Dag van:
Vandaag weer een heel andere emotie....
Eindelijk even stil mogen staan bij het verlies van een lieve gekke vriend....
Je app werd door hem vol gespamt met flauwe grappen, die dan weer zo flauw waren dat je er wel om móést lachen....
Temeer ook omdat je zijn gezicht erbij kon voorstellen....
Er kon namelijk niemand harder om zijn eigen grappen lachen dan Jan....
Verder moest je uitkijken wat je zei want had je het over ter zijner tijd een nieuw badkamer vloertje, dan lag het er al in voor je er erg in had....
Áltijd klaarstaan voor een ander....tot in het uiterste....
Dat was Jan....
Vorige week woensdag overleed hij al....vandaag was de uitvaart....
Corrie zijn vrouw (taxichauffeuse) reed de kist zelf naar het crematorium....
Zelf reed ik over dit akelige A15...
Ik begin dat steeds meer een nare snelweg te vinden....
Eerst dat uiterst saaie stuk langs die Betuwelijn....en dan dat enge laatste stuk tussen al die slingerende vrachtwagens bij Dordrecht/Rotterdam....
Ik ben er geen fan van merk je al....
Maar....kijk aan.... Google Maps laat me dit keer bij Papendrecht eraf gaan....
Wat nu volgt is al een stuk rustiger....
Alleen doemt er in de verte een mij onbekende tol tunnel op...
Contactloos betalen gaat even niet want mijn telefoon zit in de handsfree houder....
Zo kan ik immers Google Maps volgen...
Dat wordt dus in mijn handtas graaien naar mijn portemonnee....
Zo ongeveer hetzelfde als op je mobiel kijken terwijl je rijdt, alleen krijg je hier geen bekeuring voor....
Ja! ik heb hem.... precies op het moment dat ik voor het poortje sta....
Pasje voor het apparaat en rijden maar weer....
Nu alleen nog even pasje in de portemonnee en portemonnee terug in de tas....
Voorbij de tunnel de provinciale weg op....
Ik kom langs plaatsen waar ik nog nooit van gehoord heb....maar het rijdt wel een stuk prettiger....
Puttershoek, Oud Beijerland, Hoeksche Waard, Heinenoord....
Ik ben er....
En ik kom zo goed als gelijk aan met de rest van de vriendenkliek....
Ik moet alleen zó nodig plassen dat ik vast naar binnen ga.....
Even kletsen met de kliek....
Veel te lang niet gezien en gesproken....
Maar veel tijd is er niet...
Corrie is inmiddels met de auto waar ze Jan in vervoerde aangekomen en de familie zit klaar in de zaal....
Het is druk....en stil.....
De muziek begint de spelen....onze gedachten gaan uit naar Corrie die voor de zoveelste keer een zeer dierbaar iemand verloren heeft, en naar de herinneringen aan Jan....
Dan verschijnt de uitvaartleider....een vrouw...
En mocht je nog niet verdrietig zijn dan praat ze je wel verdrietig....
Ik bedoel, je hebt uitvaartleiders en uitvaartleiders....met houdingen, stemmen en intonaties....maar deze...nee, niet mijn stijl....
Je hoeft natuurlijk ook geen vrolijke Frans te zijn als je zo'n uitvaart leidt maar zij leidt niet, zij lijdt.....
Gelukkig maken de prachtige foto's op de beeldschermen, een wereld aan herinneringen, veel goed....
Ze zijn vele male meer veelzeggender dan de woorden van mevrouw de 'uitvaartlijder'...
Ook de woorden van de kleinkinderen raken de mensen in de zaal....'opa je was grappig en oud'....
Er wordt gelukkig gelachen dus ook....al zie je het gezicht van mevrouw de 'uitvaartlijder' op dat moment verkrampen....
Lachen op een uitvaart...oeps....dat is immers niet des protocols.....
Nou ja, haar protocol dan....
De zoons, de bonus dochter en ook Corrie zelf spreken liefdevolle woorden...
Woorden die een lach en een traan op de gezichten toveren....
De muziek is eigentijds en de foto's die daarbij getoond worden zijn daar zorgvuldig bij uitgekozen....
Dan gaan we staan...de laatste eervolle stille minuut gaat in voor we langs de kist gaan....
Een laatste groet maar zeker geen laatste herinnering....
Lieve Jan,
Er bestaat geen 'nooit meer'
Zolang we jouw naam blijven noemen.
Er bestaat geen 'nooit meer'
Als we lachen om een flauwe grap.
Ook niet als we nu zelf moeten klussen
Evenmin bij het proost
goede wijn en een 'hap'.
Zolang wij vriendenkliek samenkomen
Het leven vieren in 't groot, in 't klein
Zal jij immers in zoveel herinneringen
Toch altijd nog en weer bij ons zijn.
En als je dan de koffiekamer in komt en de
cake verwacht, word je toch wel blij verrast bij het zien van de rauwkost met een dipje, de saucijzenbroodjes en bittergarnituur.....
cake verwacht, word je toch wel blij verrast bij het zien van de rauwkost met een dipje, de saucijzenbroodjes en bittergarnituur.....
Lang geniet ik er niet van want voor de spits losbarst wil ik toch wel graag al heel dichtbij Arnhem zijn.....
En dat lukt aardig...
Hier en daar wat langzaam rijdend verkeer bij opritten, maar pas bij de oprit Arnhem op de radio de melding van ruim 600 kilometer file in het land....
Nou niet hier dus.....
Willem die bij Borre moest blijven heeft alles op de livestream gevolgd...
We praten nog even na over de op afstand en nabijheid ervaring....
Onze gewoonte is toch wel om tijdens het eten het zes uur journaal te bekijken....
De tijd van aan de gezinstafel zitten, hebben we immers al achter de rug....
Doe ons maar een bord op een gezellig houten dienblad op schoot....
Naast het verkiezings verhaal, komt ook de oorlog in Oekraïne weer eens aan bod en direct daarna de vreselijke beelden in de Gaza....
Schietende soldaten in straten, dood neervallende slachtoffers, een huilende soldaat die zijn maten een eindje verderop voor zijn ogen verloor, terugging, en nu andere soldaten waarschuwt....die daarop als waren ze Oostindisch doof, gewoon al schietend hun weg vervolgen....
En ik vraag me af;.....
Het is zes uur....etenstijd....
Ik kan een prachtig verhaal over gezinstafels houden maar in de praktijk werkt dat vaak niet zo weten we....
De tv staat aan terwijl er gegeten wordt....
En ik weet niet hoeveel kinderen zien deze beelden....
Als ik dan op de radio vanmiddag hoor dat een vijftienjarige jongen zijn vijftienjarige klasgenoot doodschoot.....de wereld daar geschokt op reageert.....dan sta ik daar dus niet raar of geschokt meer van te kijken hè als wij dit soort journaal beelden, tussen de erwtjes en hutspot door, om zes uur op tv tonen......
Als we nou eens zouden beginnen dit soort beelden, zoals vroeger, pas bij het acht uur journaal te laten zien.....
Of liever nog....bij actualiteiten programma's nog later op de avond....
Dat zou toch een hoop slecht voorbeeld schelen.....
Het zou een begin kunnen zijn....
Een begin voor een iets vreedzamere wereld.....
En s avonds in bed denk ik....
Er staat vast ook file bij de hemelpoort....
Onze Jan is er niet meer...en de wereld draait gewoon door.... letterlijk en figuurlijk....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten