Dag van:
Ik was acht jaar en kende elk plekje op het pleintje...
Alsof ik er zelf woonde....
Het dorpspleintje van het dorpje Oebele aan de Oe waar Koen en Aagje woonde en Geesje Zoet van de snoepwinkel....
Maar oh wee als voetballer Bello Billy Biggelaar op het pleintje verscheen....dan keek je niet meer, dan smolt je als schoolkind die weliswaar met poppen speelde maar toch ook van die prille dweperige gevoelens had....
Natuurlijk wist ik de weg naar Hamelen....ik was twaalf en zat aan de oude beeldbuis gekluisterd.....
Geen aflevering miste mijn oude lagere schoolvriendin José en ik....
Oooooh die zoon van de lakenhandelaar, Bertram Bierenbroodspot......
Rond mijn dertiende verjaardag in mei 1973 galmden we al snel mee met Jan Klaassen de trompetter, en nog weer later 'Malle Babbe'.....
En als we later zouden trouwen, dan toch zeker met iemand die er net zo uitzag als hij....
Ja, oké David Cassidy mocht ook, maar die woonde zo ver weg met z'n Partridge family, helemaal in Amerika.....en Rob de Nijs woonde in Nederland....
Rob de Nijs ja....
Mijn lagere school vriendin en ik werden lid van zijn fanclub....
Dat wilden we stiekem doen en dan van ons zakgeld betalen....
We hebben dat ook gedaan....
Geld in een enveloppe stoppen en naar de fanclub sturen, maar......zo'n fanclub blad komt natuurlijk per post en wordt niet op school bezorgd, maar thuis....
Het geheim kwam dus uit, maar mijn ouders hebben er nooit een punt van gemaakt....
En toen ik ouder werd, de brugklas voorbij was Rob de Nijs natuurlijk verboden muziek....
En je klasgenoten vertellen dat je lid van zijn fanclub was, haalde je niet in je hoofd....
Einde fanclub, einde Rob de Nijs en je eerste vriendje die totaal niet leek op het look a like idool waar je ooit mee dacht te trouwen....
Toch maakte de Nijs 57 jaar deel uit van mijn leven....
Rob de Nijs bleef....zijn songteksten....zijn muziek....
En hoe ouder hij werd en hoe ouder ik ook werd natuurlijk, trok ik toch weer naar die muziek...
Zijn grootste fan was ik niet meer....
Ramses Shaffy, Herman van Veen, Stef Bos waren veel interessanter....
Maar zijn laatste cd vond ik prachtig....
En natuurlijk zat ik weer, dit keer voor een veel modernere beeldbuis, toen zijn afscheidsconcert werd uitgezonden....
En de tranen biggelden toch heus over mijn wangen....
Vandaag weer.....
Zomaar uit het niets....
Toen mijn schoonzoon appte 'Rob de Nijs is overleden, 82 jaar'.....
En misschien was het wel niet om de man zelf, voor wie eindelijk rust kwam na een lange ellendige periode met Parkinson.....
Maar wel om het afsluiten van een periode, van (alweer) een deel van mijn jeugd.....
Vanmiddag rij ik naar huis....radio aan....
Het ene na het andere Rob de Nijs liedje....
Het ene na het andere verhaal over ontmoetingen met hem....
Ik verbaas me erover hoeveel teksten van liedjes ik mee kan zingen....
Vanavond zit ik met Willem tv te kijken....
Er is geen journaal, geen praatprogramma dat geen aandacht schenkt aan zijn overlijden....
En bij het horen van het lied 'open einde' komt niet alleen bij mij, maar ook bij Willem, dat verdriet vol tranen....
Prille jeugd..... mooie herinnering.....
Afscheid.....van een tijdsbeeld....van een tijdsicoon.....van een stukje jeugd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten