donderdag 31 oktober 2024

31 oktober 2024


Dag van:
Einde van de maand en vandaag een einde aan alle werkzaamheden in kamer en keuken....
Er is vandaag een doren uit mijn oog gehaald zei ik tegen klussen in style man Fred.....
En het is een flinke doren ook want tjonge de vloeren zijn weelderig mooi.....
Hoger moet ik ook niet kijken want het dorentje 'muren die nodig geverfd moeten worden' ,zit er nog in.....
Maar ik moet zeggen, de vloeren verzachten dat leed voor 85 procent.....

Vandaag ook de fysio dag....

En ja, daar zag ik tegenop....
Ik hou er niet van als mensen aan mijn lijf zitten....een (niet te lange) knuffel oké maar daar houdt het ook mee op.....
Die uren naar twee uur vanmiddag kruipen om....
Oftewel de spanning leek wel al die tijd  meer op te lopen....

En dan zit je daar in zo'n gezondheidscentrum....
Niet onaangename wachtkamer maar het was meer de sfeer die in de gangen en in de mensen zelf hing dan dat het nou door wachtruimte was, die goed voelde....
Er flitst een man in alle haast, bezweet aan mij voorbij....en in die flits denk ik "hé dat is mijn fysiotherapeut die iets te laat (twee minuten) binnen komt vliegen.....
Ik had hem immers al gegoogled (goed voorbereid zijn voelt immers veiliger voor mij)....
En ja hoor, vijf minuten later komt de nu ontzwete opgedroogde man in iets lager tempo de deur uit waar hij iets daarvoor invloog.....
Mevrouw le Comte klinkt het....
Die naam heb ik de laatste tijd al door heel wat medici uit horen spreken, maar deze klinkt verreweg het beste....


En dan kom je in zo'n spreekkamer en kijkt met enige huivering al meteen naar zo'n massagetafel.....maar je mag eerst gaan zitten....óp een stoel....
En dan kijken twee ogen, die dwars door je heen kijken, je aan.....
Deze man maak je niks wijs voel je meteen....
Maar goed, ik hoef hem niks wijs te maken, laat hij mij maar wijzer maken....
Dat kan ik dus in eerste instantie vergeten want hij begint te vragen.....te vragen....te vragen....te vragen.....
En niet alleen gewone medische vragen maar ook heel persoonlijke vragen....
En aangezien je die ogen niks wijs maakt, vertel ik dus wijs maar dat deel van mijn levensverhaal waar hij naar vraagt....
Dit moet weer zo'n hoog sensitieveling zijn merk ik tussen het antwoorden door op....
En hij schetst binnen twintig minuten een beeld van me inclusief kwetsbaarheden, krachten, levenswijze, waar ikzelf nog een puntje aan kan zuigen....
Als je niet zeker wist dat je een fysiotherapie centrum was binnengelopen dan zou je denken dat je de afdeling psychotherapie was binnengestapt....
Maar vreemd genoeg voelt het niet vervelend.....

Het leuke is dat hij weigert te spreken over slijtage....
"Ik noem het verandering in het lichaam" zegt hij.....
En hij vertelt me dat álle mensen slijten op den duur....en nog meer verhalen....
Maar dan begin ik ineens het nut van al zijn vragen te begrijpen.....
"Jij hebt jezelf veel te veel overbelast" zo zegt hij.....
"Jij bent iemand die niet opgeeft en maar doorgaat, het allemaal zelf wel doet, sterk wil zijn, nooit klaagt omdat je je dan zwak voelt overkomen en veel te veel hebt meegemaakt in je leven wat je sterk onafhankelijk heeft gemaakt"....
Zóóóó steek hem even in je zak.....
"Je geeft meer van jezelf dan acceptabel is, en dan geef je zelfs nóg meer ".....
"En je school is waar je hart en ziel liggen....de plek waar je je het veiligst voelt"

Nou hoppa...en dat krijg je allemaal even

voor je voeten bij je fysiotherapeut.....
"Dus, gaat hij onverschrokken verder, ik ga je niet aanraken want dat heb je denk ik als het even niet hoeft, niet....en het hoeft ook even niet....maar we gaan het hebben over overbelasting, spanning in de spieren en fysieke belasting".....

Wat ik natuurlijk meteen wil ontkennen maar nu even niet meer durf omdat je diep in dat lijf van je wel voelt dat hij gelijk heeft....
En dat voelt HIJ dan weer want dan krijg je te horen dat je dat allemaal niet wil weten maar dat het allemaal met elkaar te maken heeft....
"Je enorme kwaliteit is je wilskracht" zegt hij, "ik ben blij te horen hoe je in het leven staat"....
En dan nog die mokerslag vraag....."ik vind Wampie zo'n super leuke naam, ben je daar vroeger veel mee gepest of anderszins gepest"........BAMMMM......

"Ik ga je niet loslaten, vervolgt hij.....ik ga met je aan de slag.....je eet gezond....je beweegt je binnen je mogelijkheden genoeg met je vier honden, je hebt bewezen dat je tegen pijn kan.....we gaan het anders aanpakken".....
En dan volgt er een heel verhaal.....weer op de mens die in het lijf leeft.....

Het komt er op neer dat ik tot Oud en Nieuw twee maal per week met hem ga trainen.....
We trainen de spieren rond de nekwervels zodat die de fysieke belasting beter kunnen opvangen.....
Elke week een beetje meer belasting.....tót het moment dat de erge pijn teveel wordt en de beknelling er weer in zijn geheel inschiet.....dan gaan we stapjes terug....
Zo zal mijn lijf me leren tot welke fysieke belasting ik kan gaan.....
Hij gaat me leren (oh help) om hulp te vragen en niet alles zelf te doen ....
Én zo zegt hij.....zelfs in het nieuwe jaar laat ik je niet los want dan heb je weer opnieuw recht op behandelingen....


"Heb je nog vragen?" vraagt hij....
Maar hij weet natuurlijk allang wat ik zeggen wil dus na de eerste drie woorden van mijn vraag kapt hij de zin al af.....
Maar werken....begin ik dus......
"Tja, zegt hij, kies maar......of je doet het zo en kan nog heel wat jaren mee....óf je zit in het nieuwe jaar weer in hetzelfde schuitje en zal dán waarschijnlijk wél geopereerd moeten worden waardoor je écht nog veel langer uit de running bent"....
En als hij dan mijn gezicht ziet, "moeilijk accepteren hè".....
Shit....ja dat vind ik het zeker....
Je kan namelijk wel stoer lopen roepen dat beetje bij beetje ouder worden een proces is maar dit soort aspecten van het proces zou ik graag overslaan.....

Enfin, ik had vanavond stof tot nadenken

genoeg.....
Eerst morgen maar eens gezellig naar school....
En volgende week bij uitzondering op een dinsdag naar mijn psycho fysio.....heb ik in ieder geval deze keer even tijd om bij te komen....
En dan te bedenken dat ik nog niet eens met de krachttraining begonnen ben....ik vond dit namelijk al behoorlijk krachtbelastend......



woensdag 30 oktober 2024

30 oktober 2024


Dag van:
Willem kijkt de klassieker....
Prima vind ik dat want dan kan ik rustig doen waar ik zelf zin in heb...
De naam klassieker begrijp ik alleen niet helemaal...
Om daar antwoord op te krijgen moet je diep in de geschiedenis duiken.....
Wat ooit ontstond als een doodnormale wedstrijd, groeide namelijk al snel uit tot een hevig duel......
De rivaliteit tussen Ajax en Feyenoord begon meer dan 100 jaar geleden......
Door de steeds groter wordende druk van clubs uit de lagere klasse ontstond de ‘Eerste klasse B’.....
Hoewel de kampioen uit deze klasse mee mocht spelen voor het landskampioenschap, werd het nieuwe niveau niet serieus genomen door de elite clubs uit de ‘Eerste klasse’......
Deze teams, waaronder Ajax, wilden liever niets te maken hebben met die lagere clubs uit die divisie......
Tja en tot die lagere clubs behoorde dus ook Feyenoord....
Het duurde even voor ze elkaar tegen kwamen, en ondertussen promoveerde de Rotterdammers naar de Eerste Klasse.....
En dat deed zeer bij Ajax.....
De allereerste wedstrijd werd gespeeld op 9 oktober 1921 en eindigde in een 2-3 nederlaag voor Feyenoord.....
Na veel geruzie en protest door de Rotterdamse ploeg werd de eindstand echter veranderd in een gelijkspel (2-2)......
Het moge duidelijk zijn dat er toen nog geen VAR bestond.....

Je begrijpt vast dat de Ajacieden allerminst blij waren met deze beslissing...... 
En het werd al helemaal hopeloos toen de Amsterdammers met slechts één punt verschil achter Feyenoord eindigden in het algemeen klassement......
De naam ‘Klassieker’ heeft dus alles te maken met de eeuwige rivaliteit tussen de twee clubs.....
Ook omdat ze allebei uit de twee grootste plaatsen komen....
En dat is niet alleen in Nederland zo maar elke land kent zo wel zijn klassiekers....
Om bijvoorbeeld Real Madrid en FC Barcelona maar eens te noemen....twee grote rivaliserende steden.....
Of iets dichterbij; Brugge tegen Gent....
Wat te denken van bijvoorbeeld ook Liverpool Manchester United..... Parijs - Marseille of München - Dortmund....

Nou ja, lekker belangrijk denk ik dan....
Ze noemen het voetbalspel....bij spelletjes draait het om het spel hoor je altijd zeggen als men het verlies moeilijk dragen kan ('ah joh het is maar een spelletje') maar bij sport gaat het enkel om het winnen, en anders tel je niet mee....
Het zal me ook allemaal een zorg zijn eigenlijk....

Veel erger vind ik het als ik bijvoorbeeld van de week hoor dat er een speler voor.....luister goed....honderd miljoen euro verkocht is aan een andere ploeg.....
Honderd miljoen....hoe durf je zo'n bedrag zonder blikken of blozen bekend te maken in deze tijd.....
Dat gaat om acht nullen na de 1 hè.....
En dan te bedenken dat ik die toch even iets minder verdien het teveel dat ik vind te verdienen aan goede doelen schenk omdat ik anders mijn wereld niet recht in de ogen kan kijken.....
En dan te bedenken dat Giro 555 al blij is met de 15 miljoen die ze ophaalden voor de ellende in de gazastrook....

Er zijn meerdere partijen die recht hebben op geld als er een transferdeal wordt gesloten......
Naast de verkopende club zijn dit de Belastingdienst, de zaakwaarnemer, de makelaar, in voetballer zelf en de opleidingsclub(s) van de speler.....
Die transfer handel is niet te volgen zo ingewikkeld, daar heb je dan ook speciaal opgeleide mensen voor....

Maar ik vind het ronduit belachelijk en

schandalig.....
Ja Willem, ze trainen hard.....
Ja Willem, ze zijn veel weg en zien hun familie minder....
Ja, ja, ja maar NEE!!!!!.....
Ik vind het echt écht niet kunnen.....

En als ik er dan ook nog aan denk wat het kost aan politie macht om alle rellen in bedwang te houden.....
Wat het kost om alle treinen en bussen weer op te knappen na de vernielingen....
Wat al die merchandising eraan verdient met de verkoop van petjes, sjaaltjes, t-shirts, ballen en noem maar op tegen exorbitant hoge prijzen.....
Als ik denk aan aaaaaaaaaal die programma's met duur betaalde zogenaamde betweters die op tig zenders de boel eindeloos nabeschouwen.....
Dan snap ik al helemaal niet meer hoe dit een voorbeeld voor de jeugd moet zijn....

Ik lig dus lekker in bad....met een tijdschrift (de Libelle - een klassieker).....en een badzout bruisbal....




dinsdag 29 oktober 2024

29 oktober 2024


Dag van:
Puntjes op de i dag.....
Onze klusbedrijf 'klussen in style' komt vandaag en morgen nog wat laatste dingen aan de vloer doen ....
Een mat in de hal over het kruipluik en tussen de nieuwe vloer heen, de plinten leggen en de twee treden van het split level trapje doen....
En nou maar hopen dat hij het uur kletsen over de vakantie niet bij de werkuren rekent....

Willem zit weer op het punt dat hij het téveel aan zijn buik zat is....
Ik mag geen dropjes of koekjes meer halen.....geen lekker brood van de bakker maar gewoon die van de supermarkt....maar ondertussen staat er wel speculoos en hagelslag op het boodschappenlijstje....
En nou kan hij trouwens sowieso de pot op, ik vind dat hij maar moet leren 1 dropje of koekjes te

nemen in plaats van elke keer als hij in de keuken komt, een handvol....
Elke auto of fiets heeft een rem, maar niet elk mens heeft die, en zeker Willem niet....
Maar oké vanavond eten we magere vis en verse wokgroenten.....daar wil ik dan nog wel aan toegeven....

Toch breekt dan altijd wel een lastige periode aan....
Willem die het de eerste dagen moeilijk heeft met lijnen tot hij eindelijk een beetje in dat ritme komt, en dan tegen anderen moppert dat ze zo onaardig tegen hem doen....
Volgens Willem was ik vandaag dus heel kribbig tegen hem....
Dat wordt dus weer even doorbijten de komende dagen....
Gelukkig stak hij in de middag zijn fluit in zijn mond om te oefenen....
Je zou het bijna hét middel tegen eet behoeften noemen.....


Laat ik nou trouwens maar niks zeggen want bij het boodschappen doen belandde er toch weer een plantje in het mandje....
Toch vreemd deze 'groen verslaving' die ik ontwikkelde deze weken....maar het maakt me gewoon vrolijker met dat groen in huis....
Oh....en ik heb de eerste Sinterklaas cadeautjes voor de klas gescoord....
Niet allemaal want tillen dat lukt nog niet zo, maar elke keer wat vult ook een 5 december zak....

Nu alleen maar gruwelijk hopen dat ik

weer optimaal aan het werk kan tegen die tijd....
Doe maar rustig aan Sint, neem de tijd met je boottocht.....wat tegenwind zou me goed uitkomen.....




maandag 28 oktober 2024

28 oktober 2024


Dag van:
Terwijl het in Griekenland groot feest is vandaag en we van alle kanten foto's en filmpjes van parades, juichende en feestende vrienden zien binnenkomen, juicht het stiekem in mij ook een beetje....
Het juichen van mijn kant is alleen ook wel vermengd met wat spanning....en misschien ook wel honderd vragen....
Doe ik er goed aan....?
Is het niet te snel....de behandeling moet immers nog beginnen......?
Wil ik niet meteen blijven nu ik weer die stap over de drempel zet....,?
Want ja....ik ga vandaag weer even naar school....

En nou is je school nooit uit je gedachten....
En vraag je je wel tien keer per dag af hoe het met de kinderen gaat en met een aantal in het bijzonder.....

En word je door collega's niet vergeten, want écht ik ben een bult post en kaartjes in de kamer liggen en mijn mobiel zit vol berichtjes en appjes.....
En dan natuurlijk de bezoekjes of het een keertje uit eten gaan of een wandelingetje maken...
Ik koester het allemaal....
En toch is dat allemaal anders dan zelf weer door de gangen lopen....

De heimwee is groot maar de angst voor pijn is er ook....
Wil ik namelijk naar school dan betekent dat een hele dag geen pijnstillers slikken....
Willem leidt een uitvaart dus die kan niet rijden.....
En nou heb ik wel eens een ritje naar de winkel in mijn auto gereden, maar geen half uur....
En wat ook meespeelt is dat ik thuis of bij de mensen die het dichtst bij me staan, de pijn wel kan laten zien, kan staan en weer zitten, kan lopen en weer zitten, voorover kan hangen en weer zitten, maar als ik terugdenk aan die horror vluchten naar Griekenland (tweeëneenhalf uur zitten)....de terugreis van het vliegveld naar het crematorium.....en toen nog een uur afscheidsdienst.... dan huiver ik al....
Daarbij ben ik mijn lijf opnieuw aan het ontdekken....
De gekste dingen die je niet meer kan zonder dat de pijn erin schiet... simpele alledaagse dingen....water afgieten uit de pan, stamppot stampen....
Het leren doseren....

Nou ja, allemaal gedachten..... en wellicht zal de helft reël zijn en de andere helft irreëel....
En na donderdag (fysiotherapie) hoop ik dat het ergste voorbij is....

Naar school dus ......met de auto..... 
En duimen, duimen dat er geen files staan....
Op de parkeerplaats al het eerste weerzien en een praatje....
Leverde me ook direct een plekje op om de auto te parkeren....
De deur door, de hal in en ja hoor....meteen mijn vervangers die er zitten.....
Weer een praatje....
Hand omhoog in de zijgang, hoi geroep vanuit de andere gang....praatje van iemand die aan komt lopen....en nu gauw maken dat ik bij mijn eigen team gang kom.....

Ik ga aansluiten bij het thee momentje....
Thee momentje????.....er is helemaal geen tijd voor het thee momentje....er is een bordsessie.....
Val ik even met mijn neus in de boter.....meteen weer op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen.....

Maar dan begint het hè.....
Te lang zitten..... ongemakkelijke tafel.... ongemakkelijke kruk (werkt ook niet

dus).....bureaustoel hoef ik al helemaal niet te proberen weet ik van thuis....dan maar staan.....
Niet te lang staan.....
Jongens sorry, ik moet even heen en weer lopen.....
Het gaat me makkelijker af dan ik dacht om dit te bekennen....maar de echte pijn laat ik toch niet merken......
Voorover buigen maar......lijkt heel natuurlijk als ik me zo vasthoud aan het hekje van de huishoek, terwijl we het over de nieuwe keukentjes voor daarin hebben....

Op naar mijn eigen klas....
Ook hier even flink bijpraten.....
Maar tussen mijn schouders lijkt wel een uitslaande brand te ontstaan die naar mijn nek trekt.....

Lopen maar weer .....
En mijn voicemail af luisteren want ik ben door iemand anders in school gebeld....
Collega die even om de hoek komt kijken....praatje maken....
Het voelt allemaal zo verrekte goed maar hoe goed had het wel niet gevoeld als die brand tussen de schouders en kramp in mijn nek nu weg was....
Had ik nou toch maar die stomme pijnstillers meegenomen...
Maar hoe was ik dan thuis gekomen....??

En dan dat gevoel dat je eigenlijk wel zou willen blijven....morgen weer zou willen beginnen....de kinderen weer zou willen zien en voelen....weer mee wil denken om de nieuwe sprint van de bordsessie vorm te geven.....
Ik heb het mezelf alleen maar moeilijker gemaakt.....
En ik hoor mezelf zeggen dat ik voor de Sinterklaastijd weer terug wil zijn....
Heerlijke Sinterklaastijd......
Maar mijn mond zegt meer van mijn gevoel dan van mijn verstand en de rest van mijn lijf....
Hier ga ik immers weer vol van start weet ik....

De autorit naar huis is geen pretje....
Maar och wat ben ik blij dat ik dan toch naar die prachtige regenboog kan kijken....
En wat heerlijk dat ik mijn gedachten op

de ondergaande zon kan richten die er net zo uitziet zoals ik hem in Griekenland zag ondergaan....
Dezelfde prachtige kleuren.... dezelfde heerlijke zon.....
Hier lijkt hij eigenlijk veel dichterbij dan in Griekenland achter de bergen aan de zee....
Wat zit zo'n melkwegstelsel toch vreemd in elkaar....
Het lijken mijn nekwervels wel....

Ik kom thuis....
Willem kijkt me vragend aan maar ziet het antwoord eigenlijk al....
En daar is de traan van die boosheid over de kuil tussen willen en kunnen......en daar is Willems schouder....die had ik even nodig.....


Waarom kan het in je leven nou niet gaan zoals je het graag zou willen.....?
Nou ja, misschien omdat de regenboog van net dan haar betekenis zou verliezen....
Zij staat immers voor hoop.....en die ben ik echt nog niet kwijt......



zondag 27 oktober 2024

27 oktober 2024


Dag van:
Sterfdag van mama.....6.01 uur, vandaag twintig jaar geleden.....
Van de week zei ik nog tegen Willem: "de bomen krijgen prachtige kleuren maar ik kan er na de dood van mijn moeder nooit meer naar kijken zonder aan mijn moeders laatste rit in de ambulance te denken, waarin ze door het smalle raampje keek en zei dat het de laatste keer was dat ze er van zou genieten"....
Mijn moeder was dol op de herfst die begint in haar geboortemaand....

Vandaag de laatste dag van 40 dagen rouw na het overlijden van mama Vicky in Griekenland.....
Vandaag werd het afgesloten met een grote herdenkingsbijeenkomst.....
Haar ziel is nu echt 'boven'.....
Wij sluiten deze dagen af in onze eigen kerk.....

Vandaag is het in Willems kerk daarnaast ook een

speciale dienst....
Ze noemen dat 'kerk in actie'....
En nou vind ik de kerk van Willem altijd eigenlijk wel in actie maar het gaat hier om speciale acties....
Zo maakte ik al de actie voor Oekraïne mee (kinderen in de knel).....en de actie Moldavië (kwetsbare ouderen).....en vandaag is de actie voor Colombia (kansarme jongeren opleiden voor de horeca)....
Met steun van Kerk in Actie kunnen sociaal werkers kinderen die slachtoffer zijn van (seksueel) geweld, psychische en juridische hulp bieden.......
Een aantal jongeren zonder onderdak kan terecht in een opvanghuis en om nieuw misbruik te voorkomen geven medewerkers kinderen en opvoeders voorlichting via scholen.....
Én.......in het noorden van Colombia komen steeds meer toeristen naar de Caraïbische kust......
Kansarme jongeren, die op zoek zijn naar werk, kunnen in hun eigen omgeving leren

hoe ze aantrekkelijke en gezonde maaltijden kunnen koken, onder andere in een rijdende kookschool......
Zo kunnen ieder jaar 80 jongeren opgeleid worden voor werk in hotels, restaurants of foodtrucks, niet alleen als kok maar ook als receptionist, ober of achter de bar......
En wie een eigen bedrijf wil starten, krijgt een mentor uit de horecasector......
Maar wat ik het fijnste vind is dat er bij deze acties niks aan de strijkstok blijft hangen......

Het wordt een écht leuke dienst...

De jeugd heeft Colombiaanse hapjes gemaakt..... Willem die de dienst leidt speelt/fluit een Colombiaans nummer en doet een poppenspel act met vogel Rainbow en een meisje die spontaan opstaat om mee te doen....we zingen een Spaans lied (voertaal in Colombia), de consulent van de actie vertelt een boeiend verhaal over het project en er wordt een mooi gedicht voorgelezen....
Afwisselender kun je het niet hebben....


Oh ja.....Rainbow is de duif van de Protestantse Kerk......
Hij betrekt kinderen bij het diaconale werk van Kerk in Actie......
Kinderen maken via Rainbow kennis met kinderen in andere landen en zien hoe hun leven daar eruit ziet.....
Ze leren dat deze kinderen op een andere manier leven dan zij en dat dan vaak onder moeilijkere/andere omstandigheden dan zij hier.......

Dan wordt het tijd om mijn vriendinnetje weer eens te bellen....
Ik heb haar al te lang niet gesproken...
Ze zit in de put....
Veel bijwerkingen van de medicijnen, niet kunnen accepteren dat ze niet meer kan werken en steeds meer klachten die er eerder nooit waren.....

Ik probeer haar te vertellen dat voorzichtig leren accepteren misschien meer helpend werkt dan je ertegen verzetten....
Maar ja, ik heb makkelijk praten....mijn ergste pijn is maar tijdelijk en zal weldra over zijn na fysiotherapie en het pijncentrum....dan blijft alleen de slijtagepijn die er al was en die is te dragen....
Maar bij mijn Annetje ligt dat wel anders....
Als alles ineens plotsklaps stilligt en er ook geen vooruitzicht is, voel je je van de ene op de andere dag ook gewoon oud en er niet meer toe doen.....en dat ze dat niet kan accepteren snap ik wel....
En dat je dan ook nog niet naar de dingen kijkt die je nog wel kan....en dat er nog genoeg dingen overblijven om wél van te genieten, snap ik ook.....
Ik snap het, maar vind het ook lastig want je wilt zo graag steunen en helpen....
En eens en te meer voel ik dat dit tijd nodig zal hebben.....
Maar ouder worden en tijd zijn twee dingen die elkaar behoorlijk in de weg zitten want de tijd wordt steeds minder lang.....
Gelukkig kunnen we wel lachen om mijn opmerking dat het gelukkig nu wintertijd is en we een uur langer hebben.....


NU genieten van het leven, is wat ik meeneem als ik het gesprek beëindig....
En ik besluit voor Willem maar eens heerlijk suddervlees te maken met bloemkool en aardappeltjes.... ouderwets lekker.....
Terwijl ik daar zo mee bezig ben app ik mijn vriendinnetje "hoe langer het vlees suddert in de pan, hoe lekkerder het wordt....oké het valt dan wel uit elkaar...maar smaken doet het des te meer".....

Tja ach....ouder worden......



zaterdag 26 oktober 2024

26 oktober 2024


Dag van:
 Willem is al vroeg weg....
Hij moet naar de familie van het overleden gemeente lid om met haar kinderen de dienst invulling te geven....
"Goed op de honden letten hoor, want die zijn helemaal van slag met die nieuwe vloeren en een nog leeg huis"....
Ja hoor Willem.....ik zal niet uitslapen en opletten....

Kijk, sjouwen kan ik niet maar ik heb toch nog vakantiewassen te draaien.....
Als de wasmachine draait loop ik naar beneden en kom in een bijna onbekend huis.....
Och wat ben ik blij dat die uitgeleefde indruk verdwenen is....

Natuurlijk moet de trap nog.....en de kamer en keuken hebben ook hard een schilderbeurt nodig maar....alles op zn tijd....
Het begin is er ....
Erg is dat toch dat je nou het liefst de kamer zou inrichten en anders indelen, maar dat je nog niks kan met je nek.....

En Willem is natuurlijk de komende dagen druk met die uitvaart....

Willem komt thuis....
Een mooi gesprek gehad en alles duidelijk op papier maar hij is benauwd en heeft spierpijn...
Heej da's bijzonder, dat laatste heb ik ook....
Teveel spanning de afgelopen dagen....? 
Overgang van klimaat, terwijl het hier vandaag toch eigenlijk ook best aangenaam is....?

Teveel wisselende emoties en indrukken...?
Of nee.... Willem zal toch geen corona hebben....?
Ik pak wel even de.....euh, nee ik pak niks....
Ik wilde 'coronatest' zeggen maar die zit ergens in een van de dertig dozen die in de schuur staan, en die gaan we echt nu niet uitzoeken.....

Gelaten kijken we na de dagen in Thessaloniki naar het journaal....
Behalve dat er nog meer doden zijn gevallen is er niks nieuws......

Och, en we moeten aan de wintertijd is

denken.....
Ging de klok nou voor of achteruit.....
Euhm......vóórjaar is vóóruit....oké, hij gaat dus terug.....
Was dat nou vroeger donker of eerder licht of later donker, later licht....?
Hoe zat dat allemaal nou ook alweer....?

Nederland heeft in 1977 de zomertijd ingevoerd om aan te sluiten bij de buurlanden......
Ik was zeventien en vond het best boeiend.....
Dat is nu wel anders.....

De zomertijd en de wintertijd zijn een afspraak van de Europese Unie......
In bijna alle landen van Europa gaat de klok in maart een uur vooruit en in oktober een uur achteruit.......
Raar idee dat het in Griekenland sowieso een uur later is en dat we dat verschil straks ook houden.....want dan gaan zij ook weer naar later.....het blijft toch een raar fenomeen die tijd.....en dan vooral mensen die die tijd proberen te manipuleren....

Nou ja, hoe dan ook....het is hier duidelijk the day after een heleboel indrukken en dan valt er meestal ook weinig te melden....
Eerst maar weer eens die beide beentjes op de grond....in de wintertijd....!! 

vrijdag 25 oktober 2024

25 oktober 2024 Thessaloniki dag 5


Dag van:
Geen Griekse zonsondergang vandaag maar een zonsopgang....
Een zonsopgang die minstens zo mooi is....
Om zeven uur staan we in de nog donkere ochtend klaar op de Egnatia hoofdverkeersader die dwars door de stad Thessaloniki gaat....
Polis Cuisine and Bakery was de hele nacht al open....24 uur per dag zijn er lekkernijen te krijgen hier.....en er wordt op ieder onmogelijk uur veel gebruik van gemaakt....
Vanuit ons slaapkamerraam kijk je precies in de grote bakery dus wij kunnen het weten.....

Maar ook ons koffietentje First Coffee is al

in vol bedrijf vanaf zes uur vanmorgen....
En wij kunnen ook dat weten omdat Willem en ik een slechte nacht hebben gehad.....en meerdere malen even de straat overkeken op ons balkon....
Als we al met al anderhalf uur geslapen hebben is dat veel ....

Vandaag gaan we terug naar huis.....
En natuurlijk waren al onze reisverhalen weer heerlijk maar wat niemand misschien erdoorheen kon voelen, was dat het weliswaar inderdaad een paar heel mooie dagen waren, maar ook heel beladen.....
We kwamen immers om mama Vicky te herdenken en haar een laatste eer te bewijzen maar........een dag voor vertrek kregen we ook het bericht dat er weer één van onze beste vrienden van onze vriendengroep (kliek), was overleden.....
Daar is geen annuleringsverzekering voor, want dat geldt alleen voor zoveelste graads familieleden, en je overweegt dus nog om alles af te lasten maar hoe kies je nou tussen het afscheid nemen van twee dierbaren....
Ondanks veel verdriet zijn we toch maar Thessaloniki vertrokken en het verdriet werd verzacht door twee mooie afscheidsrituelen voor mama Vicky maar ook door het feit dat de crematie van onze vriend vrijdag zou plaatsvinden....
En wel op een tijdstip dat wij heel misschien, als de reis goed zou verlopen zonder vertragingen, we de crematie plechtigheid toch bij konden wonen.....

Afscheid mama Vicky.....onze lieve vriend

gestorven, een sterfgeval in Willems kerkgemeente die hij dinsdag moet voorgaan, het nieuws dat onze andere Griekse vriend tóch een zesde chemokuur moet ondergaan..... Dimitris die even niet weet hoe hij met zijn leven moet verdergaan nu zijn moeder er niet meer is, de nekhernia waar we zo voorzichtig mee omgingen, en een leeg huis waar nieuwe vloeren in gelegd werden....je snapt dat dit een uitstapje was met vele gezichten.....

Maar goed, de zon zagen we opkomen op

Makedonia Airport....bij een kop koffie en een broodje....na een taxirit waarbij we in sneltreinvaart afscheid namen van oud en mooi Thessaloniki....

Alles verliep goed....het inchecken, de douane, het boarden.....maar oh wat waren we moe van de verloren nacht.....
Eenmaal in het vliegtuig vielen de ogen al dicht tijdens het stijgen....
Van de twee rondes koffie, thee etc

hebben we niks meegekregen....
We waren al ruim anderhalf uur onderweg voor de ogen weer opengingen....
En toen waren we al dichtbij ons eindpunt....
De landing werd ingezet...
En ach hoe groot was het verschil met de heenweg qua landing....
Heerlijk zacht belanden we op Duitse bodem.....
Auto halen en nu kon de snelle rit beginnen om op tijd op de crematie te komen....
En dat kwamen we....
Tien minuten voor aanvang liepen we het crematorium binnen....
Weerzien met de nu nog verder uitgedunde vriendengroep....
Mooie liefdevolle familiesfeer afscheiddienst van een zo geliefd en veelzijdig mens.....

En nu naar huis.....de nieuwe bevloerde benedenverdieping bewonderen....
Maar thuis waren we maar niet zo.....
Welke binnenweg we in Arnhem ook probeerden, alles zat vast.... muurvast.....
En zoveel tijd hebben we helemaal niet over want ook de beestenboel moet nog uit het pension gehaald worden.....
Anderhalf uur hebben we erover gedaan om thuis te komen.....


Met het afscheid van zojuist, je vloeren  bewonderen....weer een dubbel gevoel.....
En toch ziet het er werkelijk prachtig uit....
Zo'n gevoel van 'en nu schoenen uit als je binnenkomt....
Alleen jammer dat de honden hun nageltjes niet in kunnen trekken of geen slofjes hebben....

Het alles weer in de kamer zetten, het aansluiten van alle apparatuur is echter even een dingetje....
En we krijgen het niet af want het is tijd om de beesten uit het pension te halen...
Zes hele blije beesten die maar blijven snuffelen als we thuis zijn want 'waar zijn onze geurtjes?'.....

De apparatuur krijgen we

aangesloten.....maar té moe zijn we voor de rest.....
Morgen gaat Willem eerst naar de familie van de overledene van de kerk om hun dienst voor te bereiden maar dan zullen we weer een poging ondernemen....

Zo zie je....'s morgens sta je nog met vier benen op Griekse grond en tussen die tijd en nu is alweer zoveel gebeurd dat je bijna zou vergeten hoeveel indrukken we opgedaan hebben in Thessaloniki....
Hoe dubbel het allemaal was ook vooral........

Het leven geeft, 
Het leven neemt, 
Het leven kent
En het vervreemd

Het leven 'nieuwt'
Het leven 'oud'
Het leven leeft
Het leven rouwt

Het leven tolt
Het leven draait
En het verwerpt
Het leven graait

Het leven staat
Het leven reist 
Het leven wroet
Het leven wijst

Het leven 'stilt'
Het leven juicht
En het staat stil
Of het leven buigt

Het leven valt niet te voorspellen
Maar het staat altijd weer paraat
Want het leven komt
En het leven gaat

Dank weer voor de lieve, enthousiaste en meelevende reacties....
Tot de volgende reis.....