25 februari 2021

Dag van:

Zo.... laatste werkdag van weer eens een normale werkweek...

En die besluiten met de gedachte dat er volgende week gelukkig een evenzo normale werkweek op volgt...

Geen rare lockdowns.... geen lastige quarantaine perikelen... nee gewoon volgende week weer werken...

Dat noem ik nog eens ritme...

Doorwerken tot aan het lange paasweekend dat begint met de goede vrijdag op 2 april...

Nou oké... nog een zomertijd tussendoor 28 maart maar ach zeg... na alle andere rare tijden overleven we die ook wel....

En niet zeuren want ik weet ook heus wel dat de tijd vooruit gaat en het dus om 20.00 uur dan 21.00 uur is en de avondklok dus voor je gevoel eerder in gaat....

Ja ik zeg het maar vast... dan kun je daar nu alvast over beginnen te miepen... of een zinloze actiegroep starten...

Ik heb vandaag een voltallige klas...11 kinderen in

totaal... en maar twee handen....

Het is één gezellige drukte zal ik maar zeggen...

Maar vooral ben ik bezig om dat co2 metertje op groen te houden...

Dat betekent: oranje!.... hup de ondersteuning eruit sturen met een handjevol kinderen...

Als het lampje langer dan tien minuten groen is kun je terugkomen...

Voor de korte termijn dan... want voor je het weet staat het alweer oranje te knipperen.... en stuur je de volgende eruit...

Niet zomaar natuurlijk... ze moeten ook taken, opdrachten, werkjes mee....

En die moet eerder eten... want die moet rusten tussendoor.... en die andere moet naar therapie dus die eet later... en... en... en

Nou... zo'n regeldag dus....

Maar ik klaag niet... ik heb m'n ritme weer...

Mijn Peugeottertje en ik...

Het ging goed vanmorgen...

Of nou de één beter naar de ander luistert of de ander naar de één, het zal me worst zijn... maar gaspedaal en koppeling lijken in balans te komen met mijn linker en rechter voet...

De één wat lager.... de ander wat hoger...

En zelfs op een zwak schuin stuk durf ik de hellingproef zonder handrem te doen....

Ik begrijp alleen niet waarom al die knopjes buiten handbereik zitten...

Ik moet naar voren om de raam knoppen te kunnen bedienen... en probeert dat maar eens met een veiligheidsgordel om.... die ook nog eens zo strak zit als een corset uit de allereerste Peugeot fabriek...

En als ik mijn stoel naar voren schuif dan krijgen mijn navel en de claxon ruzie....

Dan kan ik natuurlijk de stoelleuning wat hoger zetten maar dan zit ik met mijn hoofd tegen de plafond bekleding en voelt het voor mijn rug ook een stuk onaangenamer.....

Mijn Milka micraatje had een prachtig richtingaanwijzer geluid... een diepe bariton zeg maar... maar mijn Peugeottertje doet dat iets mechanischer.... op sopraan hoogte....en in staccato....

Ik heb daarbij voortdurend ruzie met de ruitenwisser en de ruitensproeier.... en ook de ventilatie vind ik nogal Frans....

Ze hebben volgens mij voor elk plekje in de auto een pictogrammetje bedacht terwijl ik alleen óf mijn voeten óf de voorruit geventileerd cq verwarmd wil hebben....

En die voorruit picto is bij mij thuis het symbool voor de magnetron ook nog eens...

Of is dat nou toch de achterruit....

Pffft, dat bedoel ik dus...

En dan gebeurt het hè....

Dat moment waarvan je dacht dat het er veel eerder al zou zijn...

En daarom dat moment dat je al niet meer verwacht had maar dus wel komt...

Ik heb de boodschappen in mijn kar.... best een zware boodschappentas... dus denk ik... laat ik nou eerst de tas in de auto zetten en daarna het karretje wegbrengen...

Goed plan toch...?!

Ik loop de supermarkt uit... loop in de richting van waar ik mijn auto geparkeerd heb....

Ja hoor... auto weg...!!

Zie je wel... ik wist het gewoon... die nieuwere auto's zijn hartstikke gewild bij autodieven....

Daar sta ik dan...

En nu...???

Heb ik straks al dat geregel weer.... politie aangifte.... geen auto om maandag op m'n werk te komen...

Gewoon pik in auto weg....

Ik kijk nog een keer goed om me heen...

Nee hoor.... nergens mijn Milka kleurige autootje te vinden...

Nou heb ik een trage verwerkingssnelheid na een week werken... dat weet ik....

Ik wil dus mijn telefoon pakken om Willem te bellen om de boodschappen op te halen zodat ik dingen op locatie regelen kan...

Maar dan echoot het in mijn hoofd "milka kleurige autootje"....

Wamp... je hebt geen milka kleurig autootje....

Jouw Peugeottertje is paars.... ontzettend paars.... heeft daarnaast ook de vorm van een Peugeot en niet van een Nissan Micra....en daar staat ie... gewoon op de plek waar je hem een kwartier  geleden hebt neergezet....

En verrrek... daar staat ie echt dus....

Nou ja.... voor het eerst een gevoel van opluchting dus..... en nog wel om een Peugeot....

Wie had dat een week geleden kunnen bedenken...