Dag van:
Geen Griekse zonsondergang vandaag maar een zonsopgang....
Een zonsopgang die minstens zo mooi is....
Om zeven uur staan we in de nog donkere ochtend klaar op de Egnatia hoofdverkeersader die dwars door de stad Thessaloniki gaat....
Polis Cuisine and Bakery was de hele nacht al open....24 uur per dag zijn er lekkernijen te krijgen hier.....en er wordt op ieder onmogelijk uur veel gebruik van gemaakt....
Vanuit ons slaapkamerraam kijk je precies in de grote bakery dus wij kunnen het weten.....
Maar ook ons koffietentje First Coffee is al
in vol bedrijf vanaf zes uur vanmorgen....
in vol bedrijf vanaf zes uur vanmorgen....
En wij kunnen ook dat weten omdat Willem en ik een slechte nacht hebben gehad.....en meerdere malen even de straat overkeken op ons balkon....
Als we al met al anderhalf uur geslapen hebben is dat veel ....
Vandaag gaan we terug naar huis.....
En natuurlijk waren al onze reisverhalen weer heerlijk maar wat niemand misschien erdoorheen kon voelen, was dat het weliswaar inderdaad een paar heel mooie dagen waren, maar ook heel beladen.....
We kwamen immers om mama Vicky te herdenken en haar een laatste eer te bewijzen maar........een dag voor vertrek kregen we ook het bericht dat er weer één van onze beste vrienden van onze vriendengroep (kliek), was overleden.....
Daar is geen annuleringsverzekering voor, want dat geldt alleen voor zoveelste graads familieleden, en je overweegt dus nog om alles af te lasten maar hoe kies je nou tussen het afscheid nemen van twee dierbaren....
Ondanks veel verdriet zijn we toch maar Thessaloniki vertrokken en het verdriet werd verzacht door twee mooie afscheidsrituelen voor mama Vicky maar ook door het feit dat de crematie van onze vriend vrijdag zou plaatsvinden....
En wel op een tijdstip dat wij heel misschien, als de reis goed zou verlopen zonder vertragingen, we de crematie plechtigheid toch bij konden wonen.....
Afscheid mama Vicky.....onze lieve vriend 
gestorven, een sterfgeval in Willems kerkgemeente die hij dinsdag moet voorgaan, het nieuws dat onze andere Griekse vriend tóch een zesde chemokuur moet ondergaan..... Dimitris die even niet weet hoe hij met zijn leven moet verdergaan nu zijn moeder er niet meer is, de nekhernia waar we zo voorzichtig mee omgingen, en een leeg huis waar nieuwe vloeren in gelegd werden....je snapt dat dit een uitstapje was met vele gezichten.....
gestorven, een sterfgeval in Willems kerkgemeente die hij dinsdag moet voorgaan, het nieuws dat onze andere Griekse vriend tóch een zesde chemokuur moet ondergaan..... Dimitris die even niet weet hoe hij met zijn leven moet verdergaan nu zijn moeder er niet meer is, de nekhernia waar we zo voorzichtig mee omgingen, en een leeg huis waar nieuwe vloeren in gelegd werden....je snapt dat dit een uitstapje was met vele gezichten.....
Maar goed, de zon zagen we opkomen op
Makedonia Airport....bij een kop koffie en een broodje....na een taxirit waarbij we in sneltreinvaart afscheid namen van oud en mooi Thessaloniki....
Makedonia Airport....bij een kop koffie en een broodje....na een taxirit waarbij we in sneltreinvaart afscheid namen van oud en mooi Thessaloniki....
Alles verliep goed....het inchecken, de douane, het boarden.....maar oh wat waren we moe van de verloren nacht.....
Eenmaal in het vliegtuig vielen de ogen al dicht tijdens het stijgen....
Van de twee rondes koffie, thee etc
hebben we niks meegekregen....
hebben we niks meegekregen....
We waren al ruim anderhalf uur onderweg voor de ogen weer opengingen....
En toen waren we al dichtbij ons eindpunt....
De landing werd ingezet...
En ach hoe groot was het verschil met de heenweg qua landing....
Heerlijk zacht belanden we op Duitse bodem.....
Auto halen en nu kon de snelle rit beginnen om op tijd op de crematie te komen....
En dat kwamen we....
Tien minuten voor aanvang liepen we het crematorium binnen....
Weerzien met de nu nog verder uitgedunde vriendengroep....
Mooie liefdevolle familiesfeer afscheiddienst van een zo geliefd en veelzijdig mens.....
En nu naar huis.....de nieuwe bevloerde benedenverdieping bewonderen....
Maar thuis waren we maar niet zo.....
Welke binnenweg we in Arnhem ook probeerden, alles zat vast.... muurvast.....
En zoveel tijd hebben we helemaal niet over want ook de beestenboel moet nog uit het pension gehaald worden.....
Anderhalf uur hebben we erover gedaan om thuis te komen.....
Met het afscheid van zojuist, je vloeren bewonderen....weer een dubbel gevoel.....
En toch ziet het er werkelijk prachtig uit....
Zo'n gevoel van 'en nu schoenen uit als je binnenkomt....
Alleen jammer dat de honden hun nageltjes niet in kunnen trekken of geen slofjes hebben....
Het alles weer in de kamer zetten, het aansluiten van alle apparatuur is echter even een dingetje....
En we krijgen het niet af want het is tijd om de beesten uit het pension te halen...
Zes hele blije beesten die maar blijven snuffelen als we thuis zijn want 'waar zijn onze geurtjes?'.....
De apparatuur krijgen we
aangesloten.....maar té moe zijn we voor de rest.....
aangesloten.....maar té moe zijn we voor de rest.....
Morgen gaat Willem eerst naar de familie van de overledene van de kerk om hun dienst voor te bereiden maar dan zullen we weer een poging ondernemen....
Zo zie je....'s morgens sta je nog met vier benen op Griekse grond en tussen die tijd en nu is alweer zoveel gebeurd dat je bijna zou vergeten hoeveel indrukken we opgedaan hebben in Thessaloniki....
Hoe dubbel het allemaal was ook vooral........
Het leven geeft,
Het leven neemt,
Het leven kent
En het vervreemd
Het leven 'nieuwt'
Het leven 'oud'
Het leven leeft
Het leven rouwt
Het leven tolt
Het leven draait
En het verwerpt
Het leven graait
Het leven staat
Het leven reist
Het leven wroet
Het leven wijst
Het leven 'stilt'
Het leven juicht
En het staat stil
Of het leven buigt
Het leven valt niet te voorspellen
Maar het staat altijd weer paraat
Want het leven komt
En het leven gaat
Dank weer voor de lieve, enthousiaste en meelevende reacties....
Tot de volgende reis.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten