Morgen maar een half dagje...
En dat we dat even goed in de oren moeten knopen laat de transavia mail ons ook even weten want zij willen al dat we inchecken. .
Van... nou ben ik best wel thuis in de digitale wereld maar lieve help hoe check ik digitaal in of eigenlijk meer.... hoe gaat dat met niet uitgeprinte boarding kaarten... want ook dat moet nu digitaal. . geen printer hier bij de hand...
Van.... niet zeuren... op de heenvlucht zagen we mensen die ouder waren dan wij het ook doen...
Even googlen dus maar. .
Ooooh je boarding kaarten zitten gewoon in de downloads....
Pfff.... het hart neemt weer en wat rustigere slag aan...
Geen zorgen om te maken. ..
Wij oudjes leren nog snel. .
Van.... hoe gaan we de laatste dag zo optimaal mogelijk benutten...
Souvenirs halen is wel een dingetje met prioriteit nummer 1...
Al die mensen die onze dieren opvangen.... mensen met voor ons een gouden randje...
Eerst maar eens beginnen met het eerste afscheid. .
Koffie leuten in Olympia bij Stefanos. .
Van... en dan niet lopen langs de reguliere weg Willem. .. ik wil de binnenweggetjes en vergeten en verloren steegjes door....
Zie je wel... de mooiste plekjes en plaatjes kom je dan tegen. .
Het Griekse leven dat geen toeristen kent. .
Gammele balkonnetjes...... brommers die wij een "opknappertje" zouden noemen. .. de eiland katten die klaarliggen om hun zoveelste jonkies te baren.... gestutte restanten oud Griekenland. ..
En dát is nou precies wat ik mooi vind. ..
Van. ... en toch bestaat het eiland leven voor het allergrootste gedeelte voor een ieder uit iets met vakantie. .
De eiland bewoners leven ervan. . ze leven met er van de toeristen. . de vrolijkheid en uitgelatenheid. . het even leven zonder zorgen. ..
Maar dus ook constant in dienst van....
Maak het de eiland bezoeker zo comfortabel mogelijk. ..
Geen horeca genegenheid sluit voor de laatste bezoeker verdwenen is. .
Toch is het eiland leven natuurlijk meer en kennen wij dondersgoed de zorgen van de mensen díe onze vrienden zijn...zoals bij Kapari. .
Hoe ze hun best doen de terrassen iedere dag vol te krijgen en zo'n omzet te draaien dat ze de volgende dag het verse vlees en de verse vis kunnen betalen voor de volgende toerusten van de volgende dag... de huur van het vaak dure pand.... de huur van hun eigen huis. .. salaris voor het personeel. .
Hoe ze elkaar de klandizie afpakken.... door soms smerige trucjes. . op recensies sites anoniem slechte recensies te schrijven. .. door vriendjes klanten te laten ronselen die eerst bij de ander kwamen .... door ruzies uit te lokken. .
Hoe zwaar het is een jong gezin te runnen en tegelijkertijd een zaak .... de wallen onder de ogen door een tekort aan slaap... de monden te vullen. .
En dat alles in een tijd van 6 maanden. .. om daarna de resterende 6 maanden rond te komen van de winst van de maanden daarvoor...
We deelden het leed mee van de vergunningen die niet kwamen terwijl er toch al verbouwd was. . en hoe alles weer afgebroken moest worden. ..
Dat er nauwelijks geld was om het daarna weer fatsoenlijk in orde te krijgen...
En we zagen het leed van de sterk vermagerde of getraumatiseerde vluchtelingen die er rondlopen. ...
Rondlopen in een wereld van vertier zonder er deel aan te kunnen nemen. .
Van hoe de locals toch proberen hen aan wil te helpen ... maar dan op het vaste land. .
Zo'n vakantie of short break is dus wel degelijk meer. .. voor hen die het willen zien...
Van. ... maar wat is dat nu. ..?
We voelen druppels.... eerst een paar en dan steeds meer. .
Ook Griekenland kent regen.... en jullie maar mooi weer hebben in Holland...
Maar ach. . wat stelt een bui in Griekenland voor. .?
Twee minuten druppelt het .....dan stopt het weer en heeft de zon het gevecht gewonnen...
Van. . nu lekker aan de koffie. .
En nee Willem ik ben niet te verkopen. .. al houdt die ober zijn hele portemonnee ondersteboven. ..
En weer zien we hier in Olympia de sporen van bestaan. ..en de pijnlijke groeven van de gebrokenheid van het gezamenlijk verleden. .
Het gegroeide wantrouwen maar de diepe wens van het ooit zo vertrouwde vertrouwen...
Het gemis van vrouw en kind zo'n 1000 kilometer verder. .
Een nieuw begin kan eigenlijk pas dan beginnen als het puin van vroeger is geruimd ...en het fundament voldoende uus gebouwd. .. en dat is het beide nog niet voldoende. .
De eiland bewoners leiden en lijden twee levens. ..
Al is het. . merken wij..... dat het makkelijker te dragen is... of men zich er eenvoudiger overheen zet in een "vakantie" omgeving. .. go with the flow....
Van... dag Stefanos.... tot wie weet wanneer weer...
We lopen ons wandelingetje terug. .
Nu stap ik wat verder de wildernis in.... en och wat prachtig al die sinaasappels onder de sinaasappel boom. .. één grote zee van oranje ...
Raap mij. ... raap mij. ..
En kijk al die archeologische verborgen schatten toch...
Ja Willem. . dat had je toch niet willen missen...
Maar Willem ziet weer andere dingen. . gekke onbegrijpelijke teksten op bordjes waar hij de humor weer van ziet. .
Wilem ziet de humor op straat liggen waar ik sinaasappels zie. ...
Van. . en nu de souvenirs... daar zijn we nog nooit zo snel mee geweest....
Het was al wel duidelijk wat er gehaald moest worden en vooral ook wat niet. ..
Dus nu op naar de laatste avond Kapari...
Vandaag zijn de lichtjes achter het naambord bevestigd. .. alweer een stap verder...
Van. .. ook hier in Kapari ligt de humor voor het grijpen. ..
Bij Willem ontstaan weer de mafste filmpjes. .
Jammer dát ik altijd zo de slappe lach krijg. . schiet niet op als bijrol speelster...
Van. . zal ik wel of zal ik niet.... die ene rode jurk halen...
In Nederland hebben ze zo iets niet... krijg ik dan spijt als ik hem hier laat hangen. .
Zo dub ik al een paar dagen...
Dan hak ik een knoop door.... mede dankzij mijn filmmaker... zondag jarig dus hup doe eens gek ....
Nog een dikke knuffel en €15.00 eraf ook als ik vertel dat ik jarig ben en daarom de jurk graag wil. .
Ach andere jaren was ze ook altijd vast onderdeel van ons bezoek dus ik accepteer het lieve aanbod...
Verguld met de aankoop slenter ik weer terug naar Willem die er verrukt van is ...
Maar nu eten denkt hij....
Van. .Kapari loopt aardig vol vandaag. .
Bij slecht weer lopen de resorts meer leeg en worden eindelijk de lokale horeca en winkeltjes gespekt. .
Zij worden meer gedupeerd dan de resorts toeristen denken. .
Gelukkig zijn Zoover en Tripadvisor bezig de mensen dat bewust van te maken want hoe triest is het als je door zo'n oud stadje loopt waar straks misschien niks meer te doen is omdat de locals aan een faillissement geholpen zijn...
Maar vandaag dus bewolking en goede zaken voor het stadje....
Je zóu bijna hopen dat het in Griekenland vaker zou gaan regenen terwijl je er voor de zon komt..
Van... met zo'n voller terras kunnen wij in ieder geval met een geruster hart afscheid nemen. .....het geeft hoop. ...
Maar eerst even eten dus ....mosselen en voor Willem natuurlijk de pork chop.....(ze hielden er zelfs al rekening mee tijdens het inkopen)
Willem krijgt nog een laatste chocolade soufflé (hij barst bijna uit zijn voegen maar. . morgen dieet zegt hij.... streng dieet!!!). . en wij samen een laatste mojito....
Dan is het afscheid daar ..... vreselijk wat haten we dat....
Een traan. . een lach.... honderdduizend lieve wensen..... voor twee zulke lieve mensen. . en natuurlijk de belofte om weer terug te komen....
Van. .. dan voor de laatste keer bij avond het ons zo bekende straatje door waar al 10 jaar voetstappen van ons liggen....
Het is rustig aan de haven.....
De vissers zijn op zee ... de vrouwen slapen om morgen bij dag en dauw weer op te staan om de vis schoon te maken en te verkopen. .
Laatste nachtje Pantheon appartement... kamer 11....
Met morgen nog 1x ontbijtje met de zelf gebakken cake die Ioanna nog voor ons maakte ondanks haar zo drukke bestaan. ...
Willem slaapt al. . nu ik nog..
Wat een prachtig verhaal. Langs memorylane. En dan nu jullie laatste avond en met weemoed afscheid nemen. Wens jullie een veilige terug reis
BeantwoordenVerwijderen