30 juni 2023

Dag van:

Soms valt er uit één zin een noodkreet op te maken....

Je voelt dat....

Één zin was er maar nodig.... 'ben je thuis'.... om meteen de telefoon te pakken...

"Hoi lief vriendinnetje, zeg het maar"....

Ze zit er doorheen, en dat hoor je....

Na in een paar jaar afscheid genomen te hebben van drie zussen en twee broers, ligt nu de volgende broer op sterven...

Van tien naar drie....want eentje verloor ze al ver die paar jaar....

Daarnaast is haar werk in het ziekenhuis bijna niet te doen...

Door personeelstekort twee vleugels in je eentje draaiende houden....

Het kan ook eigenlijk niet....

"Ik kom eraan!".... laat al mijn werk liggen en ga naar haar toe....

Soms zijn er echt belangrijkere dingen dan werk....

"Jij ziet er ook moe uit" zegt ze direct als

ik binnenkom...

Het klopt natuurlijk, maar daar gaat het nu niet om....al is het voor haar misschien een geruststellende gedachte dat ze niet de enige is....

We ploffen aan haar eettafel in de luie eetstoelen op wieltjes....

Asbak in het midden....kopjes koffie ernaast....

Zij praat, ik luister....

Ze eindigt met "en daarom wil ik nu even iets leuks doen en mijn zinnen verzetten"....

Mijn luisteren slaat om in daden.....

-Dan gaan we gezellig shoppen in Duitsland....kom op, dan gaan we naar Kranenburg-...

Ze geniet al als ze het portier dichtslaat....

Even niet denken aan werk, aan zorgen of verdriet....

Niet aan vroeger, niet aan straks....er is alleen een nu....

Het weer zit mee, het is niet druk op de weg en zo knallen we in een kwartier naar Duitsland....

De Duitse huizen die we altijd oer saai vinden en dat ook altijd weer uitspreken naar elkaar, zijn nu wat vrolijker door wat bloemetjes...

Maar nog kun je precies zien in welk huis de Duitsers wonen en waar de Nederlanders zitten...

We zijn al lang niet in Kranenburg geweest en tjonge wat een veranderingen...

Hier heeft een grote verhuizing plaatsgevonden...

Één ding bleef....de Kik...en dus duiken we die het eerste in en ik vind zonder dat ik eropuit was, een zwempak voor in Griekenland....en een leuke portemonnee...

Annet slaagt helemaal....

Drie jurkjes rijker stapt ze even later de winkel uit...

Volgende winkel...

En dat is meer de mijne...

Daar gaat de inhoud van mijn nieuwe portemonnee...

Waarom passen al die jurken nou toch....

Nu móet ik ze wel allemaal nemen...

En dat zie ik Annet alweer lachen gelukkig...

Nu koffie en een erdbeeren schnitte....

Smullen, en eindelijk even de tijd alle veranderingen goed in ons op te nemen...

Joh, de DM drogist zit nu daar...en er is een bakker bijgekomen...

"Maar wat is de Pennywafel gebleven?" vraagt Annet zich af...

Ik kijk haar verdwaasd aan...de Pennywafel??????....

"Ja die supermarkt" antwoord ze...

-Ooooooh....de Penny!!- .....en nu is het mijn beurt om te gieren....

Het is heerlijk in het zonnetje....

De aardbeien schnitte is heerlijk fris en de cappuccino meer dan welkom....

De gesprekken nemen weer een andere wending....

De kinderen en kleinkinderen, anekdotes op het werk....

Op naar de volgende winkels...

Schoenen, nog meer kleding, hebbedingetjes....

Maar als ik nog op vakantie wil, dan voor mij geen hebbedingetjes dit keer....

En voor je het weet is het dan half vijf...

"Half vijf alweer????".......

Ja Netje, zo snel gaat dat....

Toch was het tijd genoeg om even lekker bij te tanken....

Er iets te hebben om op terug te kijken....

Willem is druk in de voortuin als ik thuiskom...

Dat komt goed uit, zeg ik hem....

Ben je weer een kilo afgevallen van al dat werk en weet ik tenminste zeker dat je de nieuwe overhemden past...

Hij lacht....blij dat ik ook aan hem gedacht heb ...

En het is grappig....een overbuurmeisje trouwt vandaag....

Een prachtige jurk zien we de straat oversteken als ze uit de trouwauto stapt....

En deze avond blikken wij saampjes, tot het donker, terug op de spannende uren van de dag voor ons trouwen....

We zaten er heel wat minder relaxed bij dan vanavond....

Wel twintig keer keken we naar het weerbericht....als het maar droog zou blijven....

Nu weten we zeker dat het morgen gaat regenen.....vorig jaar was dat veel onzekerder....

Wel twintig keer checkten we of we alles wel klaar hadden staan....

Cadeautjes getuigen, de camera, de opladers, cadeautjesmand voor de klas, de koffer kleding voor de overnachting, de ringen....

Terwijl je toch eigenlijk wist dat het meeste door anderen geregeld werd....

Maar toch.....

En eigenlijk is het vreemd....

(Overbuurmeisje)

Zeventien jaar een relatie op de laatste dag van juli en 1 jaar getrouwd op de eerste van die maand....

Die laatste dag van juli die we zo vaak hebben gevierd en nu ingeruild is voor de dag van morgen....