Och die Willem.. zijn ogen gaan open en vanaf dat moment raakt hij niet uitgepraat over zijn bezoek aan de Kuip gisteren...
Hij ratelt maar door... niet alleen over de wedstrijd maar vooral dat gevoel van er zijn, er tussen staan, samen zingen en juichen en roepen....
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1480083825374170&id=100001176994267
IK sta vast op de brug en altijd moet ik dan even denken 'stel dat de brug nu inzakt' .. rare gedachte maar dat heb ik nu eenmaal...
Nu door de krioelende binnenstad waar natuurlijk Jan en Alleman vandaag op hetzelfde tijdstip wil laden en lossen en je alle rijvaardigheidsmrijvaardigheidsmoed in de strijd gooien om snel voorbij het obstakel te komen...
Naar je klas gaan waar je niet in kan omdat er sova training gegeven wordt ...
Tja... die moeten hun boeltje straks ook verhuizen met als de drama docenten...
Het heeft wat voeten in de aarde, twee nieuwe klassen...
Van... ik ga maar eens kijken of er materiaal is bijgekomen en ik ga mijn gemaakte lijsten uitprinten...koffie halen... praatje maken...
Het magazijn in om alle nodige zaken als mappen, niettang, perforator, plakband houder, kleur potloden, stiften... enfin en hele krat vol.. te halen
Ja... ik kan in mijn nieuwe lokaal...
Alle leuke en gezellige oude en nieuwe les-en spel materialen laat ik door mijn vingers gaan...
Straks zullen er negen kleuters uren mee zoet zijn..
Kasten sjouwen en inrichten... bakken vullen....
Drie fijne gesprekken met lieve collega voeren....
De één komt met tips... de ander met goede raadgevingen en met de derde deel ik met wat we samen voelen... mooi!!!!
IK gooi mijn laarzen uit waarin mijn voeten branden en ga zo nog een uurtje door... dan is het genoeg voor vandaag...
Willem zit nog steeds in zijn Feyenoord gevoel en nog meer blijheid op me te wachten thuis..
Zalfje van de dokter voor zijn rare plekken waarvan het dus maar de vraag is of het ringworm is... en na mijn jaarlijks weer herhalen dat hij de ziektekosten verzekering on
collectief kan verzekeren via school of vakbond, heeft hij eindelijk eens en keer gebeld en ja hoor... scheelt hem €20 per maand...
Waarom heb ik dat niet eerder gedaan vraagt hij me... ja duh... ik roep het ieder jaar meneer!
Als Willem boodschappen (jazeker!), hondenvoer en Babeth ophaalt poets ik het huis beneden, knuffel even mijn drietal B en pak mijn breiwerk op....
Als ik brei laat ik los.... eerst voel ik het.... dan denk ik het... en dan kan het gaan...
Nou ja... niet alles los laten hoor... alleen de negatieve gedachten...
Dé fijne dingen hou ik fijn even bij me...
Zoals bijvoorbeeld vanmiddag....
Mijn oude klas achterlaten gaat me, net als mijn toekomstige collega kleuterjuf, niet in de koude kleren zitten....
Ik merk wel dat het minder wordt... maar toch....
Elk kind komt er per dag wel even in mijn gedachten voorbij...
Maar... vanmiddag zette ik 9 kleine... piepkleine stoeltjes in een kring.... en dat deed wel wat met me....
Ik sta straks niet meer aan het eind van een schooltijd maar aan de basis....
Wat ze die eerste jaren mee krijgen nemen ze mee naar later...
Dát gevoel maakte me even warm... ik neem het mee...
Van...vanavond begint de WK darts.... gek genoeg altijd een ritueel dat bij mijn kerstgevoel hoort...
Niet dat ik nou een specifiek kerstgevoel heb hoor....
Ja kerstnacht.... dan wel... wat het is kan ik niet benoemen maar het is zo'n speciale nacht....
Soms eens naar de kerk tegenwoordig... of samen een kerstfilm kijken....vroeger de kinderen in bad en als ze dan schoon in pyamaatjes naar beneden kwamen was er warme chocomelk met een kerst lekkernij, stond de kerstmuziek aan, brandde de boom en de kaarsjes en was er meestal wel een kleinigheidje onder de boom dat uitgepakt mocht worden (maar eigenlijk ben ik niet van cadeautjes met kerst) en laad ik het kerstverhaal voor....
Eerste kerstdag altijd even de paus zien al ben ik verre van katholiek... maar het zin allemaal van die ritueeltjes....
Dart kijken hoort dat ook sinds en aantal jaar bij...
Het is een kroeg sport dus stel ik mij kleine bruine cafeetjes voor met een bord aan de wand...
Maar de grote wedstrijden zijn groter dan groots...
Ieder een eigen opkomst muziekje... dames die je kussen... en een giga grote zaal vol mensen die allemaal joelen en juichen...
Een schreeuwende punten teller.... schitterende tenues... en ongeacht leeftijd, een imago..
Ze lopen er met gekleurde hanenkam, getatoeëerde hoofden en armen... en hebben zo goed als allemaal wel een 'fiepje'...
De één doet zijn mond open bij het gooien van het pijltje, de ander heeft een borreltje, de volgende trekt met zijn schouder...
Maar het leukste vind ik wel dat gedoe bij ' one hundred and eeeeeeeeeeeighty '.....
En de spanning om de negen darter natuurlijk waarbij ik Willem dan naar voren zie schuiven om naar op het puntje van zijn stoel te komen.... om weer terug te glijden als het voor de zoveelste keer weer niet gelukt is....
Ik brei rustig verder... achterpand is af...
Gister toen Luna facetimede omdat haar eerste tand eruit was heb ik het al laten zien... en haar enthousiasme doet me de steken nog sneller op en af de pennen laten gaan....
Morgen lekker vrij... uitslapen zit er niet in want Willem moet werken en de kleine Blitz kan niet alle beneden...
Morgen middag met alledrie naar de dierenarts... en de cruciale vraag.. hoe is Bikkel er aan toe en wat kunnen we het beste doen....
Nog maar even niet aan denken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten