Dag van:
Oh my....
En ook al weet ik dat uitslapen niet echt hoeft te betekenen dat je dan uitgerust bent.... ik sliep toch heus een gat in de dag...
Nou ja... ochtend dan...
Tja jammer misschien van de dag...
Dat moet dan maar...
Maar de dag was heus nog niet helemaal om....!
En de avond hadden we nog in het vooruitzicht...
Heerlijk bij Marleen pannekoeken eten omdat het gewoon niet vrijdag de dertiende is maar Ben's pannenkoeken herdenkingsdag....
Of ik verder nog iets deed...?
Dat klungelige knuffeldoek poppetje is af...
Ben er nog niet uit wat ik er nou van vinden moet...
En ik heb daar mohair onding baby vestje toch met voorzien van kraagje en knoopjes....
Ach... toch wel lief geworden....
Mijn onderwijsassistente appt me nog of ik een school vrije dag gehad heb...
Nou..... ik zal je toch zeggen dat ik noch mijn mail... noch mijn mobiel bekeken heb overdag...
Hoe vrij wil je het hebben....
En zelfs het sinterklaasjournaal lap ik aan mijn laars...
Doe ik morgen wel weer...
Meer terugwerkende kracht...
Morgen moet de beste goedheiligman toch aankomen...
Dan zit iedereen vast voor de buis gekluisterd...
Schoentjes moeten gepoetst worden om ze glimmend voor de schoorsteen te kunnen zetten....
En vaders slijpen met het puntje van hun tong de puntjes van de potloodjes en halen papier uit hun printervoorraad omdat er tekeningen gemaakt moeten worden...
Juffen zijn vast druk bezig hun klassen en school te versieren...
Die hebben geen tijd om werkbladen op mijn yurls te bekijken nu....
Trouwens morgen is het toch weekend...
Dag van...
Me verbazen over het feit dat Trump een miljard dollar schuld heeft... en me dan vervolgens verbazen waarom ik me daarover nog verbaas....
Denken aan vijf jaar geleden toen ik totaal overstuur voor de televisie zat....
Kijkend naar de beelden van Bataclan in Parijs... en de vreselijke aanslag(en) daar...
We waren er nog zo kort daarvoor geweest... ons hotel om de hoek daarvan....
Zo kwetsbaar was alles na Charlie Hebdo...... en dan ....ook dit nog......
Vroeger gingen we twee, drie keer per jaar naar Parijs....
Het is nu zeker alweer anderhalf jaar geleden...
Net na de brand van de Notre Dame was de laatste keer...15 april 2019....
Nog zo'n datum die je geheugen niet meer uitgaat...
Is dat nou omdat het vaccin in zicht is dat men er onvoorzichtiger wordt...?
Of zijn we nou toch massaal aan het sinterklaas inkopen aan het doen... ook de schoentjes morgen te kunnen vullen....?
De berichten stemmen je nou niet direct vrolijker...
Vrolijker word ik wel als ik lees dat Chris Nikic de eerste mens met syndroom van Down is die de hele fietstour Ionman ik Florida binnen 17 uur fietste en finishte....
Temeer omdat ik als geen ander weet dat zowel leren lopen als fietsen voor deze mensen nou niet zo gemakkelijk gaat...
Wat een prestatie....!
En dan de filosofie hierachter....
Chris die zichzelf uitdaagt elke dag een 1% betere versie van zichzelf te worden...
Hij helpt anderen erbij dat ook te doen....
Ik bedoel... het is toch geen wonder hè, dat ik op mijn werk vaak meer leer van deze mensen dan zij van mij leren....
En dan gezellig naar Marleen...
Voor onze eerste Ben's pannenkoeken herdenkingsdag...
Wat een vernuftig apparaatje heeft ze daarvoor op tafel staan...
Een tafel pannenkoekenbakker... the cookchef....
Een elektrisch kookplaatachtig ding....
En we snappen er geen snars van hoe het werkt...
Lezen gebruiksaanwijzingen... kijken YouTube tutorials.... en met hangen en wurgen is daar dan de eerste pannenkoek...
Knopje dus, knopje zo... en dan zoveel knopje ingedrukt hebben dat je bij de tweede keer nóg niet weet hoe het nou ook alweer werkte...
Enfin... dat weten we dan uiteindelijk wel... maar dan bij de laatste te bakken pannenkoek...
Marleen bakt Ben-waardig!!!!
En na te pannenkoeken zit je dan ook flink vol...
Euh... ik tenminste...
Willem had iets meer nodig....
Maar ach... hadden we anders verwacht...?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten