Dag van:.
De zon schijnt, het is de sterfdag van Willems moeder, onze vrienden komen, laat de dag naar beginnen....
En in tegenstelling tot gisteren ontbijten we nu wel gezellig bij ons tentje 'first coffee' van vorig jaar...
De eigenaar herkent ons meteen....en hoe is dat mogelijk als je zoveel mensen per dag per week, per maand tegenkomt....
Willem heeft meteen spijt dat we er gisteren al niet gegeten hebben....
We bestellen broodjes, croissants, bugatsa en de heerlijkste koffie, die we verorberen op het zononvergoten zitje op een hoekje van de drukke Egnatia.....
We maken kennis met de vader (een nicotine verslaafde alcoholist), de schoonvader (een zorgzame lieve zwijgzame man met vergeelde sigaretten vingers), de vrouw en de twee dochters van de eigenaar....
De twee ondeugendste, grappigste,
expressiefste deugnieten die je je maar kunt voorstellen....
expressiefste deugnieten die je je maar kunt voorstellen....
Als ik vertel dat Willem vijf dochters heeft, grijpt hij naar zijn haar.....
Wat genieten we van deze twee donderstenen van drie en vijf jaar, van de zwijgzame opa die zo zorgzaam omkijkt naar de twee, naar de mama die niets ontgaat en naar eigenaar papa die gespeeld wanhopig doet maar waar de trots vanaf straalt....
Het is hier weer zo heerlijk op het hoekje waar Willem en ik koffie na koffie bestellen en besluiten dan ook maar hier op Dimitris te wachten.....
Na twee uur genieten in de zon en al wat langskomt ontdekt mijn haviksoog de auto van Dimitris op de giga drukke zesbaans Egnatia.....
Ik roep zo hard ik kan "Dimitris" over de ronkende motoren van auto's, bussen, motors en scooters heen....
Hij hoort het en is zichtbaar opgelucht....
Gelukkig staat bij voor het stoplicht zodat Willem erheen kan rennen voor de aanwijzing naast het hotel....
Dimitris en Zoey slapen namelijk vannacht in hetzelfde hotel....
Een kwartier later komt Dimitris
aangelopen....
aangelopen....
Doet net of hij op een ander afloopt om te omhelzen, maar die humor kennen we....
We bestellen maar gauw koffie voor hem na de lange rit, waar Zoey niet bij zat....
Zij komt rond half vijf pas met de bus uit een ander Grieks gedeelte....
Wat is het weer genieten dit weerzien....
En wat valt er veel te bepraten....
Het leven van een seizoenswerker is zo goed als altijd avontuurlijk....
Wij weten alleen ook dat het ontzettend onzeker en lastig kan zijn....
Morgen zal hij weer op gesprekken gaan in Chalkidiki, in de hoop dat......
En je moet maar zien waar je terecht komt....
Krijg je een plek om te wonen....?
Is het geen uitbuiting....?
Heb je recht op vrije dagen....?
Kan Zoey er ook terecht....?
Dit keer gaat hij onder andere solliciteren bij een soort Grieks fastfood restaurant....
Het liefst, nu zijn moeder vorig jaar overleed, dit keer ook voor het hele jaar....
Er is immers geen moeder meer om naar terug te keren na een seizoen hard werken....
Maar Dimitris is een avonturier.....een vlinder....
Dit hoort bij hem.....
Of we plannen hebben vraagt Dimitris...
Nou nee, eigenijk niet....
Of......
Willem komt erachter dat hij zijn kitscherige icoon lampje gisteren ergens is vergeten....
Waarschijnlijk bij onze stamkroeg Sherlock....
Ineens is er dus wel een plan....
We moeten daarheen om te vragen of iemand het lampje heeft gevonden....
En daarbij, wat is er nu heerlijker dan aan de zee te zitten op een verwarmd terrasje dat vandaag niet extra verwarmd hoeft te worden omdat de zon heus warm genoeg is....
En als het lampje er niet is, dan moeten we weer terug naar de markt om een nieuwe te kopen....
Nou kijk.....dat laatste lukt dus nooit als je heerlijk in de zon op je kruk zit, de leukste gesprekken met elkaar hebt en Zoey van Dimitris zich met een taxi laat afzetten en zich toevoegt aan ons gezelschap....
Wel even een gedoe want Zoey spreekt geen als over de grens en beheerst alleen had Grieks....
Dat wordt dus weer half wat begrijpen van wat ze in het Grieks zegt en voor de rest de translate app inzetten....
Dimitris spreekt vloeiend Duits, dat maakt het wel een stuk makkelijker, maar met Zoey is dat wat lastiger....
Ik download meteen de duo lingo app op haar telefoon....
"En nu je talen leren spreken" sommeer ik haar.....
Ze is het met me eens gelukkig.....
Ondertussen hebben we de grootste schik met de ober die ons eergisteren al zo voor Arsenal te zijn, die gisteren glansrijk met 1-7 van PSV won.....
Van het één komt het ander en zo praten de mannen een tijdje voetbaltaal ......Pauk, Feyenoord, Arsenal.....
De zon gaat alweer onder als Dimitris oppert even wat te rusten en douchen in het hotel, om daarna een eettentje op te zoeken....
Het meisje van het hotel die ons gisteren hotel en kamer te regelen voor Dimitris ziet ons vrolijk binnenstappen....
Friends reunited lacht ze en gaat verder met, 'feeling good?'.....
Als we daar dan weer een semi moeilijk gezicht bij trekken , nemen Dimitris en Zoey ons beet door snel de tweepersoons lift in te duiken....
Oké 1-0......!
Wij wachten wel weer......
Even douchen en rusten....
Maar dat verliep even anders....
We horen een oorverdovend aanzwellend geschreeuw, geroep van megafoons en mensen....
Maar hoeveel mensen, dat konden weer pas zien toen we op het balkon gingen staan....
Langs ons hotel kwam duizenden, nee tienduizenden mensen....
Spandoeken, megafoons, flyers....
Er werd geroepen, gezongen, geschreeuwd, gehuild, en het ging maar door....
Dimitris en Zoey die geen balkon hebben kloppen aan....
Ze willen meekijken, mee lijden, meeleven....
Zoey begint te huilen....wat een emotie....
En het gaat door en door en door..... nog eens tienduizenden mensen....
Er is geschat dat het zo'n 50 duizend mensen waren die aan ons balkon voorbijgingen....
Waar kwamen zoveel mensen ineens vandaan....?
Wij lopen inmiddels naar beneden....
Beneden waar de stroom mensen maar doorgaat.....
Wij die precies de andere kant oplopen....
Wat is dit indrukwekkend....
Kippenvel en tranen tegelijkertijd....
Pas als wij op de plek komen waar wij moeten oversteken, komt er een eind aan de stroom mensen....
Bijna twee uur mensen.....
Veel winkels zijn dicht....
Het is te hopen dat ons restaurantje open is....
Het restaurant van de eerste dag....
Maar eigenlijk is de honger ons al bijna vergaan door alles dat we zagen en de indruk die het achterliet....
Vanavond hebben wij niks te vertellen behalve dan dat we mogen kiezen tussen een avond vis of vlees....
We kiezen voor de vis en laten verder alles aan Dimitris over die ons opnieuw kennis laat maken met de Griekse keuken....maar dan zoals wij die niet kennen....
Een soort rode bieten salade, een groene salade, tagania kaas, een gevulde octopus, gegrilde inktvis en dan twee vissoorten waar ik allang de naam van vergeten ben maar de aanblik niet....
Met kop en staart kwamen ze op tafel...
Het waren nou niet Willem en mijn favoriete gerechten maar kom op.... we proberen het.... als Dimitris ze maar schoonmaakt....
Wat een culinair hoogstandjes vanavond...
En wat is dit toch een goed restaurant....
Wat zijn we toch dankbaar met zulke Griekse vrienden.....
Iedereen is al weg, de stoelen staan al voor het grootste gedeelte op de tafels en de keuken is eigenijk al dicht, als wij nog een toetje en een drankje van het huis krijgen.....
Dat is nou de Griekse gastvrijheid....
Maar al te laat maken we het niet...
Morgen nog genoeg te doen, dus nu maar bed....
We lopen weer langs de Egnatia waar weer gewoon auto's rijden en niets met doet herinneren aan een gigantische demonstratie, die zich ook in andere grote Griekse steden heeft afgespeeld....
Het was me wel een ervaring vandaag....
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten