even niet aan morgen denken.....