31 mei 2025

Dag van:

Dag maandje mei, we gaan komende maand het jaar weer doormidden breken....

Dan zit het eerste half jaar er alweer op.... 

Vannacht dus de patiënt maar weer wakker maken....

Paracetamolletjes erin,  zalfgaasjes erop en verder slapen....

Gebroken nacht, dat wel..... en om zes uur alweer wakker....

Een glimp op Willem en wéér verder op één oor.....

Willem heeft vandaag een begrafenis te leiden, ik heb mijn boek...

Nou ja, boekje..... vergissinkje....

Nee, het boek niet, het formaat wel....

Het is zo'n mini boekje.... zo'n dwarsligger zoals ze dat ook wel noemen....

Maar het leest ondanks dat wel lekker moet ik zeggen....

Buiten in de zon is het goed uit te houden....

Maar oh dat gegil van die zes jongetjes van een jaar of negen....

Bravour en rumoer....

Normaliter kan ik genieten van kindergeluiden maar dit is niet leuk meer....

Niet als je een boek leest tenminste...

Wat ga ik dan doen....?

Nou.... maandag komt de klusjesman en het dakterras moet nog helemaal ontdaan worden van rommel en onkruid omdat hij van daar af alle siersteunbalken rondom het huis gaat schuren en lakken.....

Willem zou het schoonmaken gaan doen maar om nou een patiënt zo'n rot klus te laten klaren da's ook niks....

Schep, bezem en onkruidhaak mee en raggen dus maar....

Wat een monnikenwerk.... en dat met deze hitte van vandaag....

Maar oei wat ziet het dakterras er na twee uur raggen en buffelen weer strak uit....

Hier wil je voor je plezier weer zitten...!!

Dus haal ik nog maar wat plantjes ook om het dakterras op te vrolijken,  alleen blijkt dat die paar plantjes zo'n enorm dakterras nauwelijks vullen....

Het tafeltje, de stoeltjes en de kaarsjes staan wel weer erg leuk....

En al snel kom ik erachter dat dit dus de poezen speelplaats gaat worden...

Bengel en Bets zijn niet van het balkon af te krijgen....

De één lekker lui op de tafel, de ander op de uitkijk op de balustrade....

En zo heeft ieder zijn ding....

Als Willem thuis komt moet ik toch even plagen hoor....

Als hij naar boven wil lopen om zich te ontdoen van het stijve colbert en de broek,  en zijn makkelijke kleding aan gaat doen, vraag ik of hij meteen even de schep en bezem mee wil nemen die ik natuurijk allang weer teruggezet heb....

Ondertussen loop ik zonder dat hij er erg in het met twee glazen limonade naar het dakterras....

Och och och mopper ik..... moet je toch eens kijken wat een zootje....

Met een zucht loopt Willem naar het dakterras....

Ooooh en dan dat gezicht van hem als hij de eerste stap op het schone dakterras zet en de twee glazen op het gezellige tafeltje ziet staan..... 

We genieten van onze limonade en ik hoor de verhalen over de begrafenis aan, want elke begrafenis heeft wel een verhaal, óók deze....

Vanavond is het verlate verjaardagsfeestje

van één van Willems dochters....

Het is al druk als we komen....

Natuurijk krijgt Willem met zijn zichtbaar dik rode handen alle aandacht....

Er wordt gedanst, gezongen, gekletst en gelachen....

Dan zien we onweer....

Hoogste tijd om naar huis te gaan want Borre en onweer is geen fijne match.... én de wetenschap van twee dakterras verslaafde katten evenmin....

Productief dagje vandaag...!!

30 mei 2025

Dag van:

Netjes het mannetje vannacht nog maar een keer geholpen met wat paracetamol, checken of er geen streepje loopt i.v.m. bloedvergiftiging, een aai over zijn bol want "Ooooh Wampie het doet wel zeer hoor", nieuwe schone pleisters op de wonden, en maar weer verder slapen....

Vanmorgen vroeg de eigen huisarts bellen voor de tetanus injectie en nog maar weer een keer de wonden verschonen en opnieuw verbinden....

Zuster Clivia is er maar druk mee zullen we maar zeggen.....

Het is nog wel even de vraag of Willem kan fluiten tijdens de uitvaartdienst morgen....

Praten kan hij nog als de beste maar fluiten met een dik opgezette vinger en hand, natuurlijk aan zijn linkerhand en hij is links,  dat wordt nog wel een dingetje.....

Afwachten maar....

Snel even naar mijn dinnetje om de laatste hand aan haar afscheidscadeautjes voor haar pensioenfeestje te leggen....

'Ja Willem ik ben op tijd terug om je naar de dokter te brengen '.....

Maar daar blijk ik toch nog écht wel mijn best voor te moeten doen want het is zo gezellig bij mijn dinnetje....

Dus worden het niet één, niet twee maar drie kopjes koffie....

Maar zelfs dan is er nog tijd over gelukkig voor we naar de huisarts moeten....

Controle van de wonden door de

praktijkondersteuner pakt niet goed uit....

Toch maar naar de huisarts zelf....

En..... dus toch een ontsteking/ infectie op (in) de hand....

Tja, hondenbeten......

De dienstdoende artsenpraktijk van gisteren snappen ze echter niet.... bij dierenbeten altijd zelf checken in plaats van telefonisch afhandelen, vinden ze hier....

De prik gaat erin.....  gelukkig niet in de bil maar in de arm, en met een waslijst aan adviezen worden we weer huiswaarts gestuurd....

Als het nóg dikker en roder wordt bellen..... vannacht weer wakker maken en extra checken..... antibiotica niet vergeten in te nemen.... misselijkheid duizeligheid en diarree in de gaten houden en wonden open laten.....

Dat laatste is het enige dat we vandaag in de wind zullen slaan want met vier honden in je huis, en dus haren, stof, riemen vasthouden, en baasje likken, lijkt ons dat toch een minder goed plan.....

Eerst maar even langs de Gamma.... dat lukt best Willem, vooruit....!!

Het gemeente groenvoorzieningsbeleid van tegenwoordig is dat onkruid moet kunnen blijven groeien....

Alleen het gras van het speeltuinveldje aan de overkant wordt nog gemaaid....

Maar dat, ik weet niet hoeveel honden- en kattenbezitters torenhoge dierenarts rekeningen betalen omdat de aren van de grasaren die tussen het gewone gras groeien,  in huisdieren die uitgelaten worden of gewoon buiten lopen gaan zitten, daar houdt de gemeente dus geen rekening mee....

Daarbij zijn die aren levensbedreigend want ze gaan wel in je dier maar never nooit  meer eruit, omdat de haakjes van die aren maar één kant op gaan.....

We gaan dus een grastrimmer aanschaffen om in ieder geval een veilig looppad naar het bruggetje en bos te maken...

Een grastrimmer ja, want het gaat immers alleen om de randjes....

Ik zie goeie niet te dure trimmers staan....

Willem ziet ze ook.....

Maar Willem blijft Willem hè.....

Willem ziet ook een grasmaaier.....

Een handgrasmaaier met opvangbak....jahaaaaa want anders belanden die aren nog op het veld om vervolgens alsnog in de poten van de honden te kruipen....

(Willem daar heb je harken voor om ze op te ruimen).....

Het wordt dus een handgrasmaaier met bak die in het winkelwagentje verdwijnt....

We lopen richting kassa....

"Goh kijk nou eens" zegt Willem...

Hij ziet een grasmaaier in de aanbieding....

Maar er zit onder dit gras..... of eigenijk onder Willem hier, een addertje natuurijk.....

Willem houdt blijkbaar van snelle upgrades.... het betreft hier namelijk een elektrische grasmaaier.....ook met bak.... aanzienlijk duurder, maarrrrrrrr een aanbieding.....duh.....

Willem het gaat om randjes want het veldje mag van de gemeente helemaal niet gemaaid worden..... ook niet door ons.....

We zouden alleen de randjes trimmen om zo een doorloop te maken.....

En van trimmer zijn we al naar maaier gegaan.... wil je nu echt dit....?

En ja, dat wil hij....!

Want zo zegt hij: "ik ben daar heel handig in"....

Willem en handig.... een grotere tegenstelling kan ik niet bedenken....

Maar, hij moet het maar zelf weten, de handgrasmaaier met bak gaat uit de winkelwagen,  de elektrische maaier met bak en met meer euro's op de prijssticker (maar het is een aanbieding Wampie!!) gaat erin.....

Elektrische onding in de schuur gezet en daar gaat zuster Clivia weer..... richting

apotheek en drogist om nieuwe verbandmiddelen te halen als ook wondontsmettingreinigingsdoekjes.....

-Ik vind het een mooi scrabblewoord.....

Of nee, doe maar galgje want het scrabblebord is te klein voor zo'n lang woord-....

Thuis maar weer de wonden verzorgen....

De ene wond wordt wel warmer en de rode kleur breidt zich uit....

Straks maar wéér een keer checken...."En je pil slikken Willem!!".....

En dan na het eten kan iedereen die Willem heet de pot op want zuster Clivia gaat in bad....

Deze zuster Clivia kan geen hond en geen wond meer zien....

Al duurt dat natuurlijk maar tot het slapen gaan want de wonden moeten nog één keer gereinigd worden tijdens de avondronde van deze dag- en nacht zuster....

Alleen dan wel met schone handjes en vers gelakte nagels....

Pffft..... en ik had het natuurijk allang, maar vanaf nu heb ik respect voor mensen die in de zorg werken....

Je zult maar iemand als Willem tegenkomen op je zaal (hihihihi)......

29 mei 2025

Dag van:

Ow zucht.... ik heb het boek al uit....

Merde....!

Het staat nu in de kast tussen de andere boeken over Parijs....

Ik had het op mijn nachtkastje kunnen laten liggen want dat is waar een bijbel hoort te liggen, maar ik weet zeker dat ik het dan keer op keer op keer zou pakken en dat de vijf andere boeken die er ook liggen, ongelezen zouden blijven.....

Helaas ben ik blijkbaar toch nog te weinig Parisienne en iets teveel Hollandse want het idee dat ze duurbetaald doch onaangeroerd daar blijven liggen,  dat kan ik dan ook weer niet aanzien....

Ik moet me echter bedwingen om niet steeds naar de boekenkast te lopen met iets van...'zal ik toch nog even'......'nee ik doe het niet'.....

Als de vijf boeken die er nog liggen uit zijn mag ik weer, heb ik met mezelf afgesproken....

Want dat ik het nog tot op de laatste vezel van elke papieren bladzijde zal herlezen, dat moge duidelijk zijn....

Mocht je trouwens nieuwsgierig zijn geworden: je hoeft niet van Parijs te houden of een Parisienne willen zijn om dit boek te lezen....

Het is hilarisch, confronterend, betoverend, hypnotiserenden, verrassend en heerlijk leesbaar.....

En bovenal..... als je het uit hebt voel je je, ongeacht leeftijd, lengte, gewicht etc..... op en top VROUW!!!!.....

Enfin.... volgend boek: "Dit leven is van jou' van (wie anders?) Tatiana de Rosnay....

Ja die van 'haar naam is Sarah'.....

En het speelt zich af (waar anders?) In Parijs....

Ik begin er vannacht al in maar voor het plot hielden mijn ogen het niet meer vol....

Dat plot las ik vanmorgen....

Boek 2 ook uit dus....

Nog drie te gaan en nog eentje op komst, wordt zaterdag geleverd....

Dit tweede boek was een roman....

Een roman over en bijzondere vriendschap tussen die van een jongen van goede komaf en een vrouwelijke clochard.....

Heet zoiets dan clochaarse....?

Vast niet......

Een clochards met de prachtige naam Célestine....

En wat ik niet wist is dat als je in Parijs op straat woont, je je een eigen wijk en straat hebt toegeëigend....

En dat die straat je achternaam wordt....

Ze heette daarom Titine du Bac..... van rue le Bac.....een zijstraatje van de boulevard Saint Germain....

Dat was haar vaste slaapplek.... in een verscholen portiekje....

En op de een of andere manier raken de eenzame levens van haar en de rijke jongen verstrengeld....

Ik vind het niet Rosnays beste roman maar ik heb hem dus wel in anderhalve adem uitgelezen....

Willem en ik hebben gezellig gekletst, innig gesproken en bombastisch gediscussieerd en het wordt tijd dat Willem naar vrienden van ons gaat....

Ik blijf dit keer thuis.... even rust....

Even wat leuke lessen maken voor school....

Willem gaat de behoorlijk getraumatiseerde adoptiehond van onze vrienden proberen te heropvoeden, omdat het met deze Razel de spuigaten uitloopt.....

Om half vier gaat de telefoon.... of ik toch

alsjeblieft ook gezellig kom en dan Blitz mee wil nemen.....

Zucht.....

Vooruit dan maar weer....

Ik sluit de computer af, sluit de tuindeuren en begeef me met Blitz richting Elst.....

Het is altijd weer gezellig in het grote 'open' huis.....

Razel gaat tekeer als een.... ja als een wat eigenijk....?

Blitz daarentegen blijft de rust zelve...

Zij gaat liggen aan mijn voeten en denkt 'doe jij je best maar mafkees'......

Willem corrigeert en Willem beveelt....

Het werkt..... een beetje dan....

De honden worden uitgelaten....

Dat is me nogal wat met die Razel....

Maar ook dit verloopt uiteindelijk volgens de regeltjes van César Milan de hondenfluisteraar......

De honden zijn weer binnen.... wij zitten aan ons biertje cq wijntje en Razel begint uit het niets te razen.... of heet dat bij hem 'razelen'.....?

Willem corrigeert..... Razel denkt 'bekijk het maar met je leiderschap'..... Willem grijpt in.... en Razel zegt 'hap'..... en nog eens 'hap'..... en 'happerdehap'....

Blitz schiet Willem te hulp en deelt waarschuwende hapjes uit....

Rijst nu de vraag..... waar komt dat bloed vandaan...?

Man of hond of andere hond...?

Van Willem dus.....de vloer vult zich met druppels bloed....de splitlevel verbindende trap ook....én de keuken, het aanrecht, de gootsteen....

Enfin ik wil het geen bloedbad noemen maar een bloeddouche is het zeker....

Uitspoelen en verbinden maar....

En Razel....?

Die is geschrokken van zijn eigen actie en houdt zich koest....

En Blitz....?

Die blijft onverstoord liggen.....

Maar het vreemde geraas óm niks, uit het niks begint weer....

Nu maar naar buiten....

En daar zitten we nog even in de heerlijk grote tuin waar Razel razelt en Blitz mijn voeten weer opzoekt....

Wat een gesprekken weer....

En de belofte met z'n vieren een keer naar Parijs te gaan....

Inmiddels is het half acht en Jikke krijgt honger.....

Oeps ja, we moeten nog eten...

Hup naar huis.....

Thuis betadine op de wonden; twee flinke wonden en een paar oppervlakkige.... en nog maar eens verbinden....

Rondom de wonden wordt het dik....

Toch maar even de huisartsenpost bellen.... tetanus en zo....

Tetanus lukt vanavond niet maar ik kan wel een antibiotica kuur ophalen....

Ze vertrouwen er dan maar op dat ik goed inschat dat er niks gehecht moet worden....

Maar morgen dus naar de huisarts voor de prik en toch maar even een check....

En zo sta ik om kwart over tien bij de dienstdoende apotheek in de huisartsenpost tussen doodzieke en hinkende en overgeven grote mensen en kinderen....

Nou ja zo kan een hemelvaartsdag dus verlopen....

28 mei 2025

Dag van:

Ik ben al vroeg wakker.....

Vandaag is studiedag...... thuiswerk dag.....

De laatste hand leggen aan ditjes en datjes....

Wat voorbereidingen voor volgend schooljaar alvast....

Om de groep dolfijn te laten heten is niet gelukt.... we heten vanaf volgend schooljaar pinguïn.....ook leuk...

Symbool van loyaliteit, toewijding, eenheid, ouderliefde, elegantie (als je waggelen in smoking elegant vindt dan tenminste), gezelligheid en aanpassingsvermogen (dat doen we niet zo aan)...... 

Pinguïns geven waardevolle inzichten in ons persoonlijke leven en onze relaties wordt er gezegd, maar nu vind ik dat sowieso wel bij kinderen....... 

In de vogelwereld zijn pinguïns uniek in hun vermogen om te gedijen in een onder barre omstandigheden, ondanks hun onvermogen om te vliegen....... en daar raak ik dan dat speciaal onderwijs weer.....

Gewerkt heb ik zeker....

Lessen gemaakt, voor de lc taaluren aan de gang gegaan, extra zorguren voor komend schooljaar aangevraagd en meegedacht aan de lokaal indeling van komend schooljaar, maar dat ging online.....

Waarbij ik merk dat online dingen overleggen heel wat minder ruis geeft....

Dat thuiswerken bevalt me sowieso wel....

Niet dat ik de leerlingen nou ook hier wil hebben hoor....

Ik zie het al voor me,  dertien schoolbanken op de vlonder....

Dan mag ik wel beginnen met zwemles....

Door de ontspanning die je tussendoor neemt, komt er trouwens meer uit je handen ook....

Heerlijk even buiten de frisse lucht opsnuiven na een regenbui....

Direct dan de bijen weer aan het werk zien gaan....

Ja, die kamperfoelie is een geliefd bijen nectar paradijs....

Wat kan ik toch heerlijk trots zijn op ons tuintje...

Wat mij betreft had hij alleen wel wat groter mogen zijn....

Ik heb nog planten van mijn verjaardag staan waarvan ik niet weet waar ik ze planten moet....

Ruimtegebrek.....óf de schommelbank er misschien uit.....dan is er zeker weer plek voor plantjes.....

Willem leidt vandaag de eerste uitvaart van

de week....

Zaterdag nog eentje....

En over uitvaarten gesproken,  zelf heb ik de afscheidstocht van Jeffrey en Emma, de twee door hun vader vermoorde kinderen gekeken....

Je volgde het nieuws, deelde de spanning, was boos over het einde, en dat was het dan....

Geen sensatie meer voor de pers dus hoor je er verder niets meer van....

En dat is vreemd.... alsof je zo ineens uit een slecht boek gerukt wordt dat geen laatste bladzijde heeft....

Maar dst had het boek dus wel....

Vandaag een afscheidswandeling door Beerta..... achter de rouwauto met daarin,  naast elkaar,  een roze en een lichtblauwe kist....

Klassen vol leerlingen met rozen in regenboog kleuren....

Massa's buurtgenoten....

En mooie toespraken van stiefbroer,  halfbroer en twee burgemeesters....

Het voelde voor mij ook een beetje als afsluiten....

De laatste bladzijde lezen....

Vandaag ook de sterfdag van mijn collega vriendin....

Zij door wie ik leerde beseffen dat een einde aan je leven misschien juist wel verder kunnen betekent....

Maar het betekent ook de herinnering aan de klim de Alp d'Huez op voor iemand voor wie het einde juist een halt in plaats van een halte betekende.... en voor wie wij keihard knokte om díé berg op te komen zodat zij de moed had zich die halt te weerstaan en door te vechten.....

Het betekende voor die anderen die mee klommen en voor mij een bijna onmogelijke  keuze om alles af te blazen voor 'die halte' of door te gaan tegen die halt..... terwijl beide zo dichtbij ons stonden....

De keuze voor het verder gaan in het onbekende en onbereikbare.... het

hierna....of het verder gaan voor het bekende en reikbare.... het hier nu.....

De geschiedenis weet inmiddels te vertellen dat we de Alp zijn opgegaan.....

En om maar even luchtig af te sluiten......we moeten terug naar Parijs......de koffiekopjes zijn niet vaatwasmachine bestendig....

Er staat nu een halve Eifeltoren op mijn kopje....

27 mei 2025

Dag van:

Het ontgaat me niet hoor, die gruwel in Liverpool en al die gewonden.... het vreselijke bericht van Freek van Suzan met zijn uitgezaaide longkanker op zijn 32ste.... dat het morgen de 9e sterfdag is van een lieve collegavriendin...

Het zweemt door mijn gedachten.... met flarden....

Tussendoor gedachten....

Gedachten die me eventjes weer in deze tijd.... op deze plek zetten....

Maar verder ben ik ver weg.....556 kilometer verder om precies te zijn....

En eigenijk ook niet, want hier in mijn luie stoel, gaat die wereld daar steeds een beetje verder open en komt dichter en dichterbij....

Warrig verhaal wellicht....

Maar ik ben één met mijn boek....'altijd een Parisienne waar je ook bent'.....

Een boek waar twee plekken samenkomen....

Maar dat wist ik nog niet toen ik het bestelde.....

Een boek dat ik denk ik nog wel dertig keer ga lezen en over lezen en dan nog maar eens dertig keer.... misschien wel meer.....

Zo'n boek uit one of a million..... voor mij dan hè.....

En misschien heeft het wel enige uitleg

nodig...

Ik, ooit het meisje uit het grote huis, van die bijzondere familie, waar niks over naar buiten kwam....

Overal bij zijn, maar nergens bij horen.....

De wereld aan mensen om je heen en (toen) maar één vriendin.....

Het meisje van die idiote jeugd waar niks van klopte....

De jonge vrouw van dat narcistische huwelijk.... waarin recht achteraf krom bleek te zijn....

Maar uiteindelijk die vrouw die haar ik in zichzelf terugvond....

Beschadigd, gelijmd, en overal wel een barstje, en nog steeds een beetje 'die aparte'.....

Willem noemt het ongrijpbaar en mysterieus spannend.....

Zo kijken mannen daarnaar dus.....

Ik dacht dat ik de enige zo was.....

Tot ik het boek over de Parisienne begon te lezen.....

Tot ik mezelf op bijna elke bladzijde tegenkwam....

Tot ik ineens besefte, terwijl ik daar nooit eerder bij stilstond, dat dát het is waarom ik vanaf mijn jeugd al thuiskwam in Parijs.....

Vreemd eigenijk dat als je al zo'n zestig keer in Parijs bent geweest en er zelfs een periode van een paar maanden hebt vertoefd, je je niet afgevraagd hebt hoe het komt dat je daar altijd weer naar teruggaat.....het eigenijk zo vanzelfsprekend was....

Want hoe fantastisch Barcelona ook is en Griekenland ook voelt, Parijs is Parijs en Parijs hoort bij mij....en nu ook bij Willem.....

Willem heeft immers hetzelfde gevoel.....

Willem leeft op in Parijs.... Willem explodeert van inspiratie in Parijs.... en samen zijn we één met de stad en haar inwoners......

Maar nooit stonden we er bij stil waarom dat zo was......

Waarom ook eigenijk.....?

Parijs is wie ze is maar lijkt daar niet op.... en dat geldt ook voor haar inwoners....

Zij is de één en de ander..... en dus zijn eigenijk ook de inwoner dat....

Parijs is charme, liefde, geur, lichtvoetig, intelligent, gastvrij, maar laat dat op een tegenovergestelde manier blijken....

Parijs is overweldigend teveel terwijl als je Parijs onder de loep neemt, en ook haar inwoners, het overwegend naturel is en eenvoud uitstraalt.....

Oké, op dat gebied zou ik nog wat bijscholing kunnen gebruiken.....

Parijs doet dát met je, wat er juist niet is....

Parijs laat je denken dat het is wat het juist niet is.....

Parijs betovert je door goocheltrucs.....

Ooooh dat boek.....

Waarom je een zonnebril met bruine glazen moet dragen en vooral niet donkerder....óók in de winter of als het regent.....

Waarom je maar drie centimeter blote huid moet laten zien.....

En je nooit de deur uit mag zonder lipstick en parfum.....

Waarom je nee tegen een man moet zeggen terwijl je ogen ja uitstralen.....

Waarom je altijd als laatste binnen moet komen....

En waarom je af en toe alleen op een terrasje of bankje in het park moet gaan zitten....

Waarom je mond over politiek praat maar je ogen over seks.....

Waarom napraten over het feestje belangrijker is dan het feestje zelf.....

En waarom je chaos moet creëren 

Elk verhaal heeft een begin een midden en een einde..... maar niet persé in die volgorde......

Sorry, ik ben er een beetje vol van.....