Dag van:
Je hebt natuurlijk vrij, vrij en vrij....
Bij ons op school betekent dit dat je óf vakantie hebt, óf uitgeroosterd bent, óf een BAPO ofwel ouwewijven dag hebt....
Mijn uitgeroosterde dag had ik uiteraard alweer ingeleverd om gewoon voor de klas te staan omdat dit even niet anders kon....
Vandaag zou ik dus een BAPO dag hebben en naar mijn oud leerling gaan die bij Brownies en downies in de stad werkt....ware het niet dat op mijn ingeleverde uitgeroosterd dag heel veel werk was blijven liggen....
Met andere woorden....op mijn vrije BAPO dag heb ik dus de administratie maar ingehaald....
Zoals een lieve collega zei: "O gatsie, dat klinkt niet leuk, maar lekker thuis, muziekje erbij, kopje thee,
hondenvriendjes om je heen, maakt het al iets aantrekkelijker".....
hondenvriendjes om je heen, maakt het al iets aantrekkelijker".....
En zo is dat natuurlijk wel....
Als ik zo de storm om me heen zie razen buiten vind ik het stiekem ook niet zo erg dat ik nu niet de stad in hoef....
De windstoten zijn zo hard dat je gewoon de eendjes op het water vooruit ziet 'vliegen'.....
Geen sprake van rustig dobberen vandaag....
Alle tingeltangel dingetjes in de tuin van hevige te keer...
Een tuin concert dus....
Nog een keer ben ik blij dat ik thuis zit vandaag...
Dit keer als ik het bericht op ons school netwerk lees....
Kinderen komen later thuis want de taxibusjes staan vast in verband met een omgevallen boom op de weg van school....
Dat zal wat voeten in de aarde gehad hebben....
Als ik de administratie rond heb, ga ik verder met het haken van de kleurenmonstertjes....
Ook een schoolklus natuurlijk....ik weet het....
Borre weet niet meer hoe hij liggen, zitten of staan moet....
Wat moeilijk om dit aan te zien....
Willem is ondertussen de drukproef van zijn nieuwe boek aan het ophalen....
En hij is behoorlijk trots zullen we maar zeggen....
En net als, ondanks alle hectiek van de operaties van Borre, het overlijden van onze vriend, het mailtje dat een leerling nog niet terug kan keren uit het oorlogsgebied, de zorgen om mijn kinderen en kleinkinderen in de storm vandaag.....ik denk even een beetje tot rust te komen, bereikt me het bericht van de ouders van een van mijn leerlingen dat hij in kritieke toestand in het ziekenhuis ligt....
Ik lees het bericht, breng als de knoop in mijn maag is verdwenen, mijn teamleider op de hoogte en vraag me voor de zoveelste keer af hoeveel een mens kan hebben/dragen....
En ik weet heus wel dat het bij mij ligt om me dingen aan te trekken of niet....hoe of ook de mate waarin je je dingen aantrekt....
Maar mijn familie, mijn vrienden, mijn leerlingen daar voel ik mij bij betrokken.....
Die staan dichtbij mij....
En soms valt daar dus niks in te doseren en komt alles tegelijk samen....
Ik voel me eventjes een open wond....
Zo'n dag dus vandaag.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten