Dag van:
Hoe vaak zeggen wij in het speciaal onderwijs cluster 3 niet: "tjonge wat verandert die doelgroep snel"....
Het kon ook niet uitblijven natuurlijk want de reguliere basisscholen moesten zich gaan behelpen met het zogenaamde 'passend onderwijs'....
Kinderen met leer en gedragsmoeilijkheden zoveel mogelijk binnen de school houden en oplossingen ervoor vinden....
Dat had voor hen een verschrikkelijke impact....
Niet alleen voor de leerkrachten maar ook voor de kinderen...... de kinderen zonder moeilijkheden maar ook voor die met moeilijkheden.....
Het is een win win situatie zeiden de hoge heren...
Maar eigenijk waren het natuurlijk gewoon zielige bezuinigingsmaatregelen....
En ja.. die leerling met bijvoorbeeld Downsyndroom kreeg hopeloos bijeen geschraapt lesmateriaal van nog hopelozere niet daarvoor geschoolde leerkrachten....
De 'normale leerlingen' leerden de speciale leerlingen te helpen, geduld op te brengen enz....
De 'speciale leerlingen' verloren zo alle zelfredzaamheid voor zover ze die al hadden....
En redden ze het tot groep 8, meestal niet dus, dan moesten ze alsnog naar speciaal voortgezet onderwijs, of, als ze het daar ook volhielden, in ieder geval naar aangepaste werkplekken in de maatschappij....
Zo kwam het dat de doelgroep in het speciaal onderwijs ook veranderde...
De, een beetje hanteerbare leerling, bleef in het regulier, zij wat het regulier niets mee aan kon, verdween na veel gedoe toch maar het speciaal onderwijs...
Vandaag hadden we voorstelling...
Jeroen Schipper kwam optreden...
Ik keek er erg naar uit want een flink aantal jaren geleden was hij ook bij ons en dat werd een daverend succes...
Een man met een hart voor de doelgroep en eindeloos leuke liedjes...
Ik had de kinderen goed voorbereid...
"Wel stil zijn hoor, als Jeroen praat.... maar je mag ook gezellig meedoen"....
Het was zover.... we mochten naar de zaal...
Iedereen zocht een plekje en Jeroen begon...
Eerst het liedje met de spin...
Heeeeeee dat was de spin die de juf maakte....
Maar hoe leuk Jeroen het ook deed... er klonk lawaai... er werd gegild, geschreeuwd, gerend....
En hoe juffen ook hun best deden om alles in toom te houden, de concentratie was hopeloos....
Arme Jeroen.... arme juffen....
De zaal werd leger en leger omdat er meer en meer kinderen uitgehaald werden om terug naar de klas te gaan....
Niet te doen in een zaal....
Het was afgelopen... er klonk was applaus en toen liep de zaal helemaal leeg....
Verhitte en bezwete juffen proberen alles bij elkaar te houden op weg door de gang naar de klas...
Daar ploften ze neer op hun stoel nadat ze de kinderen direct naar buiten stuurden om stoom af te blazen...
En er werd nagepraat... veel nagepraat....
Hoe het toch kon dat de eerste keer het zo leuk was een het nu zo hopeloos mis ging....
Daarbij kregen we te horen dat de groepen voor ons het nog bonter gemaakt hadden...
Het was het moment dat we allemaal beseften dat we echt met een veranderde doelgroep te maken hebben...
Dat we nog veel en veel meer aan zullen moeten gaan passen dan we al deden....
Tien minuten optreden in eigen klas???....
Voorspelbaarder maken????....
Of gewoon je afvragen of zulke dingen als voorstellingen nog zin hebben?????....
Onderwijs in beweging...
Onderwijs in blijvende ontwikkeling.....
Wat moeten we nog.... wat kunnen we nog....?
Het houdt ons de hele dag bezig....
Aan het einde van de dag, als de kinderen allang naar huis zijn, is het druk in mijn klasje ...
Druk met collega's die even komen babbelen....
Over de voorstelling.... over de doelgroep.... over de zorgen die we hebben.....
Over onze passie..... onderwijs!!...
Over alles dat moet maar niet kan...
Over toen en nu....
Ik kijk nog even naar mijn mail als de collega's zijn vertrokken en denk na over de gave, betrokken discussies en soms wanhopige noodkreten.... terwijl mijn oog valt op de zoveelste enquête die mij vraagt haar in te vullen....
Een enquête over werkdruk....
Ik glimlach.... en denk..... morgen ben je de eerste.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten