Drie jaar was ze toen.... maar met de stralende wijsheid van een droom...
Het is drie jaar geleden dat ze ons leven letterlijk binnen kwam stormen, een pijl in ons hart schoot die er niet meer... nooit meer... uitgaat...
En bij dat kleine stralende wezentje hoorde een familie...
Drenten... uit onze andere zo geliefde kampeerplaats Beilen notabene...
En Drenten zijn Drenten..... niet stug, maar zomaar binnen ben je ook niet....
Dat heeft tijd nodig... dat moet groeien....
Emma lijkt op alles behalve een Drent dus ha ha ha...
Van... in drie jaar tijd, groeide er ook iets...
Emma, haar mama en drie broers....
Een familie met een verhaal... een gezin zonder papa...
"Als ik een wens mag doen, kies ik vleugels, dan kan ik naar papa vliegen.... maar ja ik vlieg wel weer terug naar beneden en dan kan papa niet mee want die blijft voor altijd daarboven wonen"....
Dat waren Emma 's woorden over papa dit jaar....
Van... vanmorgen lees ik het berichtje van haar mama op Facebook...
Alweer 4 jaar geleden dat de papa stierf...
En zo'n gevoel van onmacht overvalt me...
Hoe troost je nou iemand die al 4 jaar met drie jonge kinderen (waarvan er vorig jaar ook eentje bij de dood werd weggehaald) en die toekomst ooit voor ogen om samen oud te worden, te genieten, lief een lief te delen, door het leven gaat...
Dat leven dat voor haar 4 jaar geleden voor een groot deel mee dood ging....
Verjplaats je daar eens in.... dat kan niet...
Maar je wilt je daar ook helemaal niet in kunnen verplaatsen....
Ik weet alleen dat ik ondanks mijn scheiding, en ook altijd alleen voor mijn kinderen gezorgd te hebben, wat niet te vergelijken is eigenlijk met deze situatie, enorme bewondering voor Emma 's mama heb...
Dat ik altijd haar liefdevolle en lachende gezicht voor ogen heb waar ogen van verborgen verdriet inzitten ....
Je kan alle hulp om je heen hebben maar diegene met wie je werkelijk alles wilde delen en met wie je verder wilde... is niet meer....
Wat zullen ze vandaag weer een moeilijke dag hebben....
En toen was het stil...
Niet meer jij
Niet wij
Geen ons
Een lege stoel
Een kale plek
Koud is het naast je
In je bed
Dat 'nooit meer overgaan' gevoel
En toch voor altijd
En verder
Zonder te delen
Zij die je nooit kenden
Alles dat doorging
Maar gemis dat maar bleef
Dapper moeten zijn
Sterk wezen
Moedig doorgaan
Van buiten ziet niemand
De eenzaamheid
Die binnen jou huist
Kracht van een vrouw
Pracht van een vrouw
Jij liefdevolle vrouw
Jij en je drie
Levend bewijs
Van het
Ooit wij
En de stralendste herinnering
Van.... krijg nou wat... bloesem aan de appelboom...
Daar krijg je toch lentekriebels van...
Ik kijk om me heen....
Ja.....
Het huis moet nodig een make over....
Niet alles natuurlijk.... maar..... een paar dingetjes weg... paar dingetjes erbij... kastjes weer eens georganiseerd netjes....
Mwohja... ik heb er wel zin in....
Ware het niet dat Willem de tv vanmorgen heeft aan laten staan.... en deze nog steeds aanstaat.... en ik tijdens mijn kopje koffie en gedachte van "waar zal ik eens beginnen", middenin een prachtige documentaire val over de Engelse kunstenares Maggi Hambling.....
De onderwerpen vinden haar vertelt ze... maar ik zie hoe open ze zich stelt... en daardoor ook te vinden is....
En dat is de meest rake titel die ik me erbij kan voorstellen..... zij raakt de objecten... de objecten raken haar.... en het smelt samen. ..
Hoe een mens met maar een paar lijnen of penseel streken zoveel kan laten zien.... alles kan laten zien... is voor mij een wonder. ..
En ze schroomt een relletje niet.... is controversieel. . en haar leven is één en al experiment...
Ik zou de uitzending terugkijken...
Boeiend boeiend boeiend. .
https://www.avrotros.nl/kunstuur/gemist/detail/item/maggi-hambling-07-10-2018/
Van..... zal ik dan nu beginnen.... ik sta op... loop naar boven. .. want ik heb me bedacht dat ik eerst even naar de Action ga voor wat spulletjes....en dus schoenen moet pakken....
Organiseer spulletjes wil ik hebben....
Nou... dan weet ik het wel... ik vind vast meer ....
Van... ik kom beneden... staat die tv nog aan....
En wauw..... wat een foto's.... wat een uitzinnige foto's...
Hoe kan het dat ik een foto zie... een stilstaand beeld dus.... en toch de beweging voel....
Wie maakt dit.....?
Wie kan dit.....?
Wie is hij.....?
Het gaat over de ADHD'er.... de perfectionist.... de depressieve.... uitzonderlijk bijzondere Thomas Morel....
Hij spreekt Noors... maar al snel blijkt dat hij eigenlijk ook Nederlands is...
Ik geloof mijn ogen niet. .. hoe kan je zoiets maken...
Hij legt het uit.... en tijdens de uitleg over perfectie van de foto's krijg je ook de imperfectie van de mens erachter te zien....
Een logisch geheel eigenlijk...
Hij fotografeert enkel beweging...
En dan de beweging die voor het menselijk oog onzichtbaar is bijna...
Hoe hoger je doel is.... hoe verder je komt....zegt hij....
Maar, weet nu ook,...... hoe dieper je daarna valt....
Een fascinerende documentaire....
Ik kom er niet los van....
Ik zou hem zeker terugkijken...
https://www.avrotros.nl/close-up/gemist/detail/item/thomas-morel-picture-perfect-11-10-2018/
Van..... en nu die tv uit..... snel..... voor er weer iets is dat me grijpt...
Voor iemand die eigenlijk geen tv kijkt was het leerpunt wel dat je soms ook cadeautjes krijgt vanuit dat kijkkastje....
En met het gevoel van experimenterend leven en een hoger doel stellen, stap ik in de auto...
Eerst tanken... en oh ja... vanaf vandaag heet de benzine anders...
Ik tank vanaf vandaag E5.... of was het nou E10....?
Bij de Action de kratten. . opbergdozen ... schoonmaakmiddel... en natuurlijk... daar heb je het al... drie leuke rekjes voor aan de muur...(want de beeldjes passen daar zo leuk in)....
Van. . thuis.... en ik poets....ik boen.... ik organiseer.... ik ruim... ik gooi weg... ik verplaats.... ik experimenteer... ik leg mijn doel nog hoger....
En wauw... leuk resultaat...
Oké... geverfd moet er ook worden... en gewit.... en gerepareerd... maar ik ben een eind op weg...
De klokken hebben nieuwe batterijen... het fruit zit in een stofvrije fruitschaal..... de binnenkant van de kastjes zien er gelikt uit....en ander blik voor de pads....
En Willem komt binnen. ..
Van..... surprise....
En gelukt...
Aangenaam verraste Willem....
Van... ik vraag nog hoe zijn studiedag en laatste kanjertraining was... maar schiet dan enthousiast los over de documentaires... de inkopen... gedachtenspinsels....
Koffie... rust....
Geïnspireerd door mij wil Willem nu ook aan de slag...
Nee eerst naar de nieuwe Jumbo.....
Oh ja....
Van... Willem die nou niet een enthousiast boodschappendoender is, raakt toch vrolijk van de Jumbo....
We bedenken een krankzinnig maal van kippenpoten... sushi.... radijsjes.... uien brood... rauwkost... en pesto...
Nu eerst ook maar eten dan....
Van... helaas Willem... je ideeën moeten wachten... daar zijn de buren... spontaan bezoekje...
Buurman komt meteen kijken of hij wat "hondenvandaal" reparaties kan verrichten morgen....
Nou buur. . kijk eens om je heen.... wat is hier niet stuk...?
Gezellig aan de koffie....
Morgen samen voetbal Nederland Duitsland kijken...?
Ja hoor... geregeld....!
Tot morgen dan....
Ik ga breien... Willem haalt Babeth op die terugkomt uit Londen....
Van.... nog met anderhalf been in Engelse sferen stapt ze een uurtje later binnen... vol verhalen... vol ervaringen.... vol nog in Engeland en niks niet bezig met de directe omgeving (behalve dat ze meteen wat over de rekjes zegt)...
Prachtig. . zo jong.... je eerste "verre" reis met school en je vriendinnen alleen....
En dan dat vrije gevoel zo lang mogelijk willen vasthouden....
"Ik ben ook nog in Brighton geweest" klinkt het ineens....
Oooh wauw... daar was ik ook toen ik ongeveer zo oud was....
We wisselen ervaringen uit waarbij mijn meeste vragen bestaan uit "is dat er nog.... staat dat er nog"....
En tja ach Engeland..... natuurlijk staat alles er nog in originele of gerenoveerde staat. ...
Maar authentiek.... en echt kneuterig Engels....
Van..... en nu naar bed....
Wij ook dan maar.....
Eens kijken of we morgen de dag vol zenuwachtige mannen om DE wedstrijd doorkomen. ..
Zal ik maar gevulde eieren maken.... en chicken wings halen....
Beter dan nagels vreten.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten