23 oktober 2024 Thessaloniki dag 3

Dag van:

Dat we boven een noten winkel slapen was vanmorgen wel heel duidelijk te merken....

En aangezien alle lucht naar boven stijgt, ook de lucht van vers gebrande noten dus.....

Als we hier langer zouden blijven zou ik misschien over een tijdje zelfs kunnen vertellen welke noten gebrand zouden worden, maar voor nu kunnen het net zo goed cashewnoten zijn als hazelnoten....

We steken de zebra weer over en nemen plaats op ons inmiddels vertrouwde plekje in de zon langs de drukke verkeersader op het terrasje van een klein

hoekverkooptentje met de toepasselijke naam 1st coffee.....

En zo werkt dat ook....eerst koffie en dan pas goed wakker worden....

Maar die koffie hebben we vooral nodig om de weer overheerlijke verse bougatsa door te spoelen en voor Willem dit keer zelfs een dubbel grote chocolade croissant en zijn stokbroodje gezond....

Kijk ....nu kunnen we plannen maken....!!

En die plannen zijn er....

Ik ga proberen voorzichtig een kleine heuvel te beklimmen naar de voor ons nu heel belangrijke kerk Agios Dimitris....

Deze kerk is van de beschermheilige waar onze eigen Dimitris zijn naamdag aan te danken heeft....

Het is deze plek waar we een kaarsje voor mama Vicky willen branden om zo ons aandeel van het afscheid nemen van haar, af te sluiten....

Op de zevenendertigste dag van de veertig rouwdagen.....

Waarom veertig dagen....?

Men gelooft in het orthodoxe geloof dat de ziel nog 40 dagen na de eerste dood over de aarde blijft dwalen.......

Tijdens het dwalen bezoekt de ziel belangrijke plekken uit hun leven en ook hun verse graf.......

Aan het einde van de 40 dagen verlaat de ziel deze wereld......

Kaarsen en wierook kunnen worden aangestoken om de aanwezigheid van een geliefde te symboliseren, en de nabestaanden worden aangemoedigd om te bidden en te reflecteren......

Een herdenkingsdienst vindt meestal plaats een week nadat de persoon is overleden, en dan komen ze na 40 dagen terug en dan weer na 1 jaar.....

We lopen heel rustig richting de kerk....

Tussendoor wordt Willem gebeld dat er iemand uit zijn eigen kerk is overleden, en gevraagd of hij de dienst wil voorgaan....

Dat is weer even geregel....maar dan kunnen we toch onze tocht voortzetten....

En och och och....wat een prachtig kerkje doemt daar voor onze ogen op....

De Hagios Demetrioskerk (Grieks: Άγιος Δημήτριος; Agios Dimitrios) is een vroegchristelijke kerk die stamt uit de 5e eeuw....en geloof me, die oudheid voel je.....

Deze kerk werd gewijd aan de martelaar van de stad: de heilige Demetrios......

De crypte is het oudste deel van de kerk, stamt uit de 3e eeuw......

Hier was oorspronkelijk een Romeins bad...... 

De legende vertelt dat de patroonheilige hier in het jaar 305 gemarteld is en dat hij stierf in een verwarmingsinstallatie van de openbare badplaats......

Aan de zijkant van het altaar zijn nog 5e-7e eeuwse mozaïeken te zien......

De kerk heeft zuilenrijen met afzonderlijke bakstenen pilaren, dit in tegenstelling tot andere vroegchristelijke kerken......

Het is van Byzantijnse architectuur....

De kerk brandde af in 1917 en werd

nadien volledig gereconstrueerd.....

En dan komt er een toch wel een verhaal met een bittere smaak want bij de reconstructie werden ook grafstenen gebruikt van de Joodse begraafplaats van Thessaloniki die in 1942 met instemming van de Duitse bezetter werd geruimd.......

De Heilige Demetrius was een soldaatheilige.....

Hij behoorde tot een christelijke familie en werd rond 280 na Chr. geboren.......

Net als zijn vader was hij officier in het Romeinse leger.....

Hij wordt vaak afgebeeld op een rood paard terwijl hij de gladiator Lyaeos neersteekt......

Volgens de legende was deze Lyaeos een christenvervolger.....

Demetrius zelf stierf zijn vreselijke marteldood tijdens de christenvervolgingen onder keizer Diocletianus waarschijnlijk in 306.....

De Orthodoxe Kerk herdenkt op 26 oktober deze Demetrius en onze Dimitris dus ook zijn naamdag...

Naamdagen zijn belangrijker dan je verjaardag in Griekenland.....

Al zal er niet veel te vieren zijn in deze rouwperiode....

We zijn niet alleen onder de indruk van deze, voor orthodoxe begrippen, redelijk eenvoudige kerk die vooral uitblinkt door zijn oudheid....maar het is vooral

ongelofelijk hoeveel mensen we zien die op allerlei manieren de vele prachtige schilderijen van heiligen achter glas en de aanwezige altaren vereren....

En eigenlijk is vereren niet het juiste woord....het is meer dat ze hun kracht en hoop eruit putten....

Ik heb nog nooit een kerk gezien waar het zoveel gebeurde als hier....zelfs in het Vaticaan niet....

De afbeeldingen of het altaar worden gekust en bevoeld....er worden bewegingen over gemaakt met de hand....er worden kruisjes voor geslagen (wel drie maal), ze raken de vloer aan en dan weer de afbeelding, ze gaan op de knieën en ze staan in rijen ervoor om aan de beurt te komen....

Ik zie tranen vloeien....

Er is een kapelletje waar allerlei schildjes hangen waarop ledematen of ogen, oren etc staan afgebeeld staan om voor die specifieke lichaamsdelen heling te vragen....

Er staan wel vier tafeltjes waarop mensen briefjes kunnen schrijven....en ik zou zo graag weten waarvoor maar ik lees geen Grieks...

Er staan rieten manden waar mensen voedsel of flessen olijfolie inzetten voor de armen....

Jeetje wat is er hier veel te zien.....

Het is zeg maar geen kerk waar je even inloopt om er vervolgens ook weer uit te lopen als je één blik geworpen hebt.....

Maar na twee uurtjes houden wij het toch voor gezien....

De dorst roept....

Het is een rustige wijk waar de kerk in staat....

Je vind er ook een parkje....

En in dat parkje wordt een herdershond uitgelaten (los) die natuuuuuuurlijk op Willem af komt....

Maar er staan ook een paar oergezellige fleurige stoeltjes die ons uitnodigen om bij een klein cafeetje wat te drinken....

Nee cola zero en Fanta hebben ze niet, wel lokale cola en Fanta.....

Als ik het cafeetje Poeta in loop zie ik kasten vol boeken en spelletjes die je mag pakken om buiten te gaan lezen....

En achter de toonbank staan kruiden in potten voor allerlei soorten dranken en gerechtjes...

Hoe gaaf is dit.....!!

We blijven er geruime tijd zitten....

Ik moet nog niet teveel willen natuurlijk....

En langzaam lopen we, geruime tijd later, terug....

We passeren het Forum Romanum....

Het is een groot tweeterrasforum met stoa's van twee verdiepingen, die in de jaren zestig per ongeluk werden opgegraven.....

Het forum beschikt ook over twee Romeinse baden, waarvan er één is uitgegraven terwijl de andere is begraven onder de stad, en een klein theater dat ook werd gebruikt voor

gladiatorenwedstrijden.....

Hoewel het oorspronkelijke complex niet in de Romeinse tijd werd gebouwd, werd het grotendeels gerenoveerd in de 2e eeuw......

Men denkt dat het forum en het theater tot de 6e eeuw werden gebruikt......

We slenteren over een parkplein en weer zie ik iets ouds...

Er zijn allemaal netten omheen gespannen...

Op de oostelijke hoek van dit plein staat de in onbruik geraakte maar goed bewaard gebleven Bey Hammam- of Parádhisos-bad.....het oudste Turkse badhuis in de stad (1444) was in gebruik tot 1968......

Het is in Ottomaanse stijl gebouwd....

De deuropening wordt bekroond door uitgebreide versieringen, terwijl binnen van tijd tot tijd kunsttentoonstellingen worden gehouden - vaak paradoxaal met Byzantijnse thema's.....

Het wordt nu gerenoveerd en je kan er niet in....

Jammer....

Nadat we een poosje op het parkplein vertoeft hebben, lopen we verder....

Een dag de zee niet zien is een dag niet geleefd.... tenminste wat hier in

Thessaloniki betreft dan ....

Maar natuurlijk ook omdat hier dé terrasjes zijn om de zon in de zee te zien zakken....

Vandaag ontdek ik echt dat de zon niet in de zee zakt maar achter de bergen verdwijnt...

Ook goed, mooi blijft het toch wel.....

Als de zon verdwenen is wordt het tijd voor een ijsje...

De keuze is reuze maar eigenlijk was het een stomme actie want ijs vult best wel een eigenlijk is het tijd om naar Ladadika, het Saint Germain van Thessaloniki, te gaan om daar in die wijk weer wat te eten....

We komen direct op het gezelligste pleintje terecht....en Willem ontdekt het restaurantje waar hij zo graag de eerste keer al wilde eten maar waar de Griekse vrienden anders besloten...

Nu grijpt Willem echter zijn kans....

En oh my.....wat een lekkernijen op die menukaart....

Zullen we ze allemaal maar bestellen....???

Nou doen we dat dus niet, maar we bestellen wel veel.....

En na elke hap zeggen we tegen elkaar..."niet te snel eten".....

Maar tja, met al die lekkernij is dat wel heel moeilijk....

En och jee wat zitten we vol.....

Weet je wat me trouwens opvalt....

Dit is al het derde restaurant waar we eten waar ik geen cappuccino kan krijgen...

Zwarte koffie en espresso is geen probleem maar cappuccino ho maar....

En oh wat is Willem vandaag blij met het uur tijdsverschil hier in Griekenland want nu kan hij zelfs nog fijn zijn Feyenoord kijken op zijn mobiel....