6 maart 2025 dag 5 Thessaloniki

Dag van:

We moeten pas om elf uur van de kamer maar om tien uur zitten we al op een top klaar....

We praten na over de vijf dagen in Thessaloniki....

En ook al vertelde Dimitris ons gisteren over de ins een outs van deze stad, ook over de kant die wij als half toeristen niet zullen leren kennen, de zwarte kant dus, toch hebben we deze stad in ons hart gesloten....

Het culinair centrum van heel Griekenland....

En dat je dat dan in een paar kilootjes meer mee terug naar huis neemt....pffft boeien.....

We kijken de hotelkamernog een keer rond....

Wat was het een heerlijke ruime kamer met nog ruimere badgelegenheid in de Grieks wit blauw gekleurde tegeltjes.....

Het balkon vanwaar we gisteren de enorme stoet demonstranten zagen die zoveel indruk maakte....

En hoe heerlijk centraal gelegen was het hotel.....

Van hieruit gewoon overal naartoe lopen...

Oké, we hebben verzuurde benen, zette voeten, versleten heupbeginselen, maar we deden het toch maar weer.....

Laten we vandaag maar gewoon weer beginnen op ons hoekje bij First Coffee, en deelnemen aan het gezinsleven van de eigenaar, want de kindjes staan weer te donderjagen, vandaag is oma ook van de partij en zo lijkt de familie compleet....

Ook de drie social workers van de stad die weer vorig jaar leerde kennen,  staan weer aan de koffie en nemen de dag door....

Zij vangen kansarme of van het pad geraakte jongeren op en geven ze een nieuwe start voor een kansrijk bestaan....

Wij hebben onze Griekse lekkernijen al op als Dimitris en Zoey aan komen lopen...

Ietwat nerveus voor het onderhandelingsgesprek dat ze straks met de nieuwe werkgever zullen hebben, zijn ze wel....

Maar goed als het in Marmaras niet lukt dan hebben ze nog een uitwijk mogelijkheid in Salamina.....

We drinken gezellig koffie én keuvelen nog wat na....

Dimitris vind het jammer dat we weer gaan, hij wilde ons nog veel meer laten zien van zijn stad.....tja wij vinden het ook jammer maar het is wat het is.....

Het afscheid valt weer zwaar....

Zonder omkijken lopen de twee hand in hand op weg naar weer een nieuwe fase in hun levens avontuur als seizoen werkers....

Wij vervolgen onze weg naar de markt

want Willem wil eenzelfde lampje van kopen als die hij ergens heeft laten liggen....

We vinden snel het kleine winkeltje, maar zo'n lampje is er niet meer....

Ja, wel heel veel anderen, maar juist niet die Willem had....

Al rondkijkend vindt hij wel een mooi alternatief....

Jezus en Maria achter een rood lampje....ik zeg maar even niks....

Verguld met zijn hernieuwde aankoop lopen we nog even verder over de markt.....

Dan oppert Willem dat we bij onze rustgevende muur kunnen gaan zitten....die van het oude Joodse badhuis....

Oh heerlijk......de zon schijnt veel op onze huid...

Willem verkleurt al snel....

Heerlijke appelthee....

En de koekjes....die geven we aan de duifjes.....

Dit houden we wel twee uurtjes vol zo....

Toch moeten we voor we gaan vliegen vanavond nog wat eten....

En dus zoeken we één van de historische

pleintjes op met de vele terrasjes....en genieten we nog één keer van één Griekse salade waarin de tomaten en komkommers nog smaken naar wat ze zijn en niet zoals  in Nederland smaken naar waterbommetjes....

Nog een keer de calamaris, die niet zoals bij ons in Nederland uit de vriezer komt....

Nog een keer halva from the house....

En verder sjokken maar weer....

Ontdek ik me daar toch een verborgen kerkje.....

De heilige kerk van Sint Minas.....

De oorspronkelijke kerk van St. Minas werd gebouwd in de 8e eeuw en was de oudste kerk in het gebied. Getuigenissen van Byzantijnse

documenten bevestigen dat de kerk bestond en functioneerde vanaf het begin van de 9e eeuw Byzantijns Thessaloniki tot de Turkse invasie van 1492. Achter het altaar bevindt zich een stenen preekstoel, waarop volgens de traditie de apostel Paulus opstond en sprak tot de lokale bevolking tijdens zijn tweede bezoek aan Thessaloniki....

We dwalen er even rond en genieten van de mooie schilderijen en iconen....

Er heerst een serene sfeer.....

De volgende ontdekking is een kaarsen winkel...

Jaaaaa, niet zo'n gewone....maar een kaarsen winkel waar alles wat je je maar bedenken kunt, een kaars is....

Een kaarsen blokfluit....een kaarsen gameboy.... een kaarsen knoflookpers....en bedenk het maar, ze maken het....

Dat zijn nog eens originele souvenirs....

Met twee prachtige verpakkingen lopen we even later de winkel uit....

Het is inmiddels zes uur....

Nu wordt het toch tijd voor de laatste kop koffie op het hoekje, een laatste plas in het hotel, en wachten op de taxi.....

Onze tijd in Thessaloniki zit er weer op....

De taxirit gaat over de boulevard langs ons stamkroegje Sherlock....

Een laatste zwaai naar de tweede Zoey en de anderen waar we zoveel plezier mee beleefden....

Langs de zee bij ondergaande zon....

Hoe mooi kan je je een afscheid wensen....

Op het vliegveld hier is ook alles anders dan in Nederland...

Je hoeft niks bij machines te doen, er zijn nog gewoon mensen die je helpen....

Mensen ook waar je verschrikkelijk mee kan lachen....

Want hun en onze reactie bij het zien van al die lijnen waar we tussendoor moeten om bij de douane te komen,   terwijl er geen kip te bekennen is om die rijen vol te maken, en dus de volmaakte onzin van dat lijnen principe, zorgt bij beide partijen voor hilariteit en flauwe grappen....

Ook de douane doet gewoon mee en maakt grapjes....

We hebben vandaag het nieuwste van het nieuwste vliegtuig....

Wat een luxe ook....

Beenruimte voldoende, een telefoon

oplaadpunt in je stoel.... en geuren die de cabine via een verstuiver binnenkomen....

Maar oh wee.... Willem die in de vertrekhal een man ziet zitten die zeker twee stoelen nodig heeft wil hij in het vliegtuig passen en zegt "je zal die man naast je krijgen", heeft de ellende over zichzelf afgeroepen....want wie krijgt hij naast zich..... natuurlijk die man ....

Maar ach.... in het midden zit geen derde persoon,  behalve die linkerbil van deze ene, terwijl de andere bil naast het raampje zit......

Niet te klagen Willem, je hebt toch nog ruimte genoeg zo.....

Drieduizend kilometer,  twee en een half uur verder.... we landen....

Nederland hier zijn we weer....

Alleen euh Willem....heb jij het nummer van die rij opgeslagen waar de auto staat.....

Nee, dat heeft Willem niet...."maar Wampie jij zei nog, 'kijk we staan recht tegenover de P van Parking, dat is makkelijk terugvinden'....

Ja Willem, maar er zijn ongeveer twintig vakken voor die P.....

" je drukt maar elke keer op je autosleutel dan lichten de lampen wel op"....

We lopen en lopen en een jongeman komt uit een bouwkeet (jeetje die werkt nog laat)....

"Als u hier uw auto hebt gezet, is ie weggesleept hoor, want hier gaan we morgen aan het werk"....

Nou lekker dan dit....

Ik doe een laatste poging door op de auto sleutel te klikken en .....jaaaaaa, in zie iets oplichten....

We hebben weer geluk....

Nu kijken of we bij huis kunnen komen nu de wegen rond Arnhem zijn afgezet in verband met die vreselijke brand in de historische binnenstad....

Ja tuurlijk hadden we dat al gehoord....

We zijn immers door Jan en alleman geappt....

We besluiten de iets langere route naar huis te nemen, die van Arnhem zuid richting den Bosch....

En gelukkig.....we zien dan wel allemaal aanwijzingen op verlichte borden, maar wij kunnen gewoon naar huis komen....

En dat komen we dan ook....

Om kwart over één steken we de sleutel in het slot en komt Bengel ons al tegemoed....

We zo'n weer thuis....en we hebben het fijn gehad....

Ik hoop jullie door het te volgen, ook een beetje...

Vanaf morgen weer de normale 'dag van wampie'.....te vinden via blogspot..