13 januari 2024

Dag van:

Het is zaterdag....

Zaterdag is zo'n dag met van alles wat en elke keer weer wat anders....

"Ga je nog wat leuks doen in het weekend?" vroegen twee collega's van me gister bij vertrek.....

Nou had ik geen plannen in de iets leuks richting noch in de iets niet leuks richting....van alles wat kan immers alle kanten op....

Koffie drinken met Willem....daar begon ik de dag mee....

Altijd leuk, zeker als Willem van alles te klagen heeft; over zijn gewicht, zijn spieren, zijn rug, het grauwe weer buiten, dat hij zo moe is....

Klagen met kwinkslagen want ik schiet dan direct in de relativerende rol....

Echter, er valt natuurlijk weinig te relativeren in dit geval....

Ik vat het daarom dit keer maar kort samen voor hem....'ja lieverd, dat heet nou oud worden'.....

En samen vervallen we in een rollenspel van gekke bekken en gekke stemmetjes waar we niet eens zoveel voor hoeven te doen natuurlijk want we zitten immers midden in het oud worden proces....

Lol hebben we in ieder geval wel....

Ik ga achter de pc zitten en begin maar

weer eens aan een PowerPoint voor meneer de klagende dominee....

'Maak geen dolk van de scherf in je hart', is het thema dit keer....

Nou weet ik niet welke kant Willem er mee naartoe gaat volgende week zondag, maar mijn gedachten zwerven alle kanten op....

Scherven in mijn hart.....oei dat waren er in de loop der bijna 64 jaren nogal wat....

En ondanks mijn niet altijd even gezonde levenswijze, mag ik daar nog blij om zijn ook want elke scherf liet een litteken achter en maakte dat hart sterker en steviger....

Maar een dolk.....nee, een dolk heb ik er nooit van gemaakt....

Niet om mezelf wat mee aan te doen en zeker niet om anderen wat mee aan te doen....

Gek eigenlijk dat boosheid of wraak niet iets is dat in mij opkomt als een scherf mij weer raakt....

Ik vlucht altijd direct in mezelf....kruip in mijn schulp.....

Meestal ben ik lam geslagen, verdrietig en ga altijd te raden of ik een aandeel in het aangedane onrecht had, en waar dat dan (aan) ligt of lag....

Zo vaak hoorde ik "je moet eens boos worden, dat is goed voor je"....

Ik hoorde het ook de mensen in de traumakliniek zeggen tegen mijn zoon....maar hij heeft hetzelfde als ik .....

Waarom boos worden of die dolk ter hand nemen....?

Lost het wat op....?

Misschien ben ik wel een karma mens die ervanuit gaat dat nare mensen zichzelf nog wel eens tegen zullen komen....

En als je heel veel geduld hebt is dat vaak ook wel zo.....

Ik stop in de PowerPoint dus maar heel veel positieve plaatjes en laat Willem er volgende week zondag wel een bemoedigend verhaal bij vertellen....

Hoe minder dolken in de wereld, hoe beter....

Dan pak ik het volgende van de 'van alles wat dag'....mijn breiwerk, ter hand....

Een Pokemon Eevee trui voor Luna....

Lang getwijfeld of ik nou wel de juiste wol had gekocht maar nu de twijfel naast me neer gelegd en gewoon begonnen....

Grappig toch dat als je breit of haakt je, ondanks dat je aan het moeilijke patronen bekijken en tellen bent, toch honderd andere gedachten in je hoofd kunt krijgen....

Misschien wel het voordeel van twee hersenhelften....????

Ik denk alweer terug aan gisteren, toen een andere collega buiten bij de auto vroeg 'hoe lang moet jij nog werken en ga jij stoppen met werken op je 67 ste?".....

Volmondig zei ik gisteren direct 'Jazeker!!!!'....

"Ga je het werken niet missen dan?"....vroeg ze hierop.....

En een andere collega die erbij stond gaf haar direct een antwoord; "welnee Wampie gaat schrijven....een boek over al die jaren onderwijs want ze schrijft zo leuk en zo goed".....

Ik lachte maar wat en stapte in de auto....

Nu in mijn leunstoel met twee breipennen in de hand, denk ik er ineens aan terug....

Pensioen.....nog drie en een half jaar te gaan....'en ik wil dat je nog drie leuke fijne jaren hebt' hoorde ik iemand liefdevol zeggen vorige week....

En nou schrijf ik best wel regelmatig, meestal gekscherend, over ouder worden....en natuurlijk zijn Willem en ik dat ook wel aan het worden....maar écht voelen doe je dat nog niet....

Ja, je lijf....je lijf takelt af.....maar dat hoofd hè.....dat hoofd blijft maar op volle toeren draaien....

Ik heb mijn wijlen schoonmoeder ook wel eens horen zeggen "in je hoofd blijft je altijd jong hoor lieverd".....

Ik dacht toen alleen maar dat de fantasie met je op de loop kon gaan....hoe het ooit was...hoe je zou willen dat het nog zou zijn....

Maar nee dus ...in je hoofd blijf je echt jong....

Je past slechts wat dingen aan ....

Niet je snelheid van denken maar de snelheid waarmee je dingen in gedachten doet.....

En soms houdt zelfs zo'n gedachte je nog voor de gek.....

In mijn hoofd kan ik nog bokkie springen, touwtje springen, elastieken en kaatsenballen.....en heus ik zou er nog zo aan meedoen als ik het iemand zou zien doen....

Waarschijnlijk word ik dan direct teruggefloten door dat ouder wordende lijf maar dat is dan weer een meegenomen ervaring rijker....

In mijn hoofd is het niet anders geworden en altijd zo gebleven dat ik met mijn danspartner over de dansvloer zweef tijdens een of andere danswedstrijd....

Ik ga ervanuit dat dit in werkelijkheid ook op een fiasco uitloopt, alhoewel.....dansen verleer je nooit....

Ik zou nog zo alle passen van het Gelders concours weten....maar mijn knieën waarschijnlijk ook en die zeggen na drie basispassen, een cruzada, side toe touch, reverse turn..... toedeledokie......

Maar het hoofd blijft creatief, lenig, soepel...tenminste als het je gegeven is dat je niet dement wordt of tia's en beroertes krijgt....

Maar één TIA op mijn 46 ste vond ik wel een ervaring genoeg....

Als iemand nu zegt "pas op je bloeddruk", roep ik altijd meteen "daar slik ik pillen voor"....ik verzwijg dat het accepteren daarvan me heel wat moeite heeft gekost....

En hersenen hebben zoveel cellen dat ik wil proberen tot mijn honderdste (als me dat gegeven is) alle niet in gebruik zijnde cellen nog aan te boren, aan te spreken, in gebruik te nemen....

Maar nooit.... NOOIT zal ik zeggen....'heerlijk ik ben met pensioen, nu ga ik echt leven'.....want heus als ik dat zou zeggen dan zouden al deze jaren hiervoor zo weinig betekenis hebben gehad....