Dag van:
Mag ik sóms even bij de pakken neer zitten....
Me gewoon even compleet... sorry...kloten... voelen....
Gewoon even vies depressief zijn...
Eventjes maar....
Zo'n pokke dip....
Na de persconferentie van vanavond bijvoorbeeld....
Nee... ik had nog niets bedacht of voorbereid...
Iets waar ik andere jaren al volop mee bezig ben...
Sint inkopen... gedichten.... wilde plannen over spellen of speurtochten....
Dit jaar wachtte ik de persconferentie af....
Met, ik denk stiekem toch wel een sprankje hoop...
Dag hoop....
Dag blij gevoel....
Daar gaat mijn feest der feesten....
In duigen...
In het honderd...
Gone by the wind...
Vervlogen...
Het laatste jaar dat de jongste kleindochter nog gelooft in die goedheiligman....
Volgend jaar zou immers als anders worden...
Nee dus... het werd dit jaar....
Maar dan wel héél anders....
De Covid enquête vroeg me gister nog of ik wel eens depressief was...
Ja dus enquête meneer of mevrouw...
Ik voel me vanavond ontzettend depri......!!!
Vanmorgen zei mijn schoondochter nog "we horen zo weinig, is alles wel goed?".....
Ja alles is goed..... of nee eigenijk.... niks is goed....
Ik werk me uit de naad.... harder dan hard en emotioneler dan emotioneel.... ik hou me aan alle regels.... ik draag mondkapjes... ik hoest in mijn elleboog... was en/of ontsmet mijn handen... ik kom amper ergens.... ik zoek geen drukte op.... ik studeer me de klimbim..... maar dat betekent ook dat ik dus weinig beleef...
Maar ik zou het allemaal goedmaken.... met sinterklaas dus....
Cadeautjes, een spel, surprises..... allemaal gezogen bij elkaar.... eindelijk weer een keer...
Omdat wij ons allemaal aan die regels houden....!
Nou vergeet het dus maar...!!!!!
Dit jaar geen Sint..... en niks gezellig samenzijn met warme chocomelk en snoepgoed....
Niks goedmaken.....
Gewoon weer wachten.... wachten, wachten, wachten....
Van....
Vanmorgen voelde het nog beter...
Mijn kleine "vriendje" die op het plein op me af vliegt....
"Wampie... Wampie..... jij krijgt morgen van mij.... ik krijgt morgen van mij....."
Hij stopt en kijkt vragend om zich heen...
Nederlands leren is al een hele klus en nu komen die rare Sinterklaas woorden er ook nog bij....
Maar dan weet hij het...
"Jij krijgt morgen van mij Sinterklaas eten....!".....
Oh heerlijk kind....!
Krijg ik morgen pepernoten van jou...?
"Ja...jaaaaaa.... pepernoten... ik neem morgen mee voor jou!"
En dan rent hij met zijn nieuw verworven woord naar zijn eigen juf....
"Juf... juf... Wampie krijgt morgen pepernoten"...
En heus ik heb ook genoten van de swingende kleuter in de kring vanmorgen...
Tjonge wat zitten die heupen los als hij op de pepernoten canon zijn dans kunsten vertoont.... en op en neer springt bij het ritme van taai taai en speculaas....
Heerlijk was het ook die klei pepernoten rollen op de klei kaart... de baard van Sint maken van scheerschuim.... de winter wortel beplakken... en met de raam tekening beginnen....
Maar ik wil zo graag ook mijn familie feest... mijn vriendenkliek feest... juist nu we Ben dit jaar verloren zijn..... juist nu Jan het moeilijk heeft met de revalidatie....
Juist nu allemaal.... na de afgelopen 9 rot maanden....
Van..... maar we zijn er nog.... op eentje na...
We redden het nog......
We hebben maar houden ook elkaar ......al is het op afstand....
Ik kan het woord afstand niet meer horen....
Toen mijn dochter naar Schotland emigreerde.... afstand...
Van Arnhem naar Haarlem rijden.... afstand....
Ben loslaten... onoverbrugbare afstand....
Anderhalve meter regels... afstand....
Ik ben klaar met afstand....
Van....
Nou dat dus....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten