Geen spanning , geen kriebels, gewoon een leeg gevoel...
Ik zou het ook een 'open gevoel' kunnen noemen maar het vreemde is dat het eerder leeg dan open voelt...
Alsof ik er opnieuw invulling aan moet gaan geven...
Ik rij naar die eerste stap toe.... en stap over een figuurlijke maar zeker ook letterlijke drempel...
Hoe zal het voelen als ik na zo'n lange tijd de eens zo vertrouwde omgeving instap die nu vervreemd en onveilig voelt...
Als ik de auto parkeer voel ik nog steeds niks....
Áls ik de drempel overga evenmin...
Gevoel en denken lijken uitgeschakeld....geblockt
De eerste ontmoeting is een fijne.. vertrouwd en liefdevol.... en warm bad vol welkom...
Dé tweede ontmoeting is een zoekende... van de andere kant meer dan van de mijne, die meer een reactie is op de ander...
Ik merk dat ik de ander over het zwarte gat trek... dat werkt...
Het gesprek verloopt zoals verwacht... met ontzettend toegevoegde waarde van mijn persoonlijke coach...
Ik heb het gevoel er niet alleen voor te staan...
Het verbaasd me dat ze al na 2x samen een gesprek te hebben gehad, zo'n goed beeld van me heeft ...
Het geeft me het gevoel dat transparant en open zijn, in tegenstelling tot wat werd beweerd, toch wel heel goed kan zijn en je helpt...
Van.... op het moment dat ik hoor dat ik mijn menszijn minder tot uiting moet laten komen als professional, schrik ik weer...
Minder warm... minder liefdevol.... té lief.... té aardig...
Bestaat dat? Té lief?
Gelukkig neemt de schrik af als mijn persoonlijk coach ingrijpt en aangeeft dat je kunt schuiven.... ik krijg weer lucht.....
Helemaal verademend is het als zij vraagt om duidelijk en concreet te zijn omdat ook zij bepaalde strekking nogal verwarrend en tegenstrijdig vindt...
Ik ben wie ik ben.... de wereld mooier kleuren binnen de mogelijkheden en eigen kring is in deze kille wereld het minste dat ik kan doen om mijn taak op deze aardbol, vorm te hebben zoals ik dat nu doe...
Van.... het gesprek loopt ten einde.... het vertrouwen om verder te gaan kan vorm krijgen... de tijd zal het leren... water bij de wijn en wijn bij het water.....
Ik loop naar de uitgang.... en alsof het zo moest zijn zie ik daar één van degenen die mede oorzaak was van waar het allemaal begon.... het lijkt alsof het me niks doet.. het enige dat ik voel is dat er een meelijwekkende glimlach om mijn lippen verschijnt, mijn hoofd omhoog gaat en ik zelfverzekerd doorloop zonder iets te zeggen....
En juist dit had ik nodig merk ik als ik in de auto stap en met een beter gevoel dan dat van de leegte in mij, naar huis rij....
Je krijgt mij (tijdelijk) van mijn stuk maar je krijgt mij nooit stuk....
En ik voel en weet dat ik niks te verbergen heb en open en vrij de situatie uit kan lopen in de wetenschap dat daar iemand blijft zitten die heel veel te verbergen heeft en opgesloten of verstikkend in zichzelf achterblijft.....
Maandag zal ik er weer zijn.... mezelf spiegelend en reflecterend.... maar nooit mezelf loslatende.... vasthouden verschuiven bewust worden en toevoegen....
En altijd transparant....
Anderen zullen met vragen zonder antwoorden blijven zitten omdat ze liever zichzelf geloven in kwaad willen denken terwijl ik straks frank en vrij rond zal lopen doordat ik mij kwetsbaar opstelde.... de kracht kwam uit de kwetsbaarheid.... misschien is dat wel het mooiste dat ik van de gehele afgelopen periode geleerd heb.....
Tassen en koffers en rugzak vullen haar kamer... de tafel ligt bezaaid met toilettas artikelen die nog uitgezocht moeten worden.... mens wat neem je allemaal mee?
De vakantiestress heeft al aardig bezit van haar genomen...
Zoals gewoonlijk nemen we eerst even de klachten door... grijns.... zoals wij dat alleen bij elkaar kunnen.....om daarna heerlijk te gaan zitten bomen en beppen....
Dan neem ik afscheid... ach het is maar tijdelijk... nu lijkt 3 weken heel lang... straks is het om voor we het weten.....
Van..... oei Babs poept bloed....
Hè... elke keer al die zorgen om de beesten...
We googlen want de dierenarts heeft geen dienst op donderdag...
Tja loops kan ze zijn maar dat uit zich niet zo heftig.... wormen dan???
Zou kunnen... wormen kuur halen om dat maar eerst uit te sluiten...
Ze oogt niet echt ziek in ieder geval.... beetje tam maar niet schrikbarend...
Van... Willems meiden zijn er en het komend weekend ook dus drukte in de hut...en ondertussen brei en brei ik...
Dinsdag begonnen en vandaag alle panden en mouwen en buidelzak plus capuchon klaar...
Ik moet alleen de draken attributen nog en de boel in elkaar zetten...
Wie weet kan ze de trui zaterdag met afzwemmen wel aan...
Van....de voetbal wedstrijd Vitesse Nice wordt al zappend afgewisseld met snooker... en Willem valt bij beide telkens in slaap...
Ik zou eens vroeg naar bed gaan Willem....
Goh... hij luistert....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten