Dag van:
Ik ben al vroeg wakker.....
Vandaag is studiedag...... thuiswerk dag.....
De laatste hand leggen aan ditjes en datjes....
Wat voorbereidingen voor volgend schooljaar alvast....
Om de groep dolfijn te laten heten is niet gelukt.... we heten vanaf volgend schooljaar pinguïn.....ook leuk...
Symbool van loyaliteit, toewijding, eenheid, ouderliefde, elegantie (als je waggelen in smoking elegant vindt dan tenminste), gezelligheid en aanpassingsvermogen (dat doen we niet zo aan)......
Pinguïns geven waardevolle inzichten in ons persoonlijke leven en onze relaties wordt er gezegd, maar nu vind ik dat sowieso wel bij kinderen.......
In de vogelwereld zijn pinguïns uniek in hun vermogen om te gedijen in een onder barre omstandigheden, ondanks hun onvermogen om te vliegen....... en daar raak ik dan dat speciaal onderwijs weer.....
Gewerkt heb ik zeker....
Lessen gemaakt, voor de lc taaluren aan de gang gegaan, extra zorguren voor komend schooljaar aangevraagd en meegedacht aan de lokaal indeling van komend schooljaar, maar dat ging online.....
Waarbij ik merk dat online dingen overleggen heel wat minder ruis geeft....
Dat thuiswerken bevalt me sowieso wel....
Niet dat ik de leerlingen nou ook hier wil hebben hoor....
Ik zie het al voor me, dertien schoolbanken op de vlonder....
Dan mag ik wel beginnen met zwemles....
Door de ontspanning die je tussendoor neemt, komt er trouwens meer uit je handen ook....
Heerlijk even buiten de frisse lucht opsnuiven na een regenbui....
Direct dan de bijen weer aan het werk zien gaan....
Ja, die kamperfoelie is een geliefd bijen nectar paradijs....
Wat kan ik toch heerlijk trots zijn op ons tuintje...
Wat mij betreft had hij alleen wel wat groter mogen zijn....
Ik heb nog planten van mijn verjaardag staan waarvan ik niet weet waar ik ze planten moet....
Ruimtegebrek.....óf de schommelbank er misschien uit.....dan is er zeker weer plek voor plantjes.....
Willem leidt vandaag de eerste uitvaart van
de week....
de week....
Zaterdag nog eentje....
En over uitvaarten gesproken, zelf heb ik de afscheidstocht van Jeffrey en Emma, de twee door hun vader vermoorde kinderen gekeken....
Je volgde het nieuws, deelde de spanning, was boos over het einde, en dat was het dan....
Geen sensatie meer voor de pers dus hoor je er verder niets meer van....
En dat is vreemd.... alsof je zo ineens uit een slecht boek gerukt wordt dat geen laatste bladzijde heeft....
Maar dst had het boek dus wel....
Vandaag een afscheidswandeling door Beerta..... achter de rouwauto met daarin, naast elkaar, een roze en een lichtblauwe kist....
Klassen vol leerlingen met rozen in regenboog kleuren....
Massa's buurtgenoten....
En mooie toespraken van stiefbroer, halfbroer en twee burgemeesters....
Het voelde voor mij ook een beetje als afsluiten....
De laatste bladzijde lezen....
Vandaag ook de sterfdag van mijn collega vriendin....
Zij door wie ik leerde beseffen dat een einde aan je leven misschien juist wel verder kunnen betekent....
Maar het betekent ook de herinnering aan de klim de Alp d'Huez op voor iemand voor wie het einde juist een halt in plaats van een halte betekende.... en voor wie wij keihard knokte om díé berg op te komen zodat zij de moed had zich die halt te weerstaan en door te vechten.....
Het betekende voor die anderen die mee klommen en voor mij een bijna onmogelijke keuze om alles af te blazen voor 'die halte' of door te gaan tegen die halt..... terwijl beide zo dichtbij ons stonden....
De keuze voor het verder gaan in het onbekende en onbereikbare.... het
hierna....of het verder gaan voor het bekende en reikbare.... het hier nu.....
hierna....of het verder gaan voor het bekende en reikbare.... het hier nu.....
De geschiedenis weet inmiddels te vertellen dat we de Alp zijn opgegaan.....
En om maar even luchtig af te sluiten......we moeten terug naar Parijs......de koffiekopjes zijn niet vaatwasmachine bestendig....
Er staat nu een halve Eifeltoren op mijn kopje....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten