Dag van:
Vanmiddag bij mijn vriendinnetje....
We hebben het eerst over de alledaagse dingen; haar werk, mijn werk, haar naderende spetterende afscheid i.v.m. haar pensioen, mijn nieuwe schooljaar straks, de vakantie, de verjaardag, de kinderen natuurlijk....
Maar dan komen we op iets heel anders, ontstaan uit de opmerking 'tja we worden ouder'.....
Maar als we verder babbelen voelen we deels hetzelfde maar voor het andere deel beleven we het toch anders....
Hoe voelt oud zijn eigenijk vroeg ik me af.....
(Psychologie. Nl)
Hoe oud je je voelt, kan afwijken van hoe oud je werkelijk bent. Hoe oud voel jij je?
a. Net zo oud als ik ben
b. Ouder dan ik ben
c. Jonger dan ik ben
Voor optie c gekozen? Dan ben je waarschijnlijk boven de 40 en vrouw. Uit Duits onderzoek blijkt dat mensen zich vanaf middelbare leeftijd gemiddeld 11,5 procent jonger voelen dan ze zijn en dat vrouwen dat sterker hebben dan mannen. Dat is aan de ene kant goed nieuws, zeggen de onderzoekers. Mensen die zich jonger voelen, scoren namelijk hoger op algemeen welzijn. Aan de andere kant kan het een reflectie zijn van het negatieve stereotiepe beeld dat we hebben van ouderen. Als we dat zouden kunnen loslaten, voelen we ons misschien gewoon zo oud als we zijn.
Ja tjonge, wat is het nou dan...?
"Soms voel ik me wel 80" zegt Annet....
En ik denk alleen maar aan de spierpijn na het doen van de tuin en het lopen van al die trappen in Parijs, en hoe sjacherijnig ik daarvan werd....
Was dat dan 'je 65 voelen.....
We leven immers ook nog eens in een tijd die ons last weten dat we vooral er alles aan moeten doen om ons jong te voelen en jong eruit te laten zien.....
We kunnen bijna niet meer ziek worden, oud worden of doodgaan.... want me moeten sporten, yoga-en, gezond eten, vega make up gebruiken enz.....
Aanvankelijk zitten we volgens socioloog Jan Latten in de ‘expansiefase’ van ons leven: we werken aan een carrière, bouwen een gezin op en maken toekomstplannen. Daarop volgt een ‘contractiefase’, die zich kenmerkt door het langzaamaan afstand nemen van alles wat we hebben opgebouwd.
Alles wijst erop dat die contractiefase steeds meer naar achteren verschuift, zegt Latten in de Volkskrant. ‘Op basis van de gestegen levensverwachting zou je kunnen zeggen dat 60 het nieuwe 50 is geworden.’
Grappig dat ik een paar dagen geleden nog schreef dat 70 misschien wel het nieuwe zestig was......
Maar hoe dan ook..... na je pensioen achter de geraniums of begonia gaan zitten is niet meer de bedoeling..... want oh wee als je eens te horen zou krijgen dat je ergens te oud voor bent, niet meer fit genoeg of incompetent....
Tegenwoordig lijk je wel een leef-tijd lang te kunnen blijven vragen 'wat ga jíǰ doen als je ouder bent.....oud bent"....?
Nou ja, oké.... je mag dan toch wel ouder worden, maar je moet het wel op de goede manier doen.... niet vereenzamen, geen kant en klaar maaltijden, maar wel een biologisch rood wijntje om je bloeddruk op pijl te houden, leuke dingen doen en oh nee, zeker niet elke dag oppas van je kleinkinderen zijn....
Het ouder worden moet wel avontuurlijk blijven....
Ofwel, je moet vooral een leuk oud mens zijn, van babyspekjes naar omavetrolletjes....
Van baby plooien naar rimpels...
Ooooh nee... toch niet, want daar wordt de crèmepjes industrie niet blij van....
Dus eigenijk moet je ze wél krijgen, omdat er anders niets meer weg te smeren valt....
Zit je nou hoe verwarrend ouder worden kan zijn.....
Wanneer ben ik eigenlijk oud genoeg om dood te gaan....?
Heb je trouwens het woord leeftijd wel eens goed bekeken....leef-tijd.....
De tijd van leven....de tijd om te leven....
Ach weet je.... ik ben gewoon Wampie....
Dat was ik al toen ik geboren werd.... en ik ben het nu nog.... of ik nu 20 of 40 of 60 was....soms was en ben ik nog steeds sjacherijnig, soms vrolijk en blij, soms boos of verdrietig, soms gelukkig maar ook wel eens ongelukkig.....
Die leeftijd op mijn paspoort, geboorteakte of diploma geven slechts cijfertjes aan en het zegt zo weinig over wat ik voel....
Althans.... mijn paspoort zegt dit, mijn knieën wat heel anders en over mijn hersenen nog maar niet te spreken....
Ik voel me mezelf.....
Ik ervaar in dat opzicht geen verschil tussen mij als twintiger en mij van nu......
Wat bepaalt nu uiteindelijk je leeftijd helemaal.....?
Je dokter, je paspoort en je knieën lijken allemaal wat anders te zeggen, maar wie of wat bepaalt hoe je het nu eigenijk zelf ervaart....?
Mijn vel zakt, mijn botten kraken, mijn longen piepen, mijn ruggengraat krimpt maar ik blijf oh zo nieuwsgierig wat elke dag mij weer te brengen heeft....
Open minded kijk ik de wereld elke dag in en laat me verrassen.....
Wel ietsje wijzer trouwens hihihihi.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten