"Jij mag zeggen wat we gaan doen vandaag"...
Willem heeft twee dagen niks in zijn agenda staan....
De plannen vliegen je hier om de oren...
Markthal Rotterdam, den Bosch, Utrecht...
Willem heeft een spijkerbroek nodig nu hij afvalt en hij wil witte schoenen...
Dan zou het dus shoppen moeten worden...
"Het graf van Toon Hermans nog een keer...of zo'n Instagram museum voor gekke fotos ".....
Zo overleggen we dus tijdens het kopje koffie in onze luie stoel...
Een stoel die heel lekker voelt....
"Ik moet eigenlijk ook de liturgie nog wel maken....en mijn mailbox opschonen....en ik voel me wel moe "....
En dat laatste dragen we wel gemeenschappelijk...
Na al die ongeregelde dagen die anders zijn dan anders komt nu de vermoeidheid er goed uit....
"Maar dan wel uit eten vanavond!"....
Ik ga akkoord...als het maar tapas zijn en niet de wereldkeuken vreetschuur....
En daarmee gaat Willem dan weer akkoord....
Willem zucht, kreunt, puft achter de computer...
Die twee willen maar geen vriendjes worden...
En Willem praat in zichzelf....alles wat hij doet zegt hij tegen zichzelf of zijn computer....elke stap...
Vooral ook als niet lukt wat hij wil...
En dat is vaak...waarbij ik kan concluderen dat 8 van de 10 gevallen die niet lukken een kwestie van geduld zijn en het dan gewoon vanzelf wel lukt....
Na het gesteun en gekreun hoor je dan ook vaak "oh ja, hij doet het toch wel, snap jij dat nou?"....
Dat betekent gewoon vijftien centimeter meer de hoogte in gehaakt....
Dat betekent een Willem die half onderuit gezakt in zijn stoel dommelt.....
Dat betekent vier honden die bij elke beweging van Willem denken dat ze uit mogen....
En dat betekent zoiets van:
-we moeten nodig de schuur uitruimen
-zullen we het grof vuil bellen?
-de windblazer moeten we toch weer eens het stof uit de kamer laten blazen
-er moet een nieuwe bureaustoel komen
-zal ik toch dat secretaire bestellen.....
En vervolgens tot niets komen...
Euh....da's niet helemaal waar wat ik nu zeg....
Ik heb namelijk zowaar ons ingeschreven bij homedeal voor offertes aangaande de tuin....
Nu gaat het dan toch eindelijk écht gebeuren, we laten de tuin aanpakken....
Toch nog iets nuttigs gedaan en niet alleen gedacht wat we hadden kunnen of moeten doen....
Tapas...
Dat eten waarbij je het idee krijgt dat je niets binnen krijgt dan alleen wat kleine hapjes en je dus toch afvalt....
Laat ons maar in die waan....
Ach, en wie weet zetten we morgen de schouders onder de resterende zaken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten