Dag van:: 29 april 2023 dag 5 Kos

Dag van:

Griekse nachten....

Het leven feesten....

Vier flessen overheerlijke wijn verder...

De wereld onder de loep genomen....

Samen Ioanna naar huis brengen....

Zo ouderwets als vanouds heerlijk allemaal...

Maar ook.....

De impact van een val.....

En oke, ik zal het niet kleiner houden dan het was....het was namelijk een enorme val.....

Willem blijft er ook over praten....

(Ja nu weet ik het wel Willem)....

En nu, een aantal uren verder merk ik inderdaad ook dat het niet zomaar een struikeltje was....

De knie is compleet op slot en de spieren voel ik tot in mijn kuiten....

Aan de andere kant van het lijf is een schouder die niet meer doet wat ik wil.....

Aldus de gegevens uit de strijd....

Niet te lang bij stilstaan maar... alhoewel, echt veel sneller kom ik ook niet vooruit hihihi...

Bij elke stap die ik zet even nadenken dus en voetje voor voetje de trap af...

Nee, nee, ik neem geen lift want ik heb besloten dat ik de knie wel moet blijven bewegen....

En zo zitten we dus ietsje later dan anders aan het ontbijt...

Nagenieten van de wijn die gedachten nog bedwelmen.....

Genietend van de zon en de wind die aardig is gaan liggen....

De schoolklas....iets met uitwisseling begrijp ik nu....die afscheid van elkaar neemt...

De ervaringen van een familie die gisteren met de boot naar Turkije gingen, rijker....

Vooral de ervaringen waar je aan de andere kant van de zee, niet in niet trappen...

En daartegenover onze ervaringen die juist zulke goede waren toen wij er ooit waren....

Maar we nemen ons niet in deze discussie en zijn slechts toehoorders besluiten we...

Al snel merk ik dat als je die knie nou inderdaad maar beweegt dat het beter gaat....

Wandelen dus maar....

Lekker langs de zee waar zelfs mensen in zwemmen...

Door het straatje waar als laatste op heel Kos de aardbevingsgevolgen nu wederopgebouwd worden....

Ze zijn er druk mee maar gezellig wandelen is het daarom zeker niet....

Nou zijn er wel meer plekken waar de gevolgen van de toenmalige aardbeving nog zichtbaar zijn, maar de alleroudste gebouwen of Oudheden, laten ze zo....

Ze hebben wel de kans gegrepen om de boulevards van Kos nu eens goed aan te pakken....

Wauw wat is dat mooi geworden...

G Plaza en koffie...

Nu toch maar die zonnebrand crème kopen want de huiden verkleuren angstaanjagend snel nu....

Daar zijn we blij mee natuurlijk maar niet met de mate waarin en vooral snelheid waarop die verkleuring plaatsvindt....

Je hebt namelijk rood en vuurrood....

Een oud, verweerd door de zon, krom mannetje komt voorbij....

Hij kijkt me aan, loopt terug en haalt uit een smoezelig plastic zakje, drie vruchten...

Hij legt ze voor mij neer en wijst naar mij...

Abrikoosjes.....??

Als ik ze proef blijkt het nog lekkerder....

Maar wat het nou is....??????

Na een dosis vitaminen....de verse orange

juice.....op naar onze vriendjes boven....

Afscheid van Christina....

En hoe lief je ook bent Christina, om nou te beloven dat we in oktober alweer terugkomen gaat me net een stapje te ver, ook als mijn knie niet in de prut zat....

De knie doet het beter en beter, de korte nacht is daarentegen momenteel voelbaarder....

Sjok, sjok de hellende winkelstraat op....

Willem ontdekt nog een mooi cadeautje voor zijn morgen jarige dochter....

Ik zie ook nog van alles maar de souvenirs uit bergdorp Zia vind ik wel genoeg en stemmen me vol tevredenheid....

Alexis is er nog niet....

Zijn personeel wel ...

Tenenkrommend zie ik aan hoe eentje fout na fout maakt....

Ik kijk haar vorsend aan....en geef terwijl ik naar het toilet loop wat aanwijzingen....

Alle begin is moeilijk natuurlijk maar halverwege vergeten wat de bestelling was of zeggen dat dingen er niet zijn die er wel zijn, vind ik behoorlijk klungelig....

Gelukkig laat Alexis niet lang op zich wachten en neemt het over....

Het is ook hier uiteraard weekend en dat

betekent dus.... DE MEISJES!!.....

Euh ....zeg maar jongedames....

Wat zijn ze gegroeid....

Ze zijn dolblij met hun cadeautjes maar worden alweer overvallen door een vakantievriendinnetje die ook gearriveerd is...

Dat de meiden op Engelse les zitten kun je merken....

Ze kletsen er al aardig wat Engelse woorden op los ...

We spelen even met ze en besluiten dan toch nog maar een paar uurtjes siësta mee te pikken....

Voor ons was er immers geen uitslapen bij vanmorgen.....

Kijk nou aan....mijn winkeltje BoHo is

bezig de boel wél beetje aan kant te brengen om maandag te openen...

Als de eigenaresse me ziet schiet ze op me af, omhelst me en is oh zo teleurgesteld dat we morgen alweer vertrekken....

En weer geef ik aan dat we in oktober toch echt niet weer komen....

Andere keer dus maar ...

We slapen twee uurtjes...

En hoe goed dat heeft gedaan blijkt wel uit het feit dat ik als ik wakker ben, mijn sokken zoek terwijl ik die al aan heb...

Ja, zo kun je lang blijven zoeken....

Ik zie nu ook dat de harde wind van gisteren en boompje geveld heeft...

De hoge palmbomen die je heen en weer zag gaan, hebben het wel gered....het jonge ding niet...

De oude olijfboom probeert haar nog enigzins overeind te houden...

Ja, ja...het kan behoorlijk tekeer gaan op zo'n eiland...

Als Willem maar weer eens een halve

finale snooker bekeken heeft vertrekken we om voor de laatste maal de helling op te gaan...

Mijn knie doet het goed nu....de rust heeft geholpen...

Aan alle kanten worden we nu begroet want ze beginnen je te kennen als je steeds maar dezelfde weg loopt...

Het oude vissersmannetje, die al sinds jaar en dag bij hetzelfde havenrestaurantje staat, probeert ons voor de zoveelste keer tevergeefs naar binnen te lokken...

Al weet hij best dat het vergeefse moeite is omdat wij al 15 jaar nu naar boven gaan om daar te eten bij onze vrienden....

Alexis zwaait ons toe....

Het is zo vertrouwd jullie al zoveel jaar het plein op te zien wandelen, zegt hij....en het is altijd weer fijn...

Bij Zorba en ons eigen Kapari is het druk...

Het eveneens op het pleintje gelegen restaurant Agora heeft niemand...

Al avonden blijft het daar leeg....

En echt, je kunt er de vinger niet op leggen waarom....

Wij eten wederom heerlijk...

We genieten van de spelende kinderen op het pleintje om de oude olijfboom...

We genieten van de spontaan ingezette zirtaki bij Zorba, waarbij de borden je om de oren vliegen...

En dan komt Ioanna...

Ze voegt zich gezellig aan ons tafeltje...

Vandaag maandag gaat zij ook in hun restaurant weer aan het werk ..

Nu mag ze nog even uitrusten, genieten en met ons kletsen...

We kijken met z'n drieën toe hoe een theater gezelschapje van vier jongeren, die met een boot alle Griekse eilanden om varen, ons vermaken met hun muziek en acrobatiek nummers...

Het is niet denderend maar het is een leuk enthousiast stel en dat merk je...