Dag van:
Een lieve Griekse vriendin postte dit straks onderstaande vandaag....
De vrouw, Ioanna, is de liefde zelf zeggen Willem en ik altijd....
Ze lijdt aan, gelukkig niet de agressieve vorm, MS.....
Ze zorgt voor haar zwaar dementerende moeder die bij hen in huis woont....
Ze runt samen met haar, niet gemakkelijke, man en goed lopend restaurant....
Ze draagt zo goed als in haar eentje de opvoeding voor een ondeugende tweeling en een jongere derde dochter....
En ze heeft een hond waar ze dol op is maar die zijn oren enkel voor de sier heeft meegekregen.....
En ik weet dat ieder zijn kruisje wel te dragen heeft,....
Ieder van ons krijgt obstakels op zijn levenspad.....
Dus waarom dan de post van deze lieve Ioanna hier plaatsen....?
Natuurlijk omdat het me raakt, maar ook omdat ik na het lezen dacht aan haar niet gemakkelijke leven en de pijn die ze draagt......maar dat haar ogen altijd lachen, haar lippen glimlachen, ze nooit klaagt en altijd áltijd voor iedereen klaar staat....zonder klagen, zonder tegenzin.....
(Let op het onderstaande is vertaalt via een online vertaal programma, dus soms hapert het iets)....
We overtuigen onszelf ervan dat het leven
beter zal zijn nadat we getrouwd zijn, één kind hebben en dan nog een ander. Dan zijn we teleurgesteld dat kinderen niet oud genoeg zijn en we zullen tevredener zijn als ze ouder zijn.
beter zal zijn nadat we getrouwd zijn, één kind hebben en dan nog een ander. Dan zijn we teleurgesteld dat kinderen niet oud genoeg zijn en we zullen tevredener zijn als ze ouder zijn.
Dan zijn we teleurgesteld dat we pubers te managen hebben. We zullen zeker blij zijn als ze door deze fase gaan. We vertellen onszelf dat ons leven compleet zal zijn als onze partner zijne op orde heeft, als we een mooiere auto krijgen, als we lekker op vakantie kunnen, als we met pensioen gaan.
De waarheid is dat er geen betere tijd is om gelukkig te zijn dan nu. Zo niet nu, wanneer dan?
Je leven zal altijd vol uitdagingen zitten.
Het is beter om dit aan jezelf toe te geven en ondanks alles toch gelukkig te zijn.
Citaat komt van Alfred D. Souza. Hij zei :
"Voor een lange tijd leek het me dat het leven op het punt stond te beginnen - het echte leven. Maar er was altijd wel een obstakel op de weg, iets dat eerst overwonnen moest worden, een onvolledige baan, tijd die nog moest worden uitgediend, of een schuld die betaald moest worden. Dan zou het leven beginnen. Uiteindelijk realiseerde ik me dat deze obstakels mijn leven waren. "
Dit perspectief heeft me geholpen om te zien dat er geen weg naar geluk is.
Geluk is de weg.
Dus koester elk moment dat je hebt en koester het meer omdat je het gedeeld hebt, en onthoud dat de tijd op niemand wacht.
Dus stop met wachten tot je tien pond afvalt, totdat je tien pond aankomt, totdat je kinderen het huis verlaten, totdat je begint te werken, tot je met pensioen gaat, tot je trouwt, tot je scheidt, tot vrijdagavond, tot zondagochtend, totdat je een nieuwe auto krijgt of huis, totdat je auto of huis afbetaald is, tot de lente, tot de zomer, tot de winter, tot je liedje speelt, tot je iets drinkt... er is geen betere tijd om gelukkig te zijn dan nu.
Geluk is een reis, geen bestemming.
Werk alsof je het geld niet nodig hebt,
Hou van alsof je nog nooit gekwetst bent.
En dans alsof niemand kijkt.
Wat een tekst...!
En natuurlijk roep ik net als iedereen vaak; 'carpe diem' of 'je leeft nu en maar één keer'....
Maar misschien zeggen we dat soms toch achtelozer dan hier beschreven staat....
Zoiets van "ach dat weten we toch allang'....
Maar.....is dat ook echt zo....?
Maken we daarom elkaars leven vaak 'zuur'....?
Nemen we daarom geen genoegen met wat we zijn of hebben of doen....?
Het is makkelijker gezegd dan gedaan voel ik zelf....
Vooral die op één na laatste; hou van alsof je nog nooit gekwetst bent....
Want als dat lukt mag je zelfs kijken als ik dans.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten