2 november 2022

Dag van:

 Wat een creatief dagje was het vandaag...

En behoorlijk talig ook....

Na een rustig begin van er van start...

Rijmen is altijd leuk, maar wat nou als die juf op je naam rijmt, rijmpjes maakt door iets over jezelf zeggen en.....een heus eigen herfst versje maakt wat je daarna mag tekenen en knutselen....

Het was weer eens zo'n uitspatting...

Egeltje, egeltje, egeltje Prik

Ga maar lekker slapen

En eet je buikje dik

Lekkere eikels

En beukennootjes klein

Een winterslaapje houden

Dat is toch oh zo fijn

Dag lief stekelbolletje

Tussen blaadjes en hout

Kruip gauw in je holletje

Want buiten is het koud

Welterusten....ssssssst....

En vooral dat woordje 'koud' dat wordt

uitgeschreeuwd....

Dat rijmen dat gaan we nog wel onder de knie krijgen dit schooljaar....komt vast goed....!

Dan komen de meervouden aan bod...

Één Wampie, twee Wampies....of is het toch twee Wampieën....?

We doen het ook bij de namen van de kinderen....

Tot we bij de belhamel van de klas komen....

"Nee, één D." roept hij hard.....

Even sta je dan met je mond vol tanden maar duhhhhh dan herpak je je weer....

'Je hebt gelijk, zeg ik lachend, één D. in de klas is meer dan genoeg.....

Maar dan gaat de knop om...."neeeeee twee D's".......

Heerlijk zo'n wakkere juf met een trucendoos van 40 jaar ervaring....

Het versje wordt opgepakt, egeltje erbij waarop stekeltjes getekend worden, paddenstoel ernaast....en kijk eens wat leuk...

De middag nog een egeltje erbij kleien en ik zeg 'hard gewerkt vandaag'.....

Huisbezoek wordt gecanceld en dan dus maar alvast Sinterklaas cadeautjes inslaan...

Maar zie in deze inflatietijd nog maar eens een cadeautje te scoren voor het gestelde lage bedrag.....

Mijn assistente en ik lopen van de Big Bazar naar de Wibra, Kruidvat, Action....

Het was een hele bevalling maar....we zijn geslaagd.....

Drie dieren robotjes en zeven verf centrifuges....

Voor in de schoen een balletje dat aan je arm bevestigt kan worden....

En bedankt maar weer Action....!!

Ach, en als ik toch in de buurt ben dan ga

ik toch ook even kijken of mijn vriendinnetje Annet heel misschien thuis is...

Ik heb haar te lang niet gezien en ik heb zo'n onderbuik gevoel....

Maar de kans dat ze niet thuis is, is groot want ze werkt natuurlijk ook....óf een ochtenddienst óf een avonddienst....

Ik sta voor de deur, stap uit en bel aan....

De deur wordt niet open gedaan en ik loop terug naar de auto....

Ik wil net de auto weer starten of daar gaat de deur toch open...

Een bleek gezicht met knalrode wangen staat in de opening....

"Ik heb Covid" klinkt het zwak en hees....

Och nee hè.....

Al mijn zorg alarm bellen gaan af....

'Heb je eten....heb je medicijnen...hoe voel je je?'....

Maar ja, die laatste vraag is vrij overbodig natuurlijk want ik zie wel dat ze zich hulpeloos ellendig voelt....

"Kom je alsjeblieft even binnen, maar dan buiten" vraagt ze....

Ik lach.... maar ik twijfel ook....

Edoch....een vriendin die alleen woont laat je niet in de steek natuurlijk....

Ik zet mijn mondkap op, ontsmet mijn handen met het spul uit het kleine flesje in mijn auto en loop snel door de kamer en de achterdeur eruit...

Ze is goed beroerd, maar roken kan ze nog....

Dat lukte mij echt niet toen ik corona had....

We praten een beetje bij maar veel zinnigs komt er niet uit...

Ga op de bank onder je dekentje liggen....en morgen doe ik de boodschappen hoor, zeg ik op weg naar de voordeur weer uit....

En als er wat is moet je bellen....

Ze belooft het....

Maar ik zal morgen maar zelf bellen want ik ken mijn vriendinnetje....

Willem is al weg als ik thuis ben....

Heerlijk het huis voor mij alleen...

En.....jammie jammie de zuurkool eten die de vrouw van de conciërge van mijn school altijd voor me bewaart als zij dat thuis eten....

Voor mezelf maak ik dat niet want Willem lust het immers niet...

En het is nog wel een lievelingskostje van mij....

Ooooh wat is dit genieten....

Ik kijk lekker naar het Engelse huizen op het platteland programma en andere dingen die je alleen kunt kijken als Willem er niet is....

Zo moeilijk als het is te weten dat mijn vriendinnetje nu alleen ziek ligt te zijn, zo geniet ik nu van even een keer alleen zijn en bedenk me maar weer eens en temeer dat alles in het leven relatief is....