23 februari 2022

Dag van:

Wat nou uit mijn comfortzone????......

Ik ben vandaag niet anders dan IN mijn comfortzone...

Al mag het dan honderd keer de dag van UIT je comfortzone zijn....

Comfortzone.... comfortzone.... wat is dat nou helemaal?......

Je mentale ruimte waarin je je op je gemak en niet bedreigd voelt, waar je meestal moeilijk uitbreekt en die door de buitenwereld vaak als beperkt wordt ervaren..... comfortabel gevoel dat je niet graag opgeeft voor nieuwe, onbekende zaken.....

Nou sorry hoor.... in de wereld van deze tijd is altijd wel ergens dreiging te vinden...

Is het niet corona, dan is het wel het milieu, klimaat, Rusland, verkeer, een gijzeling... oh ja terrorisme....

En daarbij... ik heb geen zijn in uitdagingen....

De oorpijn is er nog en ik wil lekker thuis zijn... op mijn sloffen... in pyjama.... met slaolie in mijn oor... en neusdruppels.... en zo'n stokkie in mijn neus om te testen...ooooh zo comfortabel....

Willem heeft de tuindeuren open gezet...

Ik voel het akelige stof wegtrekken uit huis...

Dat zal zeker schelen...

Je kunt een klein beetje de lente al voelen...

"Ik haal de bescherming van de buitenkraan hoor", roept hij naar binnen...

Maar ik versta er niks van met mijn dichte oor...

"Ik haal de bescherming van de buitenkraan hoooooor" schreeuwt hij nu naar binnen...

"Optimistische gedachte" hoor ik iemand vanaf het bruggetje toeroepen, terwijl ik al naar buiten liep....

Ja Willem... maart roert zijn staart en april doet wat ze wil,  zeg ik waarschuwend....

Trouwens... we hebben nog wel nachtvorst hoor....

Het spul is er al af.... en ach, ik hou van optimisme....

Betsy ook... die is van de zonnige weeromstuit zomaar in de appelboom geklommen.. op zoek naar vogeltjes....

Alsof die zo gek zijn om nu in de boom met al het lekkers te vliegen...

Die blijven heus wel binnen hun comfortzone nu....

In de sloot komen

de restanten van de storm voorbij...

En wigwam tent met stokken en al... wel gebroken stokken...

Drie jongetjes met soldatenbarettten op proberen de lap zeil naar boven te takelen...

'Wij zijn de milieu saviours' roept er eentje....

Geweldig, denk ik, da's beter dan stenen naar eenden gooien,  of peuken in het water....

De post brengt vandaag een kaart.... mét tekening...

Een oud-leerling die me feliciteert met het behalen van mijn zoveelste diploma... óók van zijn ouders en tweelingbroer en zus.....

Van oude juffen, de herinneringen die nóóit voorbijgaan....

Het maakt me warm en blij....

Babs, Blitz, Borre en Benji kunnen hun geluk niet op dat

ze weer naar buiten kunnen....

Buiten is veel meer comfortzone dan binnen....

Ze kijken toe hoor ook de baas hier wat stormschade verhelpt...

De schommelbank weer omhoog... het tuintafeltje weer op z'n poten... en wat bloempotten recht zetten...

Het valt alleszins mee....

En Bengel....?

Bengel is Bengel... en blijft Bengel...

Lekker lui op de bank of de kattenplank....

Bedelend om snoepjes en snacks en op vaste tijden naast je komen zitten voor zijn zakjes voer...

Ze weet het precies...7 uur 's morgens en 4 uur 's middags.... 

Maar altijd tijd voor wat anders lekkers... want dat heeft immers geen biologische klok nodig...

Een kopje, een lik, even op schoot kruipen of zielig omhoog kijken werkt altijd... ieder uur... elke minuut...

Ik maak maar eens een inventarisatie van mijn

Parijsboeken....

In het Frans is oor oreille en oorpijn mal d'oreille.....

Maar de oorpijn gaat er niet van over...

Ik zoek gedichten van Baudelaire... een bekende Franse dichter....

In het Frans klinken de gedichten mooier dan in het Nederlands...

Wanneer de lage lucht haar deksel zwaar laat wegen

Op onze geest die zucht in zijn neerslachtigheid,

En op de omtrek van de horizon gezegen

Een donker daglicht droever dan de nacht verspreidt,

Tja... je wordt er niet vrolijker van...

Maar het is wel mooi gezegd....

Alleen het deksel van de lage lucht klopt niet...

De zon staat hier strak aan de hemel... De lucht is blauw...

Ik denk dat ik me beter hier aan vast kan houden...

U duikt diep in uw evenbeeld vol zelfbehagen;

Uw oog en arm omvademen het, en uw hart

Vergeet soms het gejammer van zijn eigen smart

In het geluid van haar ontembaar woeste klagen.

Het kan immers altijd erger....

Morgen maar gewoon weer gaan werken...

Lijkt me het beste om het gejammer van eigen smart van mijn 'oreille' te vergeten...