3 mei 2021

Dag van: 

Zo.... daar zit ik dan....

Met mijn been omhoog....

Goh Wamp heeft weer eens vakantie.... en het zou toch eens vlekkeloos mogen verlopen.....

Gemaakte plannetjes die uitkomen zeg maar....

Nope dus....

Dag fietstochtjes.....

Dag dagje uit met mijn vriendinnetje....

Dag dagje Zeeland 1 en dagje Zeeland 2....

Dag wild vaccinatie plan....

Dagje verwen dagje van Willem voor mij.....

Dag wandeltochten met de honden...

Dag conditie boost....

Hoezo.....?????

Nou.... het begon zo....

Willem kent al langer tijd iemand die panisch is voor honden...

Ook ik heb haar eenmaal ontmoet....

Lief vriendelijk.... met dezelfde passie als ik voor kinderen met een beperking en zelfs zijdelings en beetje dezelfde verweven werkvloer....

Zij werkt bij Klimmendaal op de tandtechnische poli waar de meeste van onze kindjes ook komen....

Zo vaak al heeft Willem geprobeerd door zijn mooie verhalen  over....en nog mooiere foto's met... zijn trouwe viervoeters.... haar over haar angst heen te helpen...

Maar tja.... ooit door een herder gegrepen.... toegetakeld... niet geholpen door omstanders... dagenlang ziekenhuis..... dan raak je maar zo je angst niet kwijt...

Toch zou ze zo graag willen.....

We zijn nu wel een jaar verder en zomaar ineens zei ze: "ik ben er klaar mee, ik wil die angst overwinnen"....

Willem hapte direct toe en maakt een afspraak...

Vandaag zal ze komen....

Ik hoor de bel terwijl ik nog boven bezig ben....

Laat ze ook eerst maar even samen kletsen die twee...

De honden zijn op veilige afstand.... buiten... deur dicht... glas ertussen....

En als ze gezellig aan de koffie/ thee zitten ga ik naar beneden....

"Wampie jij moet foto's maken hoor van haar en mij als de honden binnenkomen want ik wil dat gebruiken in de pinksterdienst als ik voorga", zegt Willem.....

Ho schat, eerst ook ik koffie en dan de foto's.... en je ideeën.....

Ik heb echter net de senseo aangezet of Willem kan niet meer wachten....

Blitz komt als eerste binnen..... de rest blijft nog even buiten....

Blitz snuffelt wat en gaat dan rustig liggen....

Dat viel mee dus zie ik al aan de ogen van de angstige....

Enfin... zo komen ze één voor één allevier binnen....

Af en toe de beentjes omhoog of de handen samen geknepen... maar ze doet het toch maar.....

Willem kan zijn geluk niet op....

En ik hoop maar dat Blitz nu niet gaat grommen om zijn bot te bewaken en Benji niet te aanhalig wordt...

Maar je kunt zoveel hopen... er gebeurt altijd wel iets anders onverwachts....

Ja hoor.... het lucht alarm.... eerst maandag van de maand....

De honden meute springt op... blaft... jankt... piept....

Maar.... de angstige houdt ondanks de korte schrik, moedig vol....

Nu moeten we nog gaan wandelen....

Dat betekent dus, van je veilige stoel af en je tussen het viertal mengen....

We bereiden haar rustig voor dat de vier nu heel enthousiast naar de deur gaan rennen... allevier tegelijk door de haldeur willen... maar dat Willem het onder controle heeft....

En zo geschiedde... alleen het feit dat het voorspelbaar was en dus voorstelbaar maakt het minder eng....

Als nu alles maar goed gaat het met wandelen hoop ik ... nog optimistisch.....

De honden eerst aan de lijn is geen probleem maar als ze losgaan dan kunnen ze zo wild worden.... rennen... springen... blij zijn....

Ik leg haar uit hoe het straks allemaal zal gaan....

En adviseer haar lekker bij Willem te blijven staan...

Zo lopen we dus dwars door het bos over ons olifantenpaadje ...... eerst zij achter... dat voelt veiliger dan voorop lopen... en dan eenmaal uit het bos de riemen af ....

De angstige blijft bij Willem.... ik loop ferm door....

Dom Wampie......

Héél dom Wampie....

Hoe kun je nou iets adviseren aan een ander, zonder het zelf op te volgen....

Ik loop dus vooruit.... ben een meter of vijftien verder en......

BAM.....!!!!!!!!

Daar beukt Borre met een enorme dreunende knal tegen mijn knieholte.... en bovenbeen....

En dan kan je nog zoveel wegen als ik... maar tegen een hond van 50 kilo in volle vaart.... daar is geen evenwicht tegen gewassen....

Daarbij zag ik het gevaar van achter ook niet naderen....

En zelfs al had ik het gezien... tja dan had ik misschien opzij kunnen springen ware het niet dat een Borre in volle vaart sneller op topsnelheid is dan mijn Peugeottertje.....

Het beukt dus.... met een enorme knal.... mijn knieholte

buigt zich naar voren... mijn bovenbeen geeft een stekende scheut pijn.... ik knal achterover..... zie zelfs mijn spiegelreflexcamera meters verder terecht komen.... knal op mijn achterhoofd.... en zie mijn mobiel zich richting de spiegelreflexcamera begeven....

Mijn knie straalt alle denkbare pijnsignalen uit maar ik wil maar één ding..... OPSTAAN!!!!....

Ik sla de kreet van de angstige in de wind.... luister niet naar het lachsalvo van Willem maar sta op....

Dat lukt.....

Mijn knie zwabbert weliswaar... mijn hoofd vertoont alle sterretjes die regenboogkleuren rijk zijn... maar ik sta....

Ik zwabber naar mijn camera... naar mijn mobiel.... en hoor "Gaat het wel?"......

Nou het gaat niet... maar ik sta... ik loop.... dus wat mij betreft gaat het prima....!

Willem verexcuseert zich om zijn gelach..."Ja sorry ik vind bloopers altijd al zo leuk".....

De angstige houdt de honden angstvallig in de gaten....

Dan probeer ik weer gewoon het leven op te pakken en foto's te maken....

Maar de camera geeft wazig beeld....

Die zal toch niet stuk zijn.....?

Ik pak mijn mobiel.... die doet het in ieder geval....

We lopen verder....

De honden schieten het water in....

Ik probeer de camera nog een keer...

Oké... die doet het weer.... waarschijnlijk heb ik van de harde val op mijn hoofd, zelf even wazig gezien....

Vooralsnog lijkt alles weer eens meegevallen te zijn...

Dan kunnen mijn botten en gewrichten misschien kraakbeen missen... breken doen ze nog niet....

Enfin.... missie angst voor honden overwinnen is ruimschoots geslaagd...

Door haar kwetsbaarheid kwam tevens haar kracht boven...

Het was een mooie belevenis.....

Ze is er nog niet... maar ze is wel een heel eind....

En dat was dat....

Laat ik dan nu maar mijn dingen gaan doen...

Fietstas halen en bel..... snelbinders.... fietspomp.....

En wie weet straks toch nog een klein eindje op de fiets....

Op het winkelcentrum alleen de Hema in.... verder wil ik nog niet.....

Nou..... misschien even naar mijn favoriete kledingwinkeltje om de medewerkster daar te groeten...

We kunnen zo leuk samen en ik wil even weten of ze het goed maakt....

Ik stap in de auto.... oeps.....

Die voel ik.....

Niet zeuren Wamp....

Parkeergarage... auto weer uit.... oeps, oeps....

Dat wil niet zoals ik dat wil....

Niet zeuren Wamp....

Hema in..... spullen aanschaffen..... praatje maken met een bekende.... weer op gang komen na tien minuten stilstaan..... oeps oeps, oeps....

Ik strompel naar mijn kledingwinkeltje....

Ze is er niet....

Wel een leuk verjaardagsjurkje gescoord....

Ik strompel als een kreupele naar de auto...

Nu moet ik nog naar de Lidl.....

Dat gaat hem niet worden Wamp....

Tussenstop thuis.... pijnstiller....

Willem: "Gaat dat wel Wampie?"....

Ik: JA HOOR!!!!!

De Lidl...... ik hang bijna over die kar maar heb die fietstas die ik wil... met oranje tulpjes.....

De auto kom ik bijna niet meer in.....

Het gaspedaal indrukken is geen pretje meer.....

Thuis de auto uit kost me vijf minuten....

De tranen lopen inmiddels over mijn wangen....

En zo kom ik dus binnen....

Willem aanschouwt het... schrikt zich rot......

"Ga maar gauw zitten... ik doe de rest wel"....

En dus zit ik....

Met een te dikke knie... en stijf blauw bovenbeen.....

Mijn knie buigen lukt niet meer...

Maar oké... ik kan ook zittend de trap op straks....

De twee treedjes splitlevel zijn een ramp....

Naar de wc gaan.... een hel..... zowel bij gaan zitten als overeind komen.... de tranen schieten spontaan in je ogen....

En dus zit ik en drink weinig...... dat scheelt weer een plas..... 

Trouwens er zit genoeg vocht in mijn knie en bovenbeen dus ik doe met of ik een kameel ben...

Die kunnen ook maanden in de woestijn leven van het vocht in hun bulten

Willem legt twee kussens op zijn Feyenoordstoeltje...

Hou je been maar omhoog.....

Wat kan hij toch zorgzaam zijn....

De trap op..... treedje voor treedje..... en eraf op je billen heb ik al ontdekt....

"Het zal wel te laat zijn maar je moet koelen...." 

Handige Willem.... beetje laat hè....

"Nee dat is nooit te laat... zet de douche er maar op...."

En ik denk alleen maar....'douche... been over de badrand.....?

Maar Willem staat erop....!

"Ow wat erg dit... ow wat erg dit... ik vind het zo erg dit"... roept hij alleen maar....

"Ow... als dit maar met een sisser afloopt"....

En zo zit ik even later onhandig op de badrand met de douche op mijn knie en bovenbeen....

Noooooooit eraan gedacht dat ik ook weer van die rand af moet natuurlijk...

Ik klamp me aan alles vast wat maar enigzins houvast biedt....

"Oooooow wat erg dit..... ow wat vind ik dit erg", kreunt Willem....

En dan schiet ik van ellende maar in de lach....

Twee oudjes aan de badrand... stuntelende kreunende ene en kreupele stijve andere....

Meivakantie.... wat is dat.....????

Nou..... iets met knieën en badranden......