Heel alleen zit ik opgekruld in Willems stoel....(niet eens mijn eigen stoel)....
Wel omringd door drie gezworen kameraden die hun vrouwtje beschermen nu de grote baas weg is.....
De grote baas heeft een optreden in Zuidlaren.....
Wie weet komt Berend Botje er vandaag toch wel weerom als hij het gefluit van Willem hoort....
Van..... als we niet uitslapen dan is zondagochtend hier altijd VPRO ochtend....
Vrije geluiden....Boeken.....Buitenhof....
Wel vervelend dat ik alleen kijk vandaag...
Delend kijken naar zulke programma's voelt veel fijner...
Het...'oh goed hè!'...... of 'wauw hoor je dat?'..... mis ik nu....
Toch zwijmel ik weg bij de perfecte trage timing en zwoele stem van Jan Verstraeten..... waan me in een loungebar aan het strand op een hete zomernamiddag....
Zo lekker....!!!!
Dan Victoria Hanna.... een joodse klank kunstenares....wat een bereik die stem...!
En dan haar verhaal over de klank M.....mmmmmmm
Je voelt de klank, als je haar zegt of zingt, trillen in de aarde....
Volgens de kabala is de klank M, de klank van de buik en de aarde...
In bijna elk land klinkt het woord (of de klanken) 'mama' hetzelfde....
Mmmmmmmama.... de klank van buik en aarde....
Eigenlijk best wel een heel mooie gedachte toch?.....
Na Victoria verschijnt Kluster 5 ten tonele.... podiumkunstenaars.... experimentele muziek van jonge componisten....
Dit keer van Celia Swart.....
Vanuit haar kamer heeft ze uitzicht over de stad Den Haag....
Ze schreef dan ook het stuk 'boven hoge gebouwen ' en 'tegen de muur'....
De geluiden die je hoort zouden ook zomaar boven hoge gebouwen kunnen hangen....
Zo knap....!
Van... en als Willem thuis komt en ik na zijn enthousiaste verhaal gehoord te hebben, de mijne over Vrije Geluiden vertel en hij net zo geïntrigeerd raakt, kijken we de uitzending nog een keer terug.....
Jammer dat Willems optreden niet in de herhaling zit.... had ik ook wel terug Willem luisteren....
https://tvblik.nl/vrije-geluiden/celia-swart-en-kluster5-jan-verstraeten-victoria-hanna
Van.... uit het programma 'Boeken' bleef me de strafrechter Ferdinand Schirach bij, die vertelde over de ervaringen uit zijn tijd als strafrechter en die hij nu verwerkt heeft in zijn boek 'Straf'....
Ieder mens kent slechte zowel als goede dingen....
Hij kon ook zo mooi uitleggen waarom het, voor het uitspreken van vonnissen, zo belangrijk is dat je de mens achter de misdaad kent.... zijn verhaal kent. .... zijn achtergrond....
En dat dit een grote verandering is geweest in de rechtspraak....
Hij legt het heel simpel uit..... simpeler dan ik voor mogelijk had gehouden: 'het maakt nogal verschil of je een appel van een boom steelt om hem te hebben en deze op de schaal te leggen of omdat je honger hebt nadat je twee dagen niet hebt gegeten'....
Mij zul je (als ik dat al deed) niet meer klakkeloos horen oordelen 'ja ja, zal wel weer een zielige jeugd hebben gehad'.....
Vanaf nu zal ik aan deze strafrechter denken....
Maar ook het boek ''uit het leven van een hond" van Sander Kollaard ga ik zeker kopen....
Hoe die man zijn hele boek verklapte en me toch nieuwsgierig hield was wel heel eigenaardig....
https://www.vpro.nl/boeken/programmas/boeken/2019/14-april
Van....... na al deze positieve inspiratie, nu gauw omkleden en optutten.....
We hebben nog één cadeautje van Willems 60ste verjaardag tegoed...
En dat is vandaag...
Zijn zussen en zwagers hebben ons uitgenodigd voor een middag bowlen en daarna uit eten....
Nou is bowlen misschien niet helemaal Willems ding...(omdat hij nooit kan winnen), maar eten wel....!
Op naar het bowlingcentrum dus....
"Wampie.... heb ik nog sokken zonder gaten....?'
"Wampie..... stinken mijn voeten niet.....?"
Zijn zussen en zwagers staan al te wachten als wij aankomen.....
Het is overvol in het bowlingcentrum... een echt weekend uitje voor mensen dus nog....
En. . allemachtig.... wat een kabaal in mijn gehoorapparaten....
Gillende meiden, rollende ballen, omvallende kegels, muziek en veel kakelende, roepende, aanmoedigende, juichende mensen....
Pffft.... dat komt binnen zal ik maar zeggen....
Nu eerst de schoenen aan....
Schoenen die al zo vaak gedragen zijn dat je voor maat 40, rustig maat 38 kan nemen....
Schoenen die door alle drukte vandaag nog warm zijn als ik ze aantrek... jakkes....
Schoenen die om je voeten blijven bungelen en waar bij Marjon zelfs de complete zijkant los ligt....
Daar móet wel een hele brede voet in gezeten hebben....
Op naar de baan.....
Janneke (of Hans) heeft de namen al in de computer gezet....
En in die volgorde zal er de komende twee uur gegooid worden. ..
En nee... deze volgorde is zeker niet de volgorde van het klassement....
Van..... nou was ik altijd een kei in bowlen.....
Ik heb er dan ook behoorlijk zin in.....
Zeker ook omdat het erg prettig voelt om Willem een keer te kunnen verslaan....(the dark side in me)....
Edoch.... oeps.... is het zo'n 15 jaar geleden dat ik voor het laatst gebowld heb... ik was even vergeten dat ik in die tussentijd 15 jaar ouder en krakkemikkiger ben geworden....
En ik verzeker je, je vingers in een bal van 2.7 tot 7.2 kilogram..... dat voel je wel aan je artroseknokkeltjes ....
Natuurlijk is die 2.7 kg bal ook altijd in gebruik van kindertjes.... en die zijn er plenty op de baan naast ons...
Gevolg...... ik ben overgeleverd aan de ballen van 4 tot 7.2 kilo....
Direct knakken de gewrichten en protesteren de spieren....ofwel au.....
En dit moet ik dus 2 uur volhouden....?????
Van.... er vindt een mix aan emoties in mij plaats....
Boosheid en teleurstelling.... verdriet.... wilskracht... je niet willen laten kennen....
Maar als de bal elke keer uit mijn handen valt.... mijn kracht er niet is..... en ik dus in plaats van vroeger altijd bovenaan, nu onderaan de lijst beland.... zit er niets anders op dan maar iets van acceptatie te gaan voelen....
De paar keer dat ik de lichte bal wel bemachtig, gooi ik strakke lijnen... kom precies in het midden uit... maar de kracht van vroeger om alle kegels in één keer om te mikken is weg....
Willem voelt eerst de euforie van voor de eerste keer beter te zijn, maar ziet dan de oorzaak en de pijn....
Dat maakt het toch stukken minder leuk om te winnen....
Van... we laten de moed echter niet zakken.... op de kiezen bijten en doorgaan.....
Gelukkig hebben we best schik.... en.... ik eindig niet eens als laatste.....
Twee volle rondes.... ik voel mijn arm nog nauwelijks....mijn gewrichten des te meer....
Ik kan het woord spare of strike niet meer horen......
Willem eindigt op precies 100 punten en met de woorden 'bowlen is toch wel leuk'....
Van.... nu lekker aan tafel....
Vrolijke ober....
Heerlijke saté....(die ik van de pijn niet eens meer van het stokje krijg met de vork.... dus maar met gevaar voor eigen leven en geperforeerd gehemelte van het stokje eet)....
Gezellige gesprekken...
Gevoelige gesprekken....
En het feestje zit erop....
Zussen met aanhang terug naar Hengelo en wij dwars door het centrum terug naar huis....alwaar de honden de boel heel hebben gelaten en poes uitdagend op de keukentafel ligt.....'kom dan als je kan, je kunt me toch niet krijgen'....
Van..... Willem duikt achter voetbal en ik in mijn boek over levensvragen....
Over hoe vriendelijk bedoelt helpen kan zijn maar het ook mensen een gevoel van klein houden kan geven....
Nou me dunkt.... dat laatste komt na vanavond als geroepen....
Hoezeer ik ook probeer te accepteren dat er dingen zijn die ik niet meer kan... of niet meer zo goed kan.... zo zeer voel ik ook dat wát ik nog kan, ik ook persé zelf wil doen en constant mijn grenzen blijf opzoeken. ..
Misschien móet ik ze ook wat meer leren bewaken.... maar dat zal wel een volgende fase zijn....
Misschien is hoe te leren accepteren wel de moeilijkste levensvraag in een mensenleven.....
Accepteren dat er verval is.... vergankelijkheid en dood is.....
Toch wel knullig dat je altijd de nare dingen en ervaringen in het leven moet leren accepteren..... en een plekje moet geven....
Met geluk, goede gezondheid en blijdschap heb je dat niet..... die staan gewoon zoals ze staan....
Behalve dan dat je je er (hopelijk) heel erg bewust van bent, hier ontzettend dankbaar voor te zijn....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten