1 november 2023

Dag van:

De hele nacht gestommel...

Om het kwartier geeft Borre wel aan dat hij plassen moet...

En er komt niks....

Borre heeft pijn....

Borre kan niet meer...

(En wij eigenlijk zelf ook niet meer)....

En als ik weg rijdt belt Willem al met de dierenarts.....

Maandag onder narcose foto's, echo's, katheterisatie....

Dinsdag onder narcose operatie....

En wat zal vandaag weer brengen...?

Als ik op school ben heeft Willem al antwoord en appt me dat hij terug naar de dierenarts moet....

Maar dat kan niet direct in de ochtend....

Nog even volhouden Borre....

Mijn dag op school verloopt hectisch...

Het begint met overleg....

Dan een tussentijds overleg....

Verschillende mensen die komen vragen hoe het gaat....

Nee niet met Borre maar met die ene leerling....

Overleg met de begeleider....overleg met elkaar....

En wat te denken van lesgeven....

Niks meer even gezellig flexibel maar volgens strak schema om dit ene leerling erbij te houden....

Tussen de middag mijn lieve oud leerling

waar ik samen zoveel mee meemaakte...

Hij moet even zijn oude juf van vorig jaar knuffelen....

Even wat energie en moed ingepraat krijgen....

En zeker weten dat ik in hem blijf geloven no matter what ...

De middag loopt weer als een tierelier....

Een werk circuit met drie activiteiten....

Verven op een echte schildersezel.....

Stoepkrijten op papier....

En bouwen met hele malle blokken....

De stemming maar vooral de concentratie zit er weer goed in....

En ondertussen appt Willem....

Echo's, fotos....

Borre moet wéér geopereerd worden....

Ze hebben een blaassteen over het hoofd gezien en die zit nu vast in zijn plasbuis...

Omdat zijn plasbuis zo gezwollen is, krijgen ze hem er met hem mogelijkheid uit....

Gevolg; castratie en de plasbuis en plas opening verplaatsen....

Gevolg daarvan; een drie uur durende operatie....

De rit in de auto is voor Borre en Willem een hel....

Borre zakt door zijn voorpoten en valt tegen het portier....

Hij heeft zoooooveel pijn.....

En ik zit op school....en kan niks doen....

Ik zit te zweten op een OPP en een evaluatie voor een extra zorg aanvraag....

Op een overdracht en een weekbrief...

Waar niks van komt omdat de een na de ander de klas binnenkomt met vragen....

Dan vanavond en morgen op mijn vrije dag maar aan het werk.....

Ik haal wat te eten bij het cafetaria want ook zeven uur moet Willem laatst staan bij de dierenkliniek in Borre op te halen en door de file wat ik in stond, ben ik al laat ...

We schrokken het eten naar binnen.... Willem vliegt de deur uit....de telefoon gaat ...

En dan valt die stiller dan stille stilte....

Ik weet het eigenlijk al als ik zie wie mij belt....

"Hij is niet meer", zeg ik al voor Marleen iets kan zeggen....

"Hij is overleden ja" hoor ik ...

Onze lieve, drukke, altijd voor je klaar staande vriend voor elk klusje dan ook....onze vriendenkliek vriend met zijn 'foute' grappen.....hij is niet meer....

Om vijf uur ging de palliatieve sedatie in....om zeven uur was het genoeg....

Dag lieve Jan......dag lieve vriend....

Willem komt thuis met Borre....

Zijn blijdschap om de goede afloop met Borre wordt ruw overschaduwd door mijn trieste nieuws......

Ooit begonnen we als vriendenkliek met z'n twaalven; June, Jurjen, Ben, Marleen, Jennie, Ruud, Mieke, Bob, Corrie, Jan, Willem en ik.....

Nu zijn we nog met zeven....en een June in Australië....

Het lot van ouder worden....

Met gemengde gevoelens brengen we de avond door...

Borre lijkt een stuk rustiger nu....

Het is vreemd als hij ineens moet plassen en de plas komt niet volgens de zo normale weg als altijd...

Er hoeft geen poot omhoog nu....

Zou een hond het voelen....of weten....?

Borre kijkt wel achterom alsof hij voelt dat het anders is....

Dan valt hij in een rustige slaap op de deken die ik voor hem heen neergelegd beneden....

Borre is doodop van drie dagen pijn, operaties en narcoses......

Willem en ik halen wat herinneringen op....

Weet je nog.....

En gek genoeg komen we dan vooral de foto's tegen waarop Jan de hele tijd met onze honden knuffelde....

En hij vertelde over de herder die hijzelf ooit had gehad....en hoe veel hij op deze honden is....

Zelf staan Willem en ik nu ook wel zo'n

beetje op instorten van vermoeidheid en emoties....

Maar vanavond slaapt Willem vast een stuk rustiger op zijn matrasje beneden dan de drie nachten hiervoor...