Dag van:
Als ik naar mijn werk rij zie en hoor ik toch echt de herfst nu komen....
De takken kraken onder m'n wielen.....
Af en toe hoor ik weer het 'pok' op mijn autodak van een vallende eikel of kastanje....
En sommige wegen door het bos liggen, door bomen losgelaten, vol gele blaadjes....
Zo van de een op de andere dag heb je dat....
Zeker nu het regent en de wind weer wat waait....
Toch is de temperatuur nog zacht....
Dat zal vanmiddag anders zijn....
Voelde je, naarmate de dag vorderde, de temperatuur oplopen, vandaag zal deze lopende de dag juist dalen....
Dat doet de herfst dus allemaal.....
Wonen op de Veluwe.....tussen de bossen....het blijft een feest....
En gelukkig is Nederland zó klein dat als je strand wilt zien, dat nog geen anderhalf uur hier vandaan is....
Voor de kleuters is het vandaag minder prettig...
Ze moeten weer jassen aan met lastige ritsen of knopen.....
Het is afgelopen met zo naar buiten rennen in je tshirtje.....
Als je überhaupt al naar buiten kan, want de regenbuien blijven maar aanhouden....
En mocht het dan eventjes droog zijn dan krijg je die druppels uit de vele bomen wel in je nek.....
Brrrrr, buiten....nee niks aan nu.....
Gelukkig is er genoeg te doen...
Huisjes knutselen..... In de bouwhoek spelen.... gezellig in de kring.....
We hebben het over de drukke dag morgen...
Vier oktober en dus is het dan Dierendag....maar het is ook sportdag.....en de Kinderboekenweek wordt in de hal geopend.....
En dan die ene opmerking die vast papa of mama thuis ook gebruikt 'hoe verzin je het!' hahahahaha.....
Maar wel op het juiste moment geplaatst, oh zo....
Of die opmerking; 'en waar slaap jij dan?'.....als we inventariseren wie er huisdieren thuis hebben.....en ik vertel dat we vier honden en twee katten hebben
Maar ook Kinderboekenweek dus....
Een van de favoriete weken van deze juf hier....
Dus leest deze juf voor....
Tuuuuuuurlijk lees ik voor.......
'Ik kan het zelf' heet het boek...
En hoe leuk wordt dat als je mag laten zien wat je allemaal zelf kan ....
Zelf de knopen van je jas dichtmaken.....zelf je stoel wegzetten....of zelf op één been staan ...
Het boek leerde alleen ook dat je zelf ook hulp kan vragen als je iets nog niet kan....
Tja juffen....en dat stukje uit het boek hebben ze toch het beste onthouden....!!!!
Het "kan je even helpen"....of enkel "helpen", is niet van de lucht.....
Maar oké, niet zeuren...."kan om hulp vragen" is ook een doel in het handelingsplan....
Die kan ik alleen na vandaag wel aanvinken als 'behaald'.....
En verder wordt het laat....heel laat op school.....
Soms heb je dat wel eens...van die leerlingen die school na school na school al bezocht hebben maar overal buiten de boot vallen....
En dan komen ze hier op school maar dan is er al zoveel met het kind gebeurd, dat het zo in de war is....en dit zich zo vreselijk uit in ongewenst gedrag....dat het heel moeilijk is om te bepalen waar dit kind de meeste behoefte aan, of baat bij, heeft ......
En ik moet zeggen dat ik al heel veel ongewenst gedrag gezien heb maar dat dit wel zeer extreem is....
Dit mannetje is in paniek, snapt de wereld niet meer....
Dit mannetje schreeuwt de angst van zich af....een roep om geborgenheid, veiligheid, zich begrepen en gekend voelen....
En hoe prachtig is het te zien dat zoveel mensen bezorgd zijn en zich bekommeren om zijn welbevinden....
En hoe krachtig is het om onze kwetsbaarheid en zoektocht als school daarbij te zien....
De zorgvuldigheid ook waarop beslissingen worden genomen, wegen worden gezocht....
Want waar je dit kind ook zult plaatsen, dit vergt van je klas heel veel maar van jou als leerkracht ook.....
Mijn hart breekt als ik het ventje zie schreeuwen, rennen (wat eigenlijk vluchten is, maar waarheen???)....
Als ik hem takken kapot zie slaan, wild om zich heen zie meppen....een teken van 'laat me alleen....laat me met rust'...maar eigenlijk een HELP ME..... BEGRIJP ME!!!!.....
En ik ben zo geneigd te zeggen 'kom maar hier, hier is het veilig'....maar ik weet tegelijkertijd (net zoals mijn collega's dat voor hun eigen klas weten) 'wat doe ik de andere kinderen aan die zó kwetsbaar zijn.....
En toch.....toch voel ik dat ik weer voor zo'n kind wil gaan....
Elk kind is er één.....hij ook.....
En mijn eeuwige mantra, dat ik zo goed verborgen had, bonkt weer door mijn hoofd; 'geen kind die ik leer kennen in moeilijkheden, zal overkomen wat mij ooit overkomen is'....
Onderwijs geven en krijgen is mooi.... onderwijs geven en krijgen is goed....maar een kind gelukkig zien is nóg beter.....
Maar oh wat een dilemma weer.....
En daarom wordt het laat....
Want we praten er met z'n allen over in ons gangetje tijdens het knusse thee moment...
De directeur, het zorgteam, wij leerkrachten, de onderwijs assistenten....
Wat is wijsheid....?
Wij kunnen het, maar kunnen onze leerlingen het aan....?
Wat hebben we nodig om hem te bieden wat hij nodig heeft....?
Het is mooi om te voelen hoe we zoiets samen dragen....
Hoe we samen zoeken naar oplossingen, kansen, mogelijkheden....
En bij wie hij ook in de klas zal komen, we zullen er met z'n allen voor staan...
Teamspirit....!!
En voor het eerst ben ik blij dat ik op weg naar huis in een lange lange file beland....
Mijn hoofd leeg maken....
Ik geloof alleen dat Willem er minder blij mee was ...
Kwart voor zeven zijn eten klaar was toch iets te laat....
Gelukkig verzacht de hutspot veel....
En mij kun je voor zuurkool immers altijd wel wakker maken....
Hutspot en zuurkool ja....van die heerlijke kant en klaar 'R in de maand gerechten'....
De R van rrrrrrrrrrookworst......rrrrrreuze lekkerrrrrrrrr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten