28 april 2023 dag 4 Kos

Dag van:

Allebei vroeg op....ik met een iets beter gevoel dan lieve Willem die wakker schrok uit een nare onderwijs droom.....

Alsof hij nu pas begint te verwerken in een hoog gehalte onderwijs meivakantie op Kos....

We praten er even over na en gaan dan heerlijk ontbijten....tussen dat onderwijsvolk.....

Terugdenkend aan Willems droom bekijk ik al die gezichten eens om me heen....

Je haalt ze er gewoon ook écht uit hè...

En sterker nog, zie ik dan hardop lachend, je kan er nog een karaktertrek bij plaatsen ook...

Ik wijs Willem erop die achter zich kijkt als ik daarheen wijs....

Wat dacht je van die juf Willem?.....

Gelukkig draait de nare droom nu om in vrolijkheid....

"Oh ja, die is alles wat jij niet bent" lacht hij....

Het zuinige juffen gezicht wijst op een juf die ALLE puntjes op de i zet en overal controle over wil houden....

Dan kijken we samen of we ook kunnen gokken welke in het middelbaar of basis onderwijs werkt.....

En we besluiten de nare droom met de theorie "niet jij Willem ging niet mee met de tijd maar de tijd ging niet mee met wat er werkelijk toe doet".....

Willem is weer gerust......en gaat verder met zijn brood opbouwen....broodje, kaas, worst, tomaat, feta....en hap....

Bij G Plaza....g plek klinkt toch leuker....komen we tot iets diepere gesprekken met onze favoriete medewerkster die de cappuccino en coffee Americano al bijna klaar heeft staan als ze ons ziet....

Ze heet Christina en komt uit Bulgarije....

Veertien jaar woont ze hier....met haar man meegekomen...

Ooooooh Willem, vraag nooit een vrouw naar haar leeftijd....

Dat doet hij dus wel ...

Ze zegt geeft haar leeftijd dan ook niet, maar vertelt op subtiele wijze dat ze al oma is....

Dat hadden we niet verwacht...maar ach, zij ook niet van ons.....

Vandaag heb ik trouwens 'gewonnen'....

We zitten bij G plek in de zon....

En net als Willem wil zeggen dat hij op een andere plek gaat zitten in de schaduw, gooit Christianne het gehele zonnedak open....

Dag schaduw.....

Willem staat op, loopt naar het hotel en haalt zijn zonnehoedje op....wat mij betreft betekent dat nu zomer.....

We nemen we afscheid en lopen het bekende straatje omhoog...

Kijken of Kapari al open is....

En daar zie ik zowaar een nog mooier petje en een gaaf tshirt voor Willem....

Iemand die een zandloper opklimt langs het zand.....de tijd inhalend....de tijd voor willen zijn....de tijd tegengaand....

En verder lopen we omhoog....

Je kunt zien dat er al heel wat meer vliegtuigen met toeristen geland zijn....

Het is behoorlijk drukker geworden...

Er zijn meer en meer restaurantjes en winkeltjes open....

Anderen werken zich in het zweet om nu ook snel open te gaan.....

Zo ook nog steeds Alexis dus...

We zien de schroevendraaier en ander gereedschap op een tafel liggen en twee mannen eronder....

"Almost, almost" roept Alexis ons al toe...

"In two hours".....

We draaien maar weer om....

Laten we dit weggetje nemen zeg ik nog een.......pats daar lig ik op de grond....

Ik hoor overal geroep en gegil....maar ik sta alweer....

Nee ik heb niks....laat me....

Willem oogt wit van de schrik....

Ik trek de gymp aan die door de klap van mijn voet is geschoten...

Alles doet het nog, ik wil weg....

Mijn knie bonkt en prikt maar dat is alles en ik kijk straks in een stil hoekje wel of het ernstig is...

Het stille hoekje laat me zien dat de knie

flink ontveld is en de muizen van mijn handen blauw...maar heeeeeee ik heb niks gebroken....

Ik ben blij....

Bij het cafeetje waar Willem ooit een huilbui had omdat hij Rhodos miste, drinken we wat om van de schrik bij te komen....

Willem dan....ik ben alleen maar opgelucht....

Mijn knie steekt....en als dat alles is....

Dan komen onze Limburggggggers van gister voorbij gelopen....

En weer begint een geanimeerd gesprek...

Ze hebben mijn tip over de Facebook pagina van Kos en Miranda ter harte genomen en bij haar vandaag een excursie geboekt....

Miranda kwam de tickets notabene zelf brengen naar hun appartement en....ze kregen er nog een zak vol cadeautjes bij....

Nu willen ze vanavond ook nog bij Kapari eten....

Of wij er dan ook zijn?....

Tja....als Alexis op tijd klaar is wel....

Rondje oude stad...

De markt vol kruiden....

Het ruikt er altijd zo lekker....

Een kijkje in alle kleine winkeltjes....

Een wandeling langs de zeer winderige haven....

Een milkshake met watermeloen smaak op het grote plein Eleftherias.....

Heerlijk in het zonnetje....

Wat is vakantie toch een feest!!.....

Dan komt het bericht dat Alexis klaar is en trots dat hij ons kan verwelkomen.....

Oke, we komen eraan....

En daar staat hij....de trotse eigenaar van een restaurant dat klaar is voor het seizoen....

Willem krijgt een glas tsipouro dat speciaal door zijn vader gebrouwen, en voor twee jaar bewaard is in een eikenhout vat....je kunt het ruiken en het smaakt verrukkelijk....

Heerlijk genieten van de eerste gerechten uit de keuken....

En wat fijn dat het al meteen storm loopt naar het restaurant....

In tegenstelling tot de twee andere typisch Griekse eettentjes op het pleintje, zit Kapari al half vol....

Over storm gesproken....

Het is een behoorlijk winderig dagje...

Je ziet af en toe de parasols door de lucht vliegen...

Maar het windje is aangenaam warm....

Heerlijk een paar uurtjes toeven in de zon op het Kapari terras en veel bijkletsen....zorgen delen...oplossingen zoeken voor woningtekort voor zijn personeel....maar ook veel lachen....

Dan nog even bij Ioanna thuis langs maar ze is naar Engelse les volgens de kindjes...

Later dan maar weer....

Naar beneden lopen naar de haven...

Tjonge wat een mooi overhemd....die kleur...moet je kijken....

Oei Wampie....niet slim....zeg zoiets nooit tegen ijdele Willem...

Hij staat er al bij eer ik er erg in heb...

En de verkoper ook natuurlijk....

Willem voelt de stof....

"How much" vraagt Willem de verkoper....

De verkoper laat het prijskaartje zien...

Ja duh....dat bedrag had ik ook niet hardop durven zeggen....70 euro.....

Die is gek....

Ik trek Willem mee en zeg 'in geen 70 jaar'....

"In 50 jaar wel?" vraagt hij met smekende ogen.....

Ooooooh waarom kan ik toch geen nee tegen die man zeggen....

Nou oke dan zeg ik en dan komt die begerige maar oh zo dankbare glinstering in zijn ogen.....

Ter plekke maakt hij geld over naar mij en is het overhemd zijn eigendom....

Wauw...het is wel een juweel hoor.....!!

En nu ga ik langs de kant van de haven

terug en niet aan de kant van de winkeltjes....

Ik zie hem vandaag namelijk overal toe in staat.....

Terwijl de wind om de hotelkamer raast, kijkt Willem snooker....

Tuurlijk heeft hij die zender op tv gevonden....

Het heeft wel wat vakantie huiselijks....

Dan bereikt ons het bericht dat onze andere Griekse vriend die in het ziekenhuis ligt kanker heeft...

We zijn er stil van....

Opgenomen worden in het Griekse leven is niet alleen maar leuk en gezellig...

Je deelt de zorgen ook met ze....

Op naar Kapari....avondeten....

De wind waait de vissersbootjes alle kanten op...

Bij de meeste boten staat het bordje dat de tours voor morgen gecanceld zijn...

Alleen naar Niseros kan je nog....

Het is al gezellig druk bij Kapari....

We bemachtigen een plekje aardig uit de wind....

Als we alles op hebben komt eindelijk dan toch het gezicht van Ioanna om de hoek van het plein....

De vreugde is groot....tranen vallen...

Heerlijk weerzien....

En dan begint weer het echte Griekse leven...

De muziek....de drank op tafel...vier flessen wijn....de heerlijke gesprekken...

Grieken leven het leven niet.... Grieken feesten het leven...

En wij feesten mee.....tot diep in de nacht.....

Alleen.....ik kan amper opstaan en mijn knie bewegen...maar daarover morgen meer...