12 april 2023

Dag van:

 Dat je twee weken 'chaos' moet gaan ruimen weet je als je na twee weken ziek zijn weer aan het werk gaat....

En daar stort je je dus in ...

Geen tijd meer om na te denken vanaf het moment dat je je eerste stap over de schooldrempel zet...

Volle kracht vooruit....

Hoe mooi alles ook is opgevangen toen ik er niet was, zo onrustig was het natuurlijk ook...

Elke dag een andere invaller...

Weg vaste regeltjes en veiligheid...

Weg structuur....

En ja hoor.....

Hoe blij de kinderen weer zijn om hun vaste klassenleiding weer te zien, hoe 'knetter in de war' ze ook nog zijn....

Rennen, vliegen, zomaar alles uit kasten

pakken, jas op de grond in plaats van aan de kapstok, tassen half uitgepakt, constant om bevestiging komen vragen of een knuffel komen halen....

Roepen, schreeuwen, huilen....

Duwen, trekken, stoeien, op de grond gooien...

En aaaaaaaalles uitproberen van wat ze weten dat het niet mag.....

Hoe krijg ik hier ooit weer de orde terug?....

Antwoord: dit krijg je niet in één dag voor elkaar...dit vergt geduld.....veel geduld...

Ik begin dus maar weer bij de vaste regeltjes en rituelen....

Dezelfde beginliedjes..... dezelfde gebaren....

En gewoon les gaan geven...

Vandaag leren we het cijfer 6....

Maar help....de cijfers daarvoor zijn de helft van de kinderen alweer vergeten...

Eerst maar herhalen dus...

Dan het spel met de dobbelstenen...

Eentje met stippen, eentje met cijfers....

Op het moment dat je denkt dat je hoofd synchroon explodeert met het gedrag van de kinderen is het gelukkig tijd om naar buiten te gaan...

En daarna ze meteen aan het werk zetten...

Bezighouden is het toverwoord...

Langzaam beginnen ze te begrijpen dat alles weer bij het oude vertrouwde is...

Werkbladen maken, puzzelen, met het materiaal uit de werkkast en kieskast werken en vooral daarna..... OPRUIMEN!!....

Duurt niet lang hoor die werklust en werkrust, want anderhalf uur later staat de klas weer op stelten....

Maar goed....het begin is er....

Ook erg fijn als ineens het alarm afgaat...

Het is weliswaar loos alarm maar de de rapen zijn gaar.....

Nu nog gymmen en we hebben deze dag volbracht....

En bij gym kunnen ze weer een ei kwijt....

We hebben echter geen tijd om na te

denken...

Als de laatste kleuter in de bus zit, gauw de administratie en de klas opruimen en dan op naar een intern vooroverleg....

Alle neuzen dezelfde kant voor we het multidisciplinaire gesprek aangaan met; voogden, pleegouders, gedragsdeskundigen....

En wat een gesprek!!.....

Om kwart over vijf uur is het laatste woord gezegd....en eigenlijk dan zelfs niet....

Om half zes loop ik de school uit...

Het is maar goed dat Willem naar zijn hartsvriend is en daar vanavond eet want als hij het van mij moest hebben vanavond was hij vast al verhongerd......

Man oh man...wat een dag....

Eens kijken hoe ver we morgen komen...