13 mei 2025

Dag van:

13 mei 1960....de dag dat ik ter wereld kwam.... op een vrijdag...

Vaders nog niet toegestaan in de kraamkamer....

Solo weeën wegpuffende moeders die enkel omringd werden door kraamzusters en een vroedvrouw....

In het ziekenhuis van Baarn hoorde men mijn eerste schreeuw in een onweersbui....

Vrijdag de dertiende en het donderde en bliksemde.....

Een paar minuten over half 1 's nachts....

Sterrenbeeld stier......

Langer dan gisteravond elf uur hield ik het niet vol om te wachten op die verjaardag....

En voor twaalven lag ik, luisterend naar npo1 met een speaker-oortje in mijn oor, te slapen....

Niet dat Willem daar enige boodschap aan had hoor.....

Welnee......

Hij stormde om twaalf uur de slaapkamer in, en liet zich op bed vallen om mij met knuffels de stuipen op het slapende lijf te jagen....

"Morgen je cadeautje en kaart" en weg was hij weer.....

Gelukkig slaap ik weer in..... totdat iets door

dat oortje, eerst in mijn onderbewustzijn maar al snel volledig bewust, mij zegt dat het niet pluis is in Didam waar mijn dochter woont....

De nieuwslezer vertelt mij om drie uur 's nachts dat een compleet huizenblok in Didam in brand staat in de bloemenbuurt....

De Bloemenbuurt....!!!!!!!!!!

Daar wonen mijn dochter, schoonzoon en kleinkinderen......

Op mijn appje geen reactie.....

En wat voor filmpjes je dan allemaal om je hoofd krijgt....

En hoe je jezelf dan moet bedwingen om niet midden in de nacht in je auto te stappen....

Pas na anderhalf uur hoor ik dat ze veilig zijn en het een straat verder is.....

Wel veel rook, straat afgezet, sloot leeg en tekort aan bluswater, veel glas van de zonnepanelen in de tuin en het brandbegin in het huis van een klasgenoot van mijn kleindochter.... maar zij zijn veilig....

Geloof maar niet dat je dan nog aan je verjaardag denkt.....

Wel aan de vuurwerkramp 25 jaar geleden....

Als ik 's morgens redelijk brak beneden kom van de gebroken nacht liggen op mijn stoel een paars doosje en een enveloppe....

En ineens was ik weer jarig....

Een prachtig gedicht en een schitterende armband....

Nu ben ik niet zo van de verjaardagen weet iedereen....

Óók niet als ik 65 ben geworden....

Doe mij maar een gewoon rustig dagje....

Zelfs als mijn dochter appt dat ze na haar werk nóg even langskomt, adviseer ik haar maar rustig naar huis te gaan na zo'n loodzware nacht  vol commotie zoals vannacht.....

Willem en ik hebben nu fijn de tijd om

samen maar weer eens wat huishoudelijke klussen op te knappen....

Daar werd het wel weer eens tijd voor....

En net als we stofzuiger, poetslappen, dweil, stoffer en blik opgeruimd hebben gaat de bel.....

Staan daar onverwacht ineens twee meiden van de vriendenkliek voor de deur....

"Één kop koffie dan want we dachten dat je niet thuis was en wilden de cadeautjes al aan de klink hangen"..... zegt Marleen die ook een flinke rol tape in haar handen houdt waarmee dat karweitje geklaard moest worden...

Dat werd dus gezellig even bijkletsen....

Als ze weg zijn begin ik in het eerste boek cadeau...."Mijn haat krijgen jullie niet".....

Het gaat over een Parijse man die zijn vrouw tijdens de Bataclan aanslag verliest en met zijn 17 maanden oude zoontje achterblijft....

En hoe hij dat beschrijft...... tot tranen geroerd ben ik.....

Wat prachtig.....

Ook liggen nog het boek "leef als een Parisienne" en "Dit leven is van jou" op me te wachten.....

Inderdaad, allemaal weer boeken over of in Parijs.....

Tussendoor lees ik aaaaaaal die leuke lieve gekke felicitatieberichtjes, liedjes, fotootjes op Facebook,  WhatsApp, Messenger en Instagram....

Haal ik de brievenbus leeg en lees de kaarten vol wensen.....

Toch geeft je dat best een jarig gevoel....

Alles bij elkaar zijn het er over de tweehonderd..... hoe is het mogelijk....

Eigenijk wil ik nog even boodschappen doen maar Willem zegt eerst nog even de honden uit te gaan laten voor ik ga....

Prima......dan wacht ik nog wel even.....

En dan gaat alweer de deurbel....

Ik doe open en.......

Neeeeeeeee...... ja toch heus..... daar staan de Kids uit Haarlem en Didam met de kleinkinderen en ze hebben een compleet verzorgde barbecue bij zich....

Wat een MEGA verrassing....

Deze had ik echt niet aan zien komen....

En zelfs Willem heeft niks laten merken of maar een greintje verraden....

Wel even wennen hoor dat alles voor me gedaan wordt....

Meestal ben ik zelf wel in de weer met alles klaarzetten en voorbereiden....

Maar ik hoef helemaal niks te doen....

Ik hoef alleen maar te genieten van die twee puber kleinkinderen naast me op de bank met hun leeftijd adequate verhalen.... van mijn jongste kleindochter met haar K-music en van mijn volwassen kleindochter die zit te tekenen....

En natuurlijk van mijn vier grote kids die er samen met Willem maar druk mee zijn en elkaar tussendoor heel veel te vertellen hebben....

Dit genieten is toch wel het meest ultieme waardevolle cadeautje dat je als moeder en oma krijgen kan....

En ineens is verjaardag vieren niet meer zo'n ramp en is 65 worden een prima belevenis....!!!!

Bedankt allemaal voor het onvergetelijk maken van deze verjaardag ....