Jammer dat Willem al om acht uur moest poepen en ik dus de honden in de gaten moest houden
- Willem durft steeds verder het bos in... maar hij zal met zijn desoriëntatie maar verdwalen
'Wampie hoe werkt Google maps?".....
Die kijkt waar je bent en naar welke straat je moet....
En helaas het bos kent geen straatnamen lieverd.... maar ach...je komt altijd wel ergens
- Theewater in een pannetje want Willem drinkt geen the van water uit het koffiezetapparaat en een waterkoker erbij trekt 6 ampère niet....
- Bets blijkt wel wat moeite te hebben in het pension..... ze eet amper....
- Blitz geniet bij Jenneken...
- De Corona laait op zegt het nieuwsbericht... we staan er niet van te kijken...
Ik blijf écht wel alleen op dit veldje....
- Regen, regen.... dus alternatieven voor zwemmen bedenken....
Tent 1....een Game tent..... kaarten, yatzee etc...
- Marcel je kan toch vragen of wij koffie zetten als Esther bezig is....
"Ja maar jouw koffie is heet...."
Hij staat op om suiker te halen....
Zeg Marcel... heb ik soms ook hete suikerklontjes....?
- Boodschappen doen in Westerbork....met een op hol geslagen navigatie systeem dame...
Ze leidt ons overal heen waar we rondjes kunnen rijden in een wijk...
Om vervolgens in de middle of nowhere te komen...
En wie zijn toch Bart van Veen en Jan Helligen....?
Google kent ze niet en toch zijn er straten met ze vernoemd....
Tom Tom lijkt ons niet naar Westerbork te willen brengen...
Hé navigatie dame... het doorvoerkamp bestaat al een tijdje niet meer hoor.... niet bang zijn... je kunt het
- We rijden langs Orvelte.....
" Esther hier kennen ze denk ik geen Lidll hoor.... alles is oud...."
Melk van de koe en brood uit de steenoven waarschijnlijk dan...
Laten we het over het vlees maar niet hebben hè Esther....
- En dan even later langs een crematorium rijden... of was het nou toch een kerk...?
- Kalkoenkelen.... blubberbuiken en zweetkakken...
Vraag me niet waar het over gaat... men noemt dit campingtaal....
Wat dan?....
We gaan naar een voormalig doorvoer kamp van de nazi's...
Een beetje interessant vinden de meiden dat wel... maar....
Mogen we daarna dan film kijken...?
Ja hoor....Anne Frank... verplicht...!
- En dan eindelijk mölkky spelen....
Het is al hilarisch als je het met twee families speelt maar... met alle mensen van ons veldje lijkt me dat nog leuker....
Ik vraag ze allemaal...
En... ze doen allemaal mee; Roy, Gonny, Danielle, Olv en de kinderen Luna, Jara en Bo....
We spelen tot diep in de nacht.... bijschijnend met zaklampen...
(Hier zijn overigens de overburen en de andere kant van het meertje minder bij mee)....
Die zaklampen van de NS schijnen trouwens het felst...!
- Het wordt het gevecht der Titanen....
Moet je uitgooien met een 5 dan zorgen 10 man sterk dat die vijf het verst weg komt te staan....
- De opmerkingen naar elkaar zijn niet van de lucht... de lach salvo's ook niet...
In spel vind je altijd het kind in jezelf terug...
En zo denken de kampeerders die willen slapen er ook over...
Dus krijgen we op ons donder.....
- We doen het net wat rustiger als Willem toch nog eindelijk onverwachts... geniaal toch die 4 raakt...
- Wel eens een Willem gezien die in stilte zijn triomf viert....
Wij nu wel....
Dat had je wel bij willen zijn....
- Dan beginnen de gesprekken....
Gesprekken over wat er in de harten speelt...
Schrijnende maar krachtige verhalen...
In ieder mens lijkt het leed te schuilen en de clown te heersen...
- De gesprekken zijn helemaal compleet als Gonny ook nog eens maatschappelijk werkster in Willems zo geliefde Westerhaar blijkt te zijn....
- En een van zijn beste vrienden de leraar van Gonny nog te zijn geweest...
- Hoe Danielle over de angst voor herdershonden ben komt....
- En Willem zijn ring in Zuid Laren wil laten repareren...
- Dat we sinds lange tijd niet zo vreselijk gelachen hebben als vanavond.... maar ook...
- Over angsten en twijfels in het leven gepraat hebben....
- Over mensen verliezen....
- En dus toch echt het mooiste van de avond... het grote eerbetoon aan Ben en Ruud en Dick... die nog steeds allemaal in ons mölkky puntentellings opschrijf boek hebben staan... met al hun punten erbij... en waar al de nieuwe mensen vol ontzag naar keken terwijl wij tranen als herinneringsparels plenkten...
- Ze worden nooit vergeten.... hun plek zal nimmer ingenomen worden.....
En weer vertelden we hun verhalen en heldendaden uit ons kampeer verleden.... wat eventjes weer zo heerlijk dichtbij kwam...
- Kortom... wij hebben natuurlijk weer het vet leukste veldje van deze hele grote camping....
Hoe is het mogelijk.....!!
Oh wat geweldig dat Dick ook weer opgenoemd is. Dick zei altijd dat hij niet dood was. Hij was pas dood als hij niet meer opgenoemd wordt. Hij leeft in onze harten. Dank je wel voor je mooie verhaal. Dikke knuffel
BeantwoordenVerwijderen