Dag van:
Krukken....check....
Rolstoel....check....
Mooi zo...op naar Willems preekdienst....over verdriet dat er mag zijn...
Laptop.... check...
Usb-stick....check...
Geluid kastje....check...
Stoel om mijn voet op te leggen....ook check....
Ik kan zijn PowerPoint beameren.....
De kerk zit aardig vol want de mensen uit de vriendengemeente Gemünden am Main zijn er ....
En natuurlijk heb ik wéér eens ruzie met dat geluidskastje.....
Ik vergeet telkens dat knopje op aan te zetten....
Ooit leer ik het nog wel eens....
Ik ben duidelijk niet geschapen voor die twee dingen tegelijk bedienen....
Na de dienst nog een gemeenteberaad....
Ik begin mijn voet te voelen....
Schiet eens op....
Als ik nou mijn eigen autootje had gehad, dan was ik al weg geweest....
Maar tja...
A) ik kan nu onmogelijk rijden en
B) stel dat ik dat wel kon dan was ik niet verzekerd geweest omdat de enkel nog niet genezen verklaard is door een arts...
Afhankelijk dus...
En als ik iets niet, dan wel nauwelijks kan, dan is dat van iemand afhankelijk zijn wel...
Een mens leert veel hoor in dit soort situaties...
Behoedzaamheid... voorzichtigheid.... nog meer geduld hebben... en nu dus afhankelijkheid...
Al vraag ik me af of ik dit laatste ooit zal leren....
Eenmaal thuis beland ik weer in de kraamkamer van mijn slootje....
De mini eendjes.....de mini zwaantjes.... En dat onogelijke kleine monstertje van een meerkoet met ouders die ik wel schieten kan....
Eigenlijk zou ik moeten denken....'wat een geweldige ouders dat ze de wijde omgeving afschermen voor hun kleine kroost'.....
Integendeel....ik kan ze wel schieten...
Alles en iedereen die maar binnen een straal van tien meter komt, jagen ze meedogenloos, wreed en met een hoop kabaal weg....
Laat ze gaan verhuizen en niet bij mij aan de overkant wonen....de krengetjes met hun vreselijk gegak.....
En oh wee als ik brood strooi hè....
En ik gooi een halve broodfabriek in het water hoor....
Daar kunnen de eendjes tot in Groningen nog van mee eten als ze komen....
Maar nee.....die kleine etter papa en mama meerkoet verjagen alles ...
Ik mag leien dat ze een brood vervetting krijgen....
Sorry...my dark side.....
Wat ik rest van de dag doe willen jullie allang niet meer weten....ik haak en ik brei....
Tot vervelens toe....
Met....ja hoor....mijn voet op de stoel....
Maar oké...ik geniet ook van het tennistoernooi in Rosmalen waar notabene een Nederlander....van Rijthoven....van de nummer 1 van de wereld wint....Medvedev.....
Echt een waanzinnig gave wedstrijd....
En als Verstappen dan ook nog wint is mijn dag helemaal goed....
Anders ligt dat dan weer tegen etenstijd...
Men weet inmiddels dat Willem aan drie verslavingen lijdt.... Loempia, paella en kippenpoten....
Inmiddels is ook bekend dat Willem tegenwoordig de boodschappen doet....
Klagend en bijna stampvoetend komt hij elke dag thuis omdat alles in de supermarkt zo duur is....
Tja...als je ook met macaroni van Honig thuiskomt in plaats van eigen merk...
En elke keer belt hij wel vanuit de supermarkt om te vragen waar iets ligt....
Terwijl er toch als ik er ben, tientallen medewerkers lopen waar ik iets aan kan vragen als ik iets niet weet te liggen...
Maar enfin....
Willem gaat dus weer op boodschappenjacht.....
Wat of ik wil eten vraagt hij netjes...
Nou Willem doe in hemelsnaam weer eens iets gezonds.....
Zijn gezicht betrekt....
"Maar weet je waar ik zin in heb?".....
Daar gaan we weer....
Dus zeg ik "broccoli?"...."groentesoep?"....."spruitjes?".....en ik laat dus de loempia, paella en kippenpoten uit mijn lijstje....
Hij kijkt me meewarig aan....
"Kippenpoten" zegt hij....
"Ik ben niet normaal hè?".....komt het er dan heel schuldbewust uit....
Tja.....en dan kan ik mijn lachen echt niet meer houden....
"Vertel eens wat nieuws"..... antwoord ik....
Het worden dus kippenpoten...
En ik wil macaroni met verse spinazie en schimmelkaas....
Hij is blij....
Maar dan komt het....
De macaroni is gekookt....de verse spinazie gewokt.....
Ik maak vanaf mijn stoel een bedje spinazie....brokkel daar de schimmelkaas overheen en wat parmezaan die ik nog in de koelkast had....roer wat roomboter door de macaroni en doe die op het bedje spinazie...
Willems kippenpoten hoor je knetteren in de airfryer....
Veertien minuten geeft het display aan....
Sorry Willem maar ik begin vast....
Dat doe ik anders nooit maar het verse voer lonkt en nu is het nog warm....
En dan dat gezicht van Willem als hij mijn culinaire maaltijd ontwaart....
En dan die stappen die hij zet om met een verheerlijkt gezicht, binnen mijn comfort zone te komen staan....
En die woorden "Oei dat ziet er eigenlijk ook wel lekker uit....mag ik een hapje"....
Natuurlijk zeg ik NEE!.....en natuurlijk doe ik JA....
Nou ja....dat dus.....
Gelukkig gaat na drie hapjes de piep van de airfryer.....maar nog kijkt hij steeds naar rechts....mijn kant op dus....met een smekende blik....
Met dit verschil dat mijn NEE nu ook echt NEE blijft....
En wat heb ik eindelijk weer eens heerlijk gezond gegeten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten