Maar nog zoveel te doen eer we weg kunnen...
Als jij nou je medicijnen haalt bij de apotheek en tankt, ga ik de honden uitlaten. .
Goed plan Willem... ik ben al weg...
De tweede keer deze week dat ik bij de apotheek probeer de medicatie te krijgen...
Vorige keer iets fout met de datum...
Nu sta ik daar en krijg een half doosje pillen... nou ja... een heel doosje met de halve dosis dan...
En waar is de rest van de chronische medicatie... vraag ik....
Het zou immers nu echt, heus ,waar, klaarliggen...
Niet dus....
Zoeken hier.... zoeken daar.... vragen hier... vragen daar....
U weet zeker dat...?..?
Ja dat weet ik zeker....!
Gevonden.... op de afdeling" niet compleet" ...
Niet compleet??????....
Nee mevrouw, u heeft wellicht uit de kranten vernomen dat medicijnen slecht aangeleverd worden....
Dat heb ik gelezen ja...
Uw medicijnen horen daar ook bij....
Van.... nou heb ik één keer ellende gehad met de schildklier tabletten... maar niet weer hè. .
Ja dus... maar nu gaat het om nog weer andere medicatie...
En nu...???..... vraag ik...
Ja nu niks... we hebben het gewoon niet...
30 Oktober hopen we het binnen te krijgen..
En tot die tijd...????
Ja niks dus... we kunnen er niets aan doen mevrouw...
Nee dat snap ik maar een alternatief dan...?
Niet zonder doktersrecept mevrouw...
Dat had ik dan wel eerder willen weten...
Ach mevrouw... die hele kast die u daar ziet staat vol incomplete recepten...
Het is verschrikkelijk...
Van... nou is er in mijn geval dit keer geen man overboord....
Het gaat om de restless legs medicijnen... en ach dan Wiegel ik wat meer met de benen. . vervelend... irritant... maar geen halszaak...
Maar je zult maar niet zonder die medicijnen kunnen... het hadden bij mij ook geen anderen dan deze moeten zijn want dan was het niet best geweest....
Wat een ellende die zorg tegenwoordig.. verzekeraars en medicijn fabrikanten...
Ik ben er best een beetje boos over....
Van.... dan maar tanken.... en Willem en de honden ophalen want Middelburg here we come...
Ik gooi de achterbanken naar beneden... leg er dekens op... de honden kunnen comfortabel liggen de lange reis....
Honden erin... Willem erin...auto starten... van de parkeerplaats draaien... halverwege de staat... appje van Willems vriend uit Middelburg....
Hij is doodziek...
En als híj dat zegt dan is dat zo want hij is nooit ziek...
Van... auto op de rem.... en nu?
Willem terugbrengen ... Honden eruit.... Willem eruit... dekens eruit... banken terug...
Dan moet ik dus maar alleen... want mijn oude schoolvriendin wacht...
He jakkes... hele reis alleen... en we doen de laatste tijd niet zoveel meer samen sinds Willem zoveel optredens heeft en we druk zijn met werk....
Bah... jakkes.... balen...
Dag lieve Willem... fijne dag...
Van. . de radio aan... tomtom opnieuw instellen... en gaan. ..
Nou heb ik een beste auto... maar die radio....althans... die antenne....brrrr....
Om de paar kilometer moet je een andere zender zoeken voor een zender want de een na de ander valt weg....
Tot ik ook Stef Bos hoor... en Bløf...
Kan ik toch wel even volhouden dan....
En wegzappen bij een nummer dat me niet aanstaat hoeft niet want de zender verliest toch zo weer signaal....
Van... file...
En nog eens file...
Van... wat is dat Merwede kanaal eigenlijk breed...
En hupsakee in de file...
Voor de verandering nog weer een file...
Toe nou jongens... het is al zo'n pokke eind....
Rij nou eens wat voorzichtiger zonder brokken maken...
Dat scheelt een hoop oponthoud....
Van... enfin...11.00 uur weggegaan... kwart over 2 gearriveerd....
Ja Annemarie... koffie!!!!!.... en plassen....
Van.. bijkletsen.... wat de kanker nu weer aangericht heeft... afgebroken heeft..... onheil gebracht heeft....
Een sterke wil in een door operaties... chemo's... bestralingen en medicijnen kapot gemaakt lijf....
Rotziekte....gemene oneerlijke nare rotziekte....
Sluipmoordenaar....
Het ondergaan is verschrikkelijk maar het moeten aanzien wat het met je geliefden doet is ook geen pretje... één grote martelgang vol machteloosheid.....
Van... oh ja. . als toeschouwer probeer je van alles.... mijn moeders laatste weken het zo prettig moeilijk maken... er zijn... haar lievelingseten koken.....
Voor mijn lieve collega de Alpe beklimmen... acties organiseren... geld inzamelen... kaartjes sturen. ..
Voor haar was ik er vooral tijdens de ziekte...
En nu, voor mijn veel te ver weg wonende school vriendin er zijn vaak als mogelijk zijn ná alle ellende van chemo's en operaties....operaties....tijdens de angst of het weg is ...en zo nee, wat dan.... en zo ja, hoelang dan....
Maar als toeschouwer blijf je ... ondanks al je pogingen... toeschouwer... het ondergaan moeten ze zelf.... en je neemt de ziekte niet weg....
Van... als we alle angsten en angstjes. . kwaaltjes en klachten doorgenomen hebben... laten we de ziekte niet verder ons samenzijn beheersen...
Onzin natuurlijk want het sijpelt overal doorheen...
We gaan de stad in... shoppen en veel terrasjes begroeten....want na elke honderd meter is het zitten geblazen....
Van.. en ook al gaan de gesprekken in het zonnetje op het terrasje onder het genot van gezonde tomatensap vol folium en ijzer...en het wijntje niet over (borst)kanker.... Het blijft voelbaar...
Genieten is nu anders genieten.... we praten veel over vroeger en halen legio herinneringen weer op.... gesprekken over de kern van je bestaan... dat wat er overblijft... dat wat eerst zo belangrijk was en nu zo nutteloos lijkt....
Over uiterlijkheden waar je zo trots op was en die nu gewoon in één klap afgenomen zijn, tonen je de onbelangrijkheid ervan....
Prachtige zwarte lange indianen haren... en nu kaal.... maken je niet meer of minder mens....
Aangetaste zenuwen maken niet minder sterk.... maar anders sterk. ...
Van... en verder wandelen we weer... langs monumentale rijkspanden... de Joodse synagoge... het nieuwe restaurant van de zanger van Bløf... en het huis van de drummer van diezelfde band....
En dan zitten we weer....
Dit keer in een kaas winkeltje met een kaas proeverij in de opkamer....
Verse munt thee en dit keer een kaas plankje...
Ze kan het weer proeven na maanden verloren smaak...
Ze kan het weer ruiken na maanden reukloosheid....
Opnieuw geboren worden...?
Nieuwe haren... nieuwe nagels.... wimpers... wenkbrauwen...
Maar veel meer nog kapot voor altijd... je lijf.... je ziel (voor een deel)... je hersens. ..
Van... toch genieten we.. ondanks de vermoeidheid. .. ondanks de kleine hapjes.... ondanks de zitpijn...
En weer verder.... blousjes kopen.... anders dan voorheen.... opletten dat de amputatie onzichtbaar blijft...
Kleuren die anders staan door huidsverkleuring...
Eraan denken of je wel hoofdbedekkende sjaaltjes hebt in die kleur.... anders steekt het zo af...
Het leven voor... het leven tijdens... en het leven na kanker....
Hé ... mijn oma's meisjesnaam kom ik zelfs tegen...Koppejan..... een echte Zeeuwse naam....
Dan is de koek op...
Ik zet nog wat steken op een breinaald omdat ze dat niet goed meer kan nu....
Zo kan ze wel rustig verder breien... rechte toeren dat lukt vast...
En dan ga ik.... zodat ze kan slapen en rusten...
Van.. in de auto heb ik veel om over na te denken....
Hoe het leven is als je geen plannen meer hoeft te maken....
Hoe het leven is als je niks meer moet....
Als je leven als een wankel standbeeld op een sokkel staat waar het zo vanaf geblazen kan worden...
Als niets meer zeker is in het leven... of was het daar toch al niet....?
Van... moe ben ook ik als ik twee uur later thuis ben...
De treetjes staan in de grondverf...
Gisteren nog belangrijk... vandaag zie ik het niet eens en moet er op gewezen worden...
Ja mooi Willem, zeg ik.... knap gedaan....
Maar knap gedaan heeft ook een andere "smaak" dan gister. ....
Ik knuffel Willem extra... wil niet dat poes vannacht buiten is en roep net zo lang tot ze komt. .en ik aai de honden langer dan anders....
Ik als toeschouwer.... sukkel....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten