28 juli 2023 voorbereidingen kampeervakantie Strandheem

Dag van:

We kunnen ons er bijna niet toe zetten...

Hoe is het mogelijk want kamperen is toch heus wel ons ding....

Maar nog te vol van de vorige vakantie misschien....?

Die onheilspellende weersvooruitzichten....?

Al dat gedoe met camping spullen weer uitzoeken....?

Gesjouw met zware kratten, schuur uit, kamer in, kamer uit, auto in....?

Je halve huisraad weer uit de kasten...?

Al die leuke sportprestaties op tv....brons met zwemmen en goud bij waterpolo, die ons aan de buis gekluisterd houden....?

We weten het niet....maar Willem is de eerste die manmoedig en heldhaftig de handen uit de mouwen steekt...

Willem sjouwt alle kratten, tent en tentje, tafeltjes, stoelen, zeiltjes, parasols (nou die zullen we niet nodig hebben vrees ik), en andere camping meuk uit de schuur...

Nu is het mijn beurt...

Alle kratten open maken en weer sorteren want bij weggaan de vorige kampeer vakantie kon 'dit nog wel even in deze krat en dat nog wel even in die'....

Trouwens als dit echt ons laatste kampeer jaar wordt dan gooi ik ook al het bestek voor een weeshuis weg en hou precies vier messen, vorken, lepels over....

En al die kommen kunnen ook weg, één slakom en één kom voor aardappeltjes o.i.d is wel voldoende...

Dat scheelt weer één krat....

Oh, en die grote krat vol spelletjes kan ook leeg...

We nemen toch alleen maar Kezen en Yatzee mee....

Mooi zo, krat twee leeg....

Dat scheelt even ruimte in de auto straks zeg....

Trouwens, in de tent ook....

Nu al die idiote keukenzooi uitzoeken, zakjes, keukendoek, waxinelichtjes, aanstekers, tafelkleden, vaatdoekjes, theedoeken, folie, van tien pannen naar drie,, van vier flessenopeners en twee blikopeners naar één....noem het maar op...

Ook één sla couvert, één soeplepel en één garde is voldoende....

Dit kan weg, dat kan weg...

Kijk, en nu past alles in één krat...

Hoppa weer een krat minder....

Van acht kratten naar vijf....

Daar wordt mijn achteruitkijkspiegel ook blij van want nu kan ik zelfs door de achterruit kijken....

Neeeeeeeeeeeee wegzappen die

weersberichten na het journaal...

We zien wel waar het schip strand....of juist afdrijven zal....

We zien wel weer hoe vaak Willem de tent zal checken of hij echt niet lekt....

Hoe vaak we van binnen naar buiten lopen, van buiten naar binnen vluchten....

Esther en ik hebben onze haak en brei spulletjes immers bij ons...

En.....we hebben natuurlijk onze jaarlijks  zeer omstreden maar oh zo luxe overkapping....

Wij vermaken ons wel...

De honden en poezen ruiken onraad...

Er komt geen goede geur van die kratten en tenten af zie je ze denken...

Het is de geur van "ze gaan weer"....

Willem zelf heeft het ook al enorm moeilijk als hij aan het afscheid van Benji denkt...

Arme Benji met zijn kap...

Arme vrolijke Blitz zonder gezelschap om tegenaan te kwispelen.....

Voor de poezen overdracht ga ik toch nog even naar de buurvrouw....

"Jullie zijn gek, verklaren beide buren, om met dit weer weg te gaan"....

"In die kou op een luchtbedje op jullie leeftijd"....

"In die regen en onweer naar een toiletgebouw lopen"....

En ze hebben vast gelijk maar ik wil even blijven geloven dat het ook dit jaar weer gezellig gaat worden....

Daarbij houden Willem en ik ons voor "het is, na zeventien jaar, het laatste jaar dat we gaan kamperen.....

Na dit jaar is het mooi geweest en laten we ons alleen nog maar een paar weken verwennen in leuke hotels op mooie Griekse eilanden, met witte stranden en een helderblauwe zee....of nog verder weg....

De boodschappen moeten gedaan....

Toch weer heel andere dingen dan dat je voor thuis zou halen...

Chips, wijn en bier voor de avonden bijvoorbeeld...

En eten dat in twee kleine pannetjes, op het driepittertje kan....

Want het heet dan wel driepittertje maar er kunnen maar twee pannetjes op....

Én we gaan ook niet meer voor hele weeshuizen tegelijk koken spreken we af....de boodschappen zijn tegenwoordig al duur genoeg....

Dus kom ik thuis met twee bescheiden gevulde boodschappentasjes die alsnog een vermogen kostten....

Maar wel met de nieuwe uitvinding speculoos koeken waar Willem met zeer veel moeite van af kan blijven....

Speculoos is immers zijn lievelingsbroodbeleg....

Nu moeten twee van de vier honden nog naar het pension...

Één tas gevuld met medicijnen en steriel schoonmaakspul voor Benji's poot....

De schoenen van Willem vullen zich met lood....

Willem en afscheid nemen van een deel van zijn roedel is alsof de helft van zijn hart eruit gerukt wordt...

"Waarom doen we dit eigenlijk dat kamperen" zucht hij....

Toch gaat het goed hoor....

Blitz en Benji zijn immers in meer dan goede handen bij pension Quimper....

En eenmaal thuis pakt hij, weliswaar zwijgend en teruggetrokken, toch maar de laatste spullen in de auto en pakt zijn reistas in....

De reistas die ik morgen wel tegen zal komen en hem dan vullen zal....

Rustig aan en alles op zijn tijd, is mijn motto....

Dan appen Esther en Marcel dat zij de auto volgepropt klaar hebben staan voor het vertrek voor morgen....

Hoe ze het erin kregen is hen nog een raadsel....

We zien jullie morgen....!!!!

De rest van de avond vult zich als een

koffer....maar dan vol woorden en gedachten....vooral over energieën die zullen stromen als we de op de camping staan...bezoek ontvangen....en weer thuiskomen....

Drie van Willems dochters en zijn kleinkinderen staan al op de camping...

Ze zullen nog twee dagen blijven als wij aankomen....

Energieën vriendschap met kampeervrienden, familie....heden en verleden..... en de gebrokenheid....

Dat gepaard gaande met gesprekken over Willems vriendenverleden naar aanleiding van hun afgelopen samenzijn dat, ook al wil hij dat nog zo graag, niet kan blijven bestaan in de hoedanigheid van het nú, tesamen met het 'hoe het ooit was'...

Tja Willem.... vasthouden betekent misschien wel loslaten....

Dan wordt erna het ernaast en kan het wellicht wél bestaansrecht hebben....

Tot slot bekijken we op de Strandheem app de plattegrond van de camping...

En Willem en plattegronden of virtuele bezichtigingen (gepaard gaande met drie glazen goede rode wijn)....dat gaat niet samen ...

Met de ervaring van andere jaren dat hij de weg kwijtraakt als hij al naar de wc moet, baart me nu al ernstige zorgen....

Maar ook voor mij geldt natuurlijk....'laat het los Wampie, het komt vast allemaal goed'....!!!

Op naar de kampeervakantie dus....

We zitten al diep in de nacht als ik dit schrijf, dus nog een paar uurtjes te gaan....

Tot straks.....!!