2 maart 2022 Guardamar del Segura dag 3

Dag van:

We gaan heus het eiland ontdekken...

We gaan het echt doen...

Maar eerst even ons structuur ontbijtje...

Julia staat alweer klaar met de jus d'orange....

 De volgorde van gisteren herhaalt zich.....

Maar oh jee als Willem een derde kop koffie besteld...

Dat kan écht niet Willem.....!

Babeth staat voor het hotel...

Maar oh die twee oudjes en hun stoelgang....

Uno momento Babeth.. zeg maar dos momentos....

Nu de taxi bellen.... laten bellen....

Julia raakt er bijna overstuur van als ze ons moet vertellen dat het wel een half uur duurt voor de taxi komt...

Maar heeeee Juultje... de zon schijnt.... ik hang mijn vest over de trapleuning buiten en ga lekker op de tredes zitten wachten samen met Willem en Babeth....

We hoeven alleen maar even op te staan als Julia een

gast helpt de kinderwagen naar beneden te sjouwen...

"Heavy" zegt Willem...

Ja je had wel even kunnen helpen zeggen Babeth en ik in koor....

Willem actie... of eigenijk zonder actie...

De taxi in.... op naar Santa Pola.... naar de Puerto ofwel haven....

Oeps vestje laten hangen....

Nu maar hopen dat het zulk mooi weer blijft als nu....

En dat leuke blauwe vestje maar snel vergeten....

Wat een leuk plaatsje dat Santa Pola...

Voelt meteen goed...

En wat alweer een enorme haven....!!

Die Costa Blanca stikt ervan....

Vanaf de boulevard roepen oude en jonge stemmen vanuit houten barakjes dat we onze tickets bij hen moeten kopen....

De eerlijkheid gebied ons echter naar het eerste hokje te gaan want zij riepen het eerst....

Stupid mistake, klinkt er uit de tweede barak...

Bloody hell, uit de derde...

Not her, uit de vierde...

Maar de leuke vloeiend Engels sprekende meid uit de eerste barak glimlacht haar triomf naar ons toe....

Om twaalf uur vertrek met de watertaxi...

We nemen vooraan plaats.... zo hebben we goed zicht over het water en dat wat ons toekomt....

Dan gaan de trossen los, de mastworpen erin,  de motor aan, en varen maar.....

Een heerlijk tochtje over de baren.... de zee in zoveel kleuren blauw.... en in de verte al snel het kleine eilandje Tabarnaca.....

Met de eerste voet die je aan land zet voel je dat het goed is...

Tabarca is een klein eiland dat zich voor

de Spaanse kust bevindt op enkele kilometers van de plaats Santa Pola.......

Het eiland maakt deel uit van de provincie Alicante......

Het is 1800 meter lang en het heeft een maximale breedte van 400 meter......

De maximale hoogte bedraagt 15 meter. 

Het eiland is lange tijd een eldorado voor piraten geweest......

De Spaanse koning Karel III heeft het eiland echter doen bevolken met 300 Genuese voormalige krijgsgevangenen, die vastgehouden werden op het Tunesische eiland Tabarka.....

Deze werden later vrijgekocht......

Daarop werd het eiland in 1768 omgedoopt tot Nueva Tabarca........

Voorheen heette het ook Isla Plana (Vlak eiland).....

Het eiland werd gebruikt als vesting tegen de Berbers in Noord-Afrika.....

Het door de Genuezen te bevolken dorpje werd gebouwd volgens een rechthoekig stratenpatroon, overeenkomstig de denkbeelden van de Renaissance en de Verlichting......

Het werd door verdedigingsmuren omgeven, die ook nu nog te bewonderen zijn, inclusief de twee poorten......

De bouwmaterialen werden gewonnen op het Islote la Cantera, een onbewoond eilandje vlak bij het dorp.....

De Petrus- en Pauluskerk (Iglesia de San Pedro y San Pablo) werd in 2007 gerestaureerd.....

Ik moet zeggen... daar is weinig van te zien...

De Verdedigingstoren van San José werd gebouwd in 1789......

Het is het meest opvallende gebouw buiten het stadje.....

Voor ons leuk het wel een vierkante stenen blokhut....

 In de 19e eeuw werd het gebruikt als een staatsgevangenis.....

Hieruit ontsnappen was moeilijk, ook al omdat het gebouw omringd was door een vierkante haag van cactussen, die deels nog intact is.....

Nou.....intact.....?

Die cactussen hebben hun beste tijd wel gehad zullen we maar zeggen....

Het eiland is laag en aangezien het er vaak hard waait is de flora aangepast aan deze extreme omstandigheden. .....

Op het land is er dan ook een eenvoudig ecosysteem..... Het eiland is opgebouwd uit vulkanisch materiaal, waarin door de golfslag holten zijn gevormd......

Je kan het gehele eiland gemakkelijk te voet bezoeken.....

Wij hebben er in ieder geval al heel wat voetstappen liggen.....

Het heldere water dat het eiland omringt maakt het tot een kraamkamer van vele levensvormen.....

De omgeving van het eiland is dan ook tot zeereservaat uitgeroepen......

Je mag er absoluut niet vissen....

Jammer dat het kleine zee aquarium dicht is buiten het seizoen... we hadden daar de mooie vissen anders vast en zeker willen bewonderen....

We slenteren door de straatjes....

Er is nog niet veel open natuurlijk zo buiten het seizoen, maar wat er open is doet zo authentiek, welkom en gezellig aan dat je er eigenijk liefst nooit meer weg wil....

We lopen door het natuurgebied en ontdekken een meeuwen broedplaats....

We lopen langs het kristalheldere water.... zoveel kleuren blauw...zoooooveel!....

En keren dan terug naar het dorpje....

De magen knorren.... de kelen voelen droog.....

We bestellen tapas door la mama bereid....

En alleen de mussen kunnen navertellen hoe lekker die smaakten.....

Mussen, duiven, meeuwen... alles genoot mee....

Het briesje werd een windje.... en buiten de zon begon ik mijn vestje ernstig te missen....

Tijd om dit heerlijke lieve kleine eilandje gedag te zeggen....

Ooit zou ik hier een boek willen schrijven..... ijsberend door de straatjes... zittend op een klip en starend naar al het blauw om op de eerste ideeën komen....

Maar goed... 

De terugreis....

Van briesje naar windje, naar een eigen angst overschreeuwende Willem, een aan de Titanic  denkende Babeth,  een kotsende mevrouw achter ons en een wit wegtrekkende man schuin naast ons....

Ofwel.... ruige zee....

De kapitein maant iedereen te blijven zitten...

Maar dat doet dus niet iedereen...

Boem... daar ligt de eerste... en hij maakte al gebruik van een rollator, de sufferd....

De bootsman sluit nu de deuren....

Niemand het dek op...!!

Willem blijft maar praten....

"Jullie antwoorden helemaal niet", roept hij Babeth en mij toe...

Nee kluns.... wij proberen de golven te volgen om onze eigen maaginhoud binnen te houden....

"We hebben het ergste gehad hoor" roept Willem weer...

En hup, daar hangen we weer bijna helemaal op de zijkant.....

"Nou is het echt voorbij" roept Willem weer...

En klots omhoog vliegt de boot en klapt met een knal op een golf...

"Ja maar nu'............ WILLEM MOND DICHT!!!!!!!

Enfin.... we komen veilig aan land....

Maar wat hebben we het koud... en wat zwabberen onze zeemansbenen.....

Koffie en een nieuw vestje scoren....

Taxi bellen.... terug naar Guardemar del Segura....

We moeten immers Babeth haar nieuwe appartement bewonderen....

We zijn hier tenslotte niet op vakantie maar op bliksembezoek.... al zou je anders denken...

Boven op de berg staat het complex...

Dat is dagelijks een flink eind tippelen van daar naar het stageadres en terug....

Een van haar twee studie/ stagevriendinnen zit gezellig in de woonkamer....

Het is heerlijk warm binnen... de was hangt te drogen over de eetstoelen....

We drinken een kop koffie... praten bij over de stage en de verschillen van verzorgingstehuizen hier en in Nederland...

Privacy daar heeft een Spanjaard nog nooit van gehoord...

Mannen en vrouwen op één zaal door elkaar en niks geen leuke eigen kamertjes...

Wassen en verzorgen gewoon terwijl je te kijk ligt met iedereen om je heen... nog geen dun gordijntje om je privé te waarborgen....

Schril contrast ook met die verwende oudjes met hun eigen appartementen aan de kust met uitzicht op zee.....

Dan lopen we naar ons hotel...

Babeth mag onze kamer bewonderen...

En de twee chocolade paashazen meenemen die nog in onze koffer zitten...

We lopen het hotel binnen en heeeeeee, wat hangt daar.....

MIJN VESTJE!!!!.....

Op naar ons restaurantje....

Maar de sfeer is omgeslagen...

Het naderend afscheid hangt als een grijze wolk boven ons....

Straks gaan we dag zeggen....

Wij morgen terug naar huis en Babeth die hier blijft .....

We proberen er nog een gezellige avond van te maken... en genieten van het lekkers... maar oh dat naderende afscheid....

Het lijkt alsof de zee het ons toe ruist.....

En elke golf die het strand opspoelt het ons nog even extra inwrijft.....

De avond zit erop....

Bedrukt lopen we van het strand de heuvel weer op...

Ons hotel is veel te snel in zicht.....

Rot afscheid... rot tranen....

Een laatste knuffel.... een laatste kus.... dan verdwijnt ze... in de nacht....

Wat een heerlijke dagen.....!!

Morgen op naar huis.....

En even duimen dat de taxi nu wel op tijd kan komen want we moeten vroeg weg....

Shit..... de paashazen vergeten....