Het is een goede vrijdag om.....
Nee niks om.....
Het is Goede Vrijdag....
En nou ben ik niet zo gelovig als een rechtschapen dominee dat graag zou willen....
Ik heb mijn eigen gedachten over geloof....en religie...
Maar desniettemin keek ik gisteren wel naar the Passion...
En desniettemin lees ik vanmorgen een mooi artikel in Trouw, op de pagina religie en filosofie over de theoloog Erik Borgman....
Hij gaat weliswaar wat verder in betekenis geven aan Goede Vrijdag dan ik dat zou doen... hij winkelt bijvoorbeeld niet op Goede Vrijdag, noch gaat hij naar feestjes, want zo zegt hij.... hij wil stilstaan bij het lijden....
En nou is die zin niet zo zeer wat me raakt maar wel de zin die erna komt...."want anders is het weer zo'n gevoel van - ach alles komt toch wel weer goed" Jezus staat immers drie dagen later toch wel weer op....
Als er iets naars in je leven gebeurd... pffft... treur niet te lang, morgen zal het over zijn... en anders wel over een paar dagen....
Van... en dat is goed natuurlijk... dat is fantastisch.... maar bij dat lijden mag ook wel eens stil gestaan worden...
Want dat "het komt allemaal wel weer goed" gevoel, daar is wel wat aan vooraf gegaan natuurlijk.....
Heel veel verdriet en angst, vernedering, ontkenning, verraad...
Het is een beetje zoiets als, ach die oorlog in Syrië, niet getreurd het komt allemaal wel weer goed....
En dát zal het ook hoop ik allemaal wel.... maar is die moeder die haar kind kwijtraakte daar mee geholpen... of de vrouw die haar man nooit meer in de armen kan sluiten. ...?
Ja, ik snap die Erik wel....
Niet dat ik dat nou zo wil uitdragen op de manier waarop hij dat doet maar wel een mooie gedachte om mee te nemen...
Geniet van het happy end maar vergeet het lijden niet dat daarmee gemoeid was, gepaard ging, er voor nodig was....
Dat voorkomt het misschien de volgende keer dan namelijk misschien....
Van... in onze vriendenkliek is men op zijn/ haar manier ook bezig met Goede Vrijdag....
De Mattheüs Passion op televisie.... mooie muziek...appt Marleen...
We zetten de tv aan een delen zo op afstand haar liefde voor dit stuk....
Nou is Bach niet echt mijn favoriete componist maar tjonge in zijn muziek voel je het lijden wel...
Lange zware kruistocht zullen we maar zeggen....
Van.... eigenlijk was de boodschap bij de The Passion gisteren, ondanks dat hij mooi was "je bent niet alleen", .....dus toch zo'n blijde boodschapachtige joepie de poepie alles komt goed boodschap...
Daaronder ligt het verdriet van mensen die eenzaam zijn, gepest worden, een verlies te dragen hebben, zich niet gekend voelen....
Misschien door dat eens te benoemen en te benadrukken zou ervoor kunnen zorgen dat we ons meer kunnen inleven in hun lijden.... in plaats van te denken "Ach valt wel mee, gaat wel over, je bent niet alleen'....
Alsof dan alles opgelost is....
Alsof het vanzelf over gaat als je er geen acht op slaat.....
Van... en soms doe ik er onbewust net zo hard aan mee hoor....
Laatst nog met mijn eigen dochter notabene....
Maar niet denken dus aan de lijdendsweg die het daarbij ook kan kosten....
Alleen maar gedacht "komt allemaal wel goed"....
Toen ben ik toch maar even door het stof gegaan....
En volgende keer zal me dit niet zomaar weer gebeuren...
Want het kan zó helpen als je alleen maar even zou aangeven dat je ziet dat het moeilijk is....'ik denk aan je'.....
Lijden wil geen antwoord of oplossing... alleen even de bevestiging dat je het ziet en niet ontkent....of weg denkt....
Dat geeft energie en brandstof om weer verder te kunnen....
Van... zelfde verhaal eigenlijk met een van de kliek die met een operatie zat en ik zoiets had van, komt wel goed, terwijl het helemaal niet zo goed en voorspoedig bleek te gaan en ook te weinig belde voor mijn gevoel en dus met een schuldgevoel zat....
Gaat me nu niet gebeuren met die andere van de kliek die zijn achillespees afgescheurde, dacht ik gister nog....
Maar ik moet vandaag nóg bellen.....
Zo makkelijk stap je daar dus soms overheen....
En nee, je hoort mij nu niet zeggen dat ik een druk leven heb... ik vind het een kwestie van prioriteiten stellen....
Voor de verjaardagen en feestjes maak je wel tijd..... voor het" lijden" minder....
Naar begrafenissen ga je wel.... maar tja.... dan is het lijden voorbij....
Ja... voor echt iets ergs... daar maak je wel even tijd voor...vrienden met kanker bijvoorbeeld... die de chemo moeten doorstaan....
Maar let op het woord 'éven '.....
Ik weet het.... ik maak me er zelf ook schuldig aan hoor....
Ik ben niet beter dan wie dan ook die dit leest.... maar ik ben me er wel weer even bewust van... en daar ga ik iets mee doen...
Goede Vrijdag om daar maar even bij stil te staan.....
Van..... wat een weertje is het weer.....
Buiten zitten... honden die dollen... praatjes maken met mensen die het bruggetje over gaan.... de poes die ligt te rollebollen....
Willem die het thema van Schindlers List oefent op de fluit voor zijn optreden van vanavond...
Ach... en een doodzieke Babeth die boven op bed ligt met een in en in wit snoetje....
Wat een mooie heerlijke dag....
Van.... en dan begint het te kriebelen hè....
Krankzinnig eigenlijk want je zit je tenslotte te genieten in je eigen tuin bij je eigen huis....
Maar toch kriebelt het...'ik moet eruit... ik wil eruit...'
Even weg van alle beslommeringen..... zorgen..... sleur van alle dag...
Je zou bijna weer zeggen 'weg van al het lijden'.... even dat happy gevoel verwerven....
Alleen lijden is wel een heel zwaar woord in deze...
Maar tja... het huis moet geverfd... de tuin gedaan...Babs nog gesteriliseerd... de auto APK gekeurd worden.... en eigenlijk moet ook de binnen boel opgeknapt worden....en er moet zonwering komen....
Hoe zoets dan werkt in een mens hè....
De smoezen fabriek.......
Ja de buiten boel móet geschilderd worden... Babs móet onder het mes.... en de auto móet voor de APK....
Maar ach... de tuin.... zolang de honden er nog zo in ravotten... best zonde...
En ach... die binnen boel.... de honden zijn nog zo jong die zullen heus nog wel eens wat slopen....
Zonde eigenlijk....
En die zonwering.... tja.... we kunnen best nóg een jaartje zonder....
Vakantiegeld komt eraan en belastinggeld.... en de kilometers moeten nog gedeclareerd worden voor school....
Weet je wat.... we gaan er een paar dagen tussenuit...
Van.... einde lijden... happy feelings....
Maar.....wáár gaan we naartoe....????
We willen samen al jaren naar Auschwitz..... dus Krakau?
Je krijgt alleen, als je een week van te voren boekt, nooit een goedkope vliegreis meer natuurlijk....
Te duur dus...
Torremolinos dan...?
Te duur....!
Barcelona....?
Véél te duur....!
Berlijn Willem... daar ben jíj nog nooit geweest....
Nee andere keer....!
Texel...?
Mwoh....
Kroatië....Denemarken..... Portugal....Kos....
Nee... nee...nee.... en nee
En wat wordt het dan.....????
Tja.... dat kan maar één ding zijn....
PARIJS!!!!!!...
Hotelletje met krakende vloeren....
Scheef hangende gordijnen.....
Slaperige receptionisten....
Karig ontbijt en vieze koffie....
Maar wél ons PARIJS....!!!!
Straten vol gendarmerie met oplettende ogen een karabijn in de hand...
Clochards in alle hoeken...
Een afgebrande zwart geblakerde Notre Dame...
Maar nog steeds ons PARIJS!!!!....
Met haar haar charme... haar eeuwig open armen....verrassingen... creativiteit voor het oprapen...rommel.... liefde.... elegantie.... heldenmoed..... en laffe daad...licht en sfeer.... zwier en swing..... monumenten.... en eerbetoon....
Van... en oh leuk...1 mei in Parijs...
Dag van de arbeid en de lente....
Iedereen die iedereen lelietjes van dalen geeft als teken van geluk 'bonheur'....
Iedereen die legaal die dag bloemen mag verkopen op straat....
En zij die willen demonstreren voor of tegen de arbeid, blokkeren desnoods half Parijs....
We gaan het weer beleven...
Van... nu gauw een hotelletje boeken...
Hotel Sibour... tussen gare du nord en gare de l'est in....
Prima stekkie....
Nog 10 dagen....
Paris nous voilá.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten