27 mei 2025

Dag van:

Het ontgaat me niet hoor, die gruwel in Liverpool en al die gewonden.... het vreselijke bericht van Freek van Suzan met zijn uitgezaaide longkanker op zijn 32ste.... dat het morgen de 9e sterfdag is van een lieve collegavriendin...

Het zweemt door mijn gedachten.... met flarden....

Tussendoor gedachten....

Gedachten die me eventjes weer in deze tijd.... op deze plek zetten....

Maar verder ben ik ver weg.....556 kilometer verder om precies te zijn....

En eigenijk ook niet, want hier in mijn luie stoel, gaat die wereld daar steeds een beetje verder open en komt dichter en dichterbij....

Warrig verhaal wellicht....

Maar ik ben één met mijn boek....'altijd een Parisienne waar je ook bent'.....

Een boek waar twee plekken samenkomen....

Maar dat wist ik nog niet toen ik het bestelde.....

Een boek dat ik denk ik nog wel dertig keer ga lezen en over lezen en dan nog maar eens dertig keer.... misschien wel meer.....

Zo'n boek uit one of a million..... voor mij dan hè.....

En misschien heeft het wel enige uitleg

nodig...

Ik, ooit het meisje uit het grote huis, van die bijzondere familie, waar niks over naar buiten kwam....

Overal bij zijn, maar nergens bij horen.....

De wereld aan mensen om je heen en (toen) maar één vriendin.....

Het meisje van die idiote jeugd waar niks van klopte....

De jonge vrouw van dat narcistische huwelijk.... waarin recht achteraf krom bleek te zijn....

Maar uiteindelijk die vrouw die haar ik in zichzelf terugvond....

Beschadigd, gelijmd, en overal wel een barstje, en nog steeds een beetje 'die aparte'.....

Willem noemt het ongrijpbaar en mysterieus spannend.....

Zo kijken mannen daarnaar dus.....

Ik dacht dat ik de enige zo was.....

Tot ik het boek over de Parisienne begon te lezen.....

Tot ik mezelf op bijna elke bladzijde tegenkwam....

Tot ik ineens besefte, terwijl ik daar nooit eerder bij stilstond, dat dát het is waarom ik vanaf mijn jeugd al thuiskwam in Parijs.....

Vreemd eigenijk dat als je al zo'n zestig keer in Parijs bent geweest en er zelfs een periode van een paar maanden hebt vertoefd, je je niet afgevraagd hebt hoe het komt dat je daar altijd weer naar teruggaat.....het eigenijk zo vanzelfsprekend was....

Want hoe fantastisch Barcelona ook is en Griekenland ook voelt, Parijs is Parijs en Parijs hoort bij mij....en nu ook bij Willem.....

Willem heeft immers hetzelfde gevoel.....

Willem leeft op in Parijs.... Willem explodeert van inspiratie in Parijs.... en samen zijn we één met de stad en haar inwoners......

Maar nooit stonden we er bij stil waarom dat zo was......

Waarom ook eigenijk.....?

Parijs is wie ze is maar lijkt daar niet op.... en dat geldt ook voor haar inwoners....

Zij is de één en de ander..... en dus zijn eigenijk ook de inwoner dat....

Parijs is charme, liefde, geur, lichtvoetig, intelligent, gastvrij, maar laat dat op een tegenovergestelde manier blijken....

Parijs is overweldigend teveel terwijl als je Parijs onder de loep neemt, en ook haar inwoners, het overwegend naturel is en eenvoud uitstraalt.....

Oké, op dat gebied zou ik nog wat bijscholing kunnen gebruiken.....

Parijs doet dát met je, wat er juist niet is....

Parijs laat je denken dat het is wat het juist niet is.....

Parijs betovert je door goocheltrucs.....

Ooooh dat boek.....

Waarom je een zonnebril met bruine glazen moet dragen en vooral niet donkerder....óók in de winter of als het regent.....

Waarom je maar drie centimeter blote huid moet laten zien.....

En je nooit de deur uit mag zonder lipstick en parfum.....

Waarom je nee tegen een man moet zeggen terwijl je ogen ja uitstralen.....

Waarom je altijd als laatste binnen moet komen....

En waarom je af en toe alleen op een terrasje of bankje in het park moet gaan zitten....

Waarom je mond over politiek praat maar je ogen over seks.....

Waarom napraten over het feestje belangrijker is dan het feestje zelf.....

En waarom je chaos moet creëren 

Elk verhaal heeft een begin een midden en een einde..... maar niet persé in die volgorde......

Sorry, ik ben er een beetje vol van.....