Dag van:
En dat je er dan ook goed klaar mee bent met al die feestjes....
Maandag dan nog Willems kleindochter maar dan werk ik....
En eind juni pas mijn eigen dochter...
Even bijtanken dus...
Het dilemma was groot vandaag...
Ga ik die heerlijke Intratuin bon inwisselen voor nog wat tuindesign.... of ga ik doen wat ik me deze vakantie had voorgenomen.... de winter en zomerkleding uitzoeken en op z'n plek leggen/hangen....
Het ene betekent 'laat me waaien'... het andere heet discipline.....
En dan ga je toch voor die discipline hè....
Want laat me waaien is nóg fijner als de dingen die je móet doen, gedaan zijn...
Tenminste... zo werkt dat bij mij...
Ik ben ook diegene van... eerst de minder lekkere dingen eten en het lekkerst voor het laatst bewaren....
Ik zucht me dus maar naar boven....
Hoe krijg ik dat toch voor elkaar hè... dat je kledingkast er geweldig opgeruimd uitziet na de seizoenswissel.... en aan het eind geen stapeltje meer recht ligt... mouwen tussen de stapels uitsteken... blouses Schots en scheef liggen.... overal de kreuk in zit maar ook geen plooi meer zit waar hij hoorde....
En alles door elkaar ook hè.....
Heb je eerst stapeltjes blouses/tshirts korte mouw en dito stapeltjes met lange mouw....
Nu ligt kort en lang gemoedelijk boven en onder elkaar....
Had ik korte en lange rokken, jurkjes en tunieken netjes gescheiden....
Nu zijn ze het huwelijk weer aangegaan en liggen gezellig gehusseld.....
Het lijkt wel een orgie....
Ik ga dus naar weer eens een poging wagen....
Het eindresultaat tegen de herfst weet ik nu al....
Puinhoop!!!!.....
En het volgende probleem..... wat kan er weg en wat wil ik houden....?
Ik weet dat ik zo lang kleding kan bewaren totdat de kleur van tien jaar geleden weer de modekleur van nu is....
Maar ik weet ook dat ik dan toch perse dat blousje van nu ook erbij wil....
En met die kleding ratio in mijn achterhoofd ga ik te werk....
En loop tegen het volgende probleem....
Dat blousje dit jaar online aangeschaft vond ik zoooooo leuk.... en dat vind ik nog steeds..... maar het model staat me van geen meter...
Wat doe ik....?
Wacht ik tot mijn brein zich aangepast heeft tot in het stadium "Ach meid, staat je best wel"..... of ben ik nuchterdenkend en denk "weg ermee, dat gaat je noooooit leuk staan"....
En weer een volgend obstakel...
Overigens een jaarlijks terugkerend obstakel...
Bewaar ik dit tot ik héél heeeeeeel hoogst waarschijnlijk mogelijk eventueel misschien afval..... of....
Gooi ik dit op de weggooi stapel omdat ik heel héél waarschijnlijk aan zekerheid grenzend nu al voorspellend toch niet afval....
En kennen jullie dat probleem van....
Hmmmmm die vlek.... die verkleuring.... die krijg ik er dus echt niet uit... zelfs niet na elke keer wassen...
Zal ik gewoon de volgende keer als ik die aan heb zeggen "Ach jeetje een vlek.... zeker gespetterd met tandenpoetsen"....
Of...."Ja dom koffie gemorst vanmorgen een geen tijd om iets anders aan te doen"...
Of.... gooi ik het op de stapel...?
En dan heb ik het nog niet eens over die stapel verstelwerk;... naden, zomen, knopen, ritsen, scheuren....
Denk je dat ik er dan ben....?
Dus niet....
Obstakel zoveel....
Ach die leuke rok/ blouse/ vest..... met die onmogelijke kleur die niet te combineren valt.... maar zooooooo leuk is en zo lekker zit.....
Bewaar ik die tot ik ooit een kleur vind die erbij past of zal ik ervan uitgaan dat er nóóit en kleur komt waarmee ik die samen kan dragen....?
Volgt de frustratie ronde....
Die kan ik niet meer aan...
Die is zo versleten dat het wel weg móet....
Die riem past niet meer om mijn middel... en die ook niet.... en die... en die... en die ook al niet....
Dat zit te strak....
Hmmmmm mazzel... die valt veel te wijd... maar kan ik dus ook niet meer aan...
Deze laatste gooi je met iets meer plezier op de weggooi stapel....
De acceptatie ronde....
Die oh zo leuke kleding waarvan je weet "Wamp, dat kan echt niet meer... je bent gisteren eenenzestig geworden en geen eenentwintig".....
Die duiveltjes die je vertellen dat er een tijd komt dat je bepaalde dingen niet meer aan moet trekken....
Die engeltjes die je dan toe fluisteren "luister maar niet hoor, je bent een hippe oma"....
En dan het verschil tussen het duiveltje van het engeltje niet kunnen onderscheiden...
En dan heb je de kasten leeg..... denk je....
Maar dan komt die allerergste bijna dodelijke frustratie.....
Dat wat je helemaal achterin de kast bewaard hebt met de hoopvolle gedachte dat je nog af zou vallen....
Dat wat er al jaren ligt....
Dat wat je steeds weer daar terug legt met die onbeantwoorde maar oh zo hoopvolle hoop..."er komt een tijd... dan kan ik het vast wéér aan"....
Maar waar je vandaag... een dag na je eenenzestigste verjaardag denkt...."Wamp wordt wijzer en bespaar je deze jaarlijkse frustratie, gooi weg die stapel"....
En dat je dat dus dit keer ook doet....
Maar.....(om het verhaal toch vrolijk te eindigen).... ook kleding (broeken notabene) ... tegenkomt die je nog aan kan....... waarvan je vergeten had dat je ze bezat....
En dat je dan zo'n broek aan doet en Willem vanaf beneden vraagt of je koffie wil... jij 'ja' roept en de trap afloopt en Willem dan hoort zeggen "jeetje ben je afgevallen.... dan zie ik nu pas?".....
Dat de koffie dan ineens veel lekkerder smaakt dan anders....
Dat je dan met plezier naar boven loopt en zingend met de uitgedunde stapels de kast begint in te ruimen....
En denkt: "haaaaaa morgen lekker naar Intratuin"!.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten