19 mei 2021

 

Dag van:

Oh herenmntijd......

Waarom kan een mens niet geleidelijk... héél geleidelijk... na een vakantie zo z'n werk of z'n leven in glijden....

Gewoon stukje bij beetje dat het drukker wordt...

Gewoon van anti stress, rust en ontspanning naar ietsepietsie drukte naar een beetje meer drukte... naar nog steeds een overzichtelijke drukte....

Nee hoor.. pats boem meteen gekkenhuis....

Het is de derde dag na de vakantie....

Ik sta op met nog branderige ogen van de slaap....

Oké.. de inkak dag.....

Of misschien wel omdat mijn eigen wekker nog op school ligt en Willems wekker afgaat....

Zit niet in mijn ochtend structuur natuurlijk....

Of misschien toch omdat ik niet dat euro Songfestival had moeten af kijken....

Wat het ook zijn mag... ik loop zo duf als ik uit bed stapte een half uur later de trap af.....

Ik loop zo duf als ik uit bed stapte drie kwartier later de school in....

Eerst maar eens op mijn mobiel kijken... die nog op dezelfde plek lag als waar ik heen gisteren was vergeten mee te nemen....

Die zal de nacht hier wel ternauwernood overleefd hebben op een laatste beetje batterij....

Dan de mail checken...

En mijn privé mail ook naar even om te zien waar ik straks moet zijn voor mijn ziekenhuis afspraak...

Je weet dat tegenwoordig nooit....

En de lessen klaarzetten....

Een collega helpen... en nog eentje...

Overleggen....

En gelukkig kijk ik net op tijd op de klok om te zien dat ik weg moet....

Afspraak ziekenhuis.....

Oeps... had ook niet een minuut later moeten kijken...

Inpakken en wegwezen.... de klas is in goede handen...

Ik rij keurig op tijd de parkeerplaats op...

Ruim de tijd om me te melden en de corona rituelen te doorstaan...

Ruim op tijd ben ik boven in de wachtkamer.... derde verdieping....

Er zit nog iemand voor me... er komt al snel iemand na me....

Een levendig gesprek ontstaat.... over hoe kan het ook anders.... corona en vaccinatie....

Oké en over de verhuizing van deze polikliniek naar Elst en zo vanzelf op het woongenot in Elst....

Meneer is aan de beurt....

Meneer en ik zaten wat meer op één lijn dan overgebleven mevrouw en ik, wat betreft corona...

Zij vindt het allemaal maar niks....

Meneer van net en ik natuurlijk ook niet maar we waren samen wat milder ten aanzien van het oordelen erover....

Mevrouw is ook wat pessimistischer....

Daar waar meneer en ik de zon achter de wolken zien, ziet mevrouw alleen onweer en hagelstenen...

Maar goed..... evenzogoed is het met mevrouw al met al toch nog wel gezellig babbelen....

Een volgende man komt erbij zitten...

Meneer de nietszegger.... de op zijn mobiel staarder....

En weg is mevrouw.... ze is aan de beurt...

Toch raar... zij had een afspraak na mij zei ze toch....?

Dan heb ik zeker een andere arts dan zij.....

Hè vervelend... ik heb immers zometeen studie en dit hier lijkt eindeloos uit te lopen....

Toch maar even mijn studiegenoot appen voor de zekerheid..... dat ik mogelijk later inlog....

Meneer de nietszegger is aan de beurt....

Maar dit keer zegt hij wel wat....

Blijkbaar heeft hij wel alles gehoord wat we zeiden want heel netjes vraagt hij aan de co assistent of ik niet eerder ben omdat ik 13.00 uur aan de beurt was en hij pas om 13.40 uur....

Nee het klopt wel zegt de vriendelijk dame in witte jas...

Maar dan komt meneer 'de toch wat zegger' een tijdje later weer naar buiten...

En ik zit er nog.... 

Niemand is erbij gekomen....

Geen kip bij de receptie....

Dan de kip maar uit haar doktershok halen...

Ik klop netjes aan en vraag of er misschien iets is mis gegaan....

Oeps... venijnig antwoord.....

Nu vriendelijk blijven Wamp....

Het helpt.... de witte jas is zo vriendelijk me te helpen... door een blik in de computer te werpen...

Huh... geen afspraak...?

Ik laat haar mijn papieren zien...

Ik laat haar het herinneringssmsje zien....

En nu verschijnt bij haar een huh uitdrukking op het gezicht....

Ze snuffelt verder....

"Maar,  zegt ze dan, u moet helemaal niet hier zijn maar in het andere ziekenhuis"....

De huh wisselt weer naar mij....

Weer laat ik haar de papieren zien...

Er staat duidelijk poli zuid....

Alsjeblieft... hier heb je de "huh"blik weer terug....

"Er moet iets zijn misgegaan" zegt ze....

Tja... zoveel lijkt me duidelijk....

"U bent daar ook al afgemeld" vervolgt ze....

"Zal ik een andere afspraak maken voor u"....

Zou dit een manier zijn om excuses aan te bieden, denk ik nog,  en zeg "graag".....

Enfin twee uur later sta ik dus zonder resultaten maar

met een nieuwe afspraak voor 14 juni in de vroege ochtend weer op straat... in de zeikende regen....

En nu gas op de plank om nog op tijd in te kunnen loggen voor de studie....

En dat lukt.....

De ogen vallen me bijna dicht...

Gelukkig bij de anderen ook....

Allemaal last van de inkak dag....

En nog een thema ook waar ik me danig over op kon

 winden....

Gewenning is de meest basale eerste manier van leren..... werd ons verteld...

En hoe je middels oefensessies een kind met een ernstige beperking kan leren wennen aan dingen....

Alsof de wereld van nu zo in elkaar zit dat een kind tijd krijgt ergens aan te wennen.....

Alsof het moet leren wennen aan de smaak van olijven of zo.....

Ik vertel het verloop van een dag voor onze leerlingen..... de samenstelling van de groepen....en dat met de talloze onverwachte zaken die op hun pad komen.....

Als wij al niet de tijd krijgen om ergens aan te wennen in deze hectische commerciële wereld; de digitalisering in ijltempo, missers in afspraken plannen,  gebrek aan wereld visie en daarop gebaseerd hapsnap beleid,  weersomstandigheden .... dan onze leerlingen al helemáál niet....

Uitgaan van dat soort ideaalbeelden... ik zal er nóóit aan wennen.....

Oké.....wel naar streven.....