Dag van:
Vijf jaar geleden alweer dat corona ons leven binnen kwam vallen....
Wat lijkt dat gevoel weer ver weg....
Vijf jaar geleden dat wij door die rot corona onze lieve vriend van de kliek verloren....
Wat lijkt dat gevoel dichterbij dan ooit....
Het went nooit schreef ik vanmorgen in onze vrienden groepsapp....
En afgelopen weekend zei ik nog tegen zijn dochter "Nog altijd heb ik het gevoel dat hij zo binnen kan komen lopen".....
We hebben immers ook nooit goed afscheid kunnen nemen.....dat mocht immers niet door de lockdowns.....
Moeilijke rotdag voor Marleen en de kinderen....
Moeilijke dag ook voor ons....al proberen we dan ook de mooie herinneringen op te halen en te koesteren....
Vandaag vieren we ook de verjaardag van
kleindochter Luna, maar ook het feest van vrienden die 60 jaar getrouwd zijn....
kleindochter Luna, maar ook het feest van vrienden die 60 jaar getrouwd zijn....
Dat wordt dus weer splitsen geblazen....
Willem naar Friesland, ik naar Haarlem.....
Willem iets langer in de auto dan ik....
Tenminste zo dachten wij....
Ik ga de A15 over....
Het lentezonnetje laat zich weer heerlijk zien....
Ik wil de A2 opdraaien.....oei file.....
Nu al....????
Maar al snel kom ik achter de reden....
Nou ben ik in mijn leven toch al heel wat verkeersongelukken gezien.....erge en minder erge.....
Maar wat ik bij Nieuwegein aan de andere kant van de weg zie, is echt vreselijk....
Vreselijk zoals dat woord die middag ook in de kranten wordt beschreven....
Talloze brandweerwagens, politiewagens, ambulances en een auto die je liever niet ziet op de plek daar waar een ongeluk heeft plaatsgevonden.....
Grote blauwe schermen vertellen dat erachter iets verschrikkelijks verborgen wordt gehouden....
En het gekke is, behalve de auto's op onze rijbaan, hoor je niks....
Je ziet alleen angstaanjagend veel blauwe zwaailichten zonder sirene...
Je ziet uniformen, véél uniformen maar ze lopen zo voorzichtig, zo ingetogen....
Alsof ze zelf niet bevatten wat ze zien....
Ik zie het later op de foto's....
Een bestelbus en een vrachtwagen....botsing.... beide compleet uitgebrand....
'S Morgens in alle vroegte al....
1 Dode in de uitgebrande bestelbus....
De vrachtwagenchauffeur licht gewond en op tijd uit de vrachtwagen gehaald.....
Maar op het tijdstip dat ik voorbij rij hebben ze net een tweede dode gevonden in die bestelbus.....
Het is een akelige aanblik allemaal en de file gaat ook al zo langzaam....
Liefst was ik er snel voorbij....
De geur voorbij, de ravage voorbij, de dood voorbij....
Het nare gevoel hou ik vast tot in Haarlem....
En dat mijn knuffels bij binnenkomst wat extra innig zijn is te begrijpen....
Het wordt een gezellige middag...
En huis vol pubers van 13 tot en met 15....
Slungelige sneaker dragende puisten pubers met vooral het woord NEE voorop het puntje van de tong....
Ik snap eigenijk zelf niet waarom ik dit toch zo'n leuke leeftijd vind.....
Om de stoere klap op je schouder waar ze even later hun twee koppen grotere hoofd op leggen misschien wel....
De twee schoonmoeders hebben elkaar weer eens gevonden vanmiddag....
En je zou je kunnen afvragen wie in het gezelschap nou eigenlijk de twee grootste bakvissen zijn....de pubers of wij twee.....
En het is maar goed dat het zo'n middag wordt van kaarsjes uitblazen maar dan om het leven van een jarige lieve puber te vieren....
Ik heb het na gisteren en vanmorgen al weer even gehad met die verhipte dood....
Als ik tegen de avond terug rijd staat er nog
steeds een file....
steeds een file....
Het stuk weg waar het ongeluk plaatsvond moet helemaal gerepareerd worden....
Ik mijd de file en gelukkig de plek, en neem een andere weg....
En eet door al dat gedoe, een zomaar in een tas gevonden pak krakelingen op.....
Heb ik natuurlijk straks weer spijt van maar het zij zo.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten