8 september 2023

Dag van:

Nee joh, we gaan niet gymmen vandaag....veel te warm.....

Laten we ook maar niet de dag al te vol proppen.....veel te warm....

Maar tja....lang buiten spelen is ook bijna niet te doen.....veel te warm.....

We bedenken in de kring allemaal dingen om koud te worden...

Koud water, een ijsje eten (natuurlijk), ijsklontjes.....

Maar dan komt de klap op de vuurpijl....

Ik zeg: geniale oplossing...

"Holus Ponus pas ik wou dat wij allemaal een ijsbeer was".......

Niet dat ik nou direct aan die witte bontjas moet denken, maar de habitat van die prachtige beest is op dit moment zeker een aantrekkelijke gedachte.....

En toch.....op het moment dat we het erover hebben dat het morgen weekend is en we lekker allemaal vrij zijn....maar dat het ook hele warme dagen worden, denkt niemand meer aan die kleine tovenaar die van ons ijsberen wilde maken....

Welnee dan staan alle beide benen weer op de aarde en gaat iedereen, als ik vraag wat ze gaan doen in het warme weekend, ijsjes eten.....!!!

Allemaal....??

Nou ja, behalve die ene die ik op de gang tegenkwam dan, want die gaat bij ome Marrecootje barbecueën.....

Voor de computer was het blijkbaar ook te warm....

Ik kan vandaag niet inloggen....

Daar kwam ik dan zo vroeg voor op school....

Om nog wat administratieve zaken af te handelen....

Twintig minuten zit ik te hannesen met in en uitloggen, opnieuw opstarten, uit en aanzetten, zoeken naar wat er mis kan zijn...

Totdat ik het zat ben en de ict-er een WhatsApp berichtje stuur....

Het ligt niet aan mij maar de hele school kan niet niet op het netwerk, antwoord hij al snel terug....

En net als ik dat berichtje krijg schalt hetzelfde bericht door de intercom....

Het schijnt via een omweg wel te kunnen, komt een collega mij melden....

Ik weer in de probeerstand (dat is een beduidend andere manier van dingen oplossen dan in de weerstand)....

En net als ik de oplossing heb, mijn collega binnenloopt met "ik heb het gevonden"....schalt door de intercom dat het euvel verholpen is ...

Ja pffft....en dat is dan ook dat moment dat de kinderen alweer zo goed als gearriveerd zijn ...

Nu moet het maar weer wachten tot het eind van de dag....

Ook de ruiten zijn niet al te content met een snikhete nazomer...

Er schiet spontaan een ster in een van de ramen van de klas....

En dan bedoel ik ook echt spontaan....

Je voelt het niet aan de buitenkant en niet aan de binnenkant maar het zit precies middenin het dubbele glas....

Een stukje glas zie je ook onderin liggen maar je kan er niet bij ....

Volgens de conciërge is het al met meerdere ramen gebeurd....het kan vooralsnog geen kwaad....

Zou er wel eens dag zijn waarop niks gebeurd vraag ik me wel eens af....

Vandaag is ook een dag waarop ik me ontzettend bewust word van hoe weinig we weten van wat nou werkelijk een oorlogstrauma inhoud....

Bijna iedere school heeft tegenwoordig wel vluchtelingen uit de Oekraïne.....en wij dus ook....

En hoezeer we de beelden op tv ook zien en volgen.....je kunt je er het gevoel niet bij voorstellen...

De kinderen schrikken van het minste
geringste....

Buiten spelen levert vele tranen en huilen op....

Eigenlijk ook logisch als je steeds in schuilkelders moet vluchten natuurlijk...

Buiten is niet veilig....

(Het LOWAN:)......

Oekraïense kinderen hebben een reis achter de rug waarin ze onder meer het volgende meemaakten:

• Verdriet om het ineens moeten achterlaten van hun vader/neef of oom

• Angst voor bommen en raketten

• Stress over het plotseling onbekende

• Kou onderweg in bussen en stations

• Honger en niet weten wanneer je weer eten krijgt

• Slapen in een tent met onbekende mensen, geluiden en geuren

Deze ervaringen hebben impact op hun lichaam, hun gevoelens, hun gedachten en hun essentiële zijn. Hun vertrouwen in mensen wordt intens op de proef gesteld.

Ook nu in Nederland blijft voorlopig het verdriet en de angst over achtergebleven familie. Jezelf ineens moeten wortelen in een onbekend land, zet alle overlevingsmechanismen op scherp. In de klas kun je zien dat kinderen snel afgeleid zijn, zich juist terugtrekken of onverwacht fel/boos reageren. Het familiesysteem – en daarmee ook de wortels van het kind – is ineens beschadigd. Ook al ben je nu in Nederland, je bent met duizenden draadjes verbonden met je geliefden in Oekraïne. Als vader bang is, voelt het kind dat mogelijk ook – ook al zit er 2.000 kilometer tussen.

Het belangrijkste bij traumasensitief lesgeven is Verbinding, Vertrouwen en Compassie......

Je kunt verbinding maken door je leerling met je hand op je hart te begroeten......

En natuurlijk doe je dat....

Behoorlijk intensief allemaal....

Gelukkig is er al veel te vinden over wat je het beste kan doen met deze kinderen in je klas ....maar zoals altijd en overal geldt: het ene geval is het andere niet....en dus ben je met veel dingen toch weer dat wiel aan het uitvinden....

Daarbij heb je ook nog eens te maken de ouders (overbezorgd) maar vooral ook met wat we 'de rest van de groep kinderen' noemen....

Het is in ieder geval iets waar we als klassenteam heel veel over sparren en nadenken....

Thuis gaat het roer weer om....

Willems jongste dochter komt met het vriendin gezellig en avondje Kezen....

Strekking van de avond: veel gegiechel.....

En genieten is het zeker....!