Dag van:
Alleen als ik in de rolstoel ga mag ik mee...
Vandaag, eindelijk na 5 maanden stage, komt Willems dochter Babeth thuis....
Ze landt op airport Eindhoven...
En ja, de rolstoel gaat mee en dus mag ik ook mee..... en dus ben ik vroeg uit de veren....
Tegelijkertijd bijna vertrekken we..... Babeth en wij ...
Babeth uit Alicante met het vliegtuig en wij uit Arnhem met de auto...
En toch zullen we ongeveer op hetzelfde tijdstip op het vliegveld aankomen...
Malle bedacht blijft dat toch....
Willem raakt compleet in de stress bij elke
rij auto's die op een file lijkt...
rij auto's die op een file lijkt...
Willem rustig aan.....het betreft hier slechts een oprit....
Als die auto's geritst zijn, kun je vast weer verder ...
En ja dus...
Eenmaal bij het vliegveld, op zoek naar P1....
Daar kunnen we kort parkeren...voor veel geld.....
En natuurlijk moeten we plassen na zo'n rit....
Heb je dat wel eens gedaan....plassen en dan met een rolstoel naar binnen??...
En zeker tien mensen die staan te wachten en je allemaal willen helpen...
Gatverdamme.....!!!
Nee...het feit dat ze willen helpen vind ik super hoor ...begrijp me niet verkeerd...maar dat geholpen worden....dat vind ik dus niks....
Laten ze het gewoon aanbieden uit beleefdheid of zo.....en me dan gewoon mijn eigen gang laten gaan of zoiets....
Enfin...plas gepleegd.....en volgende keer iets langer zoeken om een invaliden toilet te vinden....
Ook erg....maar minder erg.....
We gaan, bij gebrek aan een spandoek met welkom thuis, op zoek naar ballonnen....
Het wordt een ballonnetjetjetje....maar niet minder gemeend.... En volgend voorbeeld richtlijn prijzen....plus de inflatie...
Maar wat maakt het uit...het is voor Babeth....
We staan bij de arrivals.....
We zien het vliegtuig landen...
En juist als het vliegtuig land maakt ons hart een sprongetje....
Tevens begint nu het lange wachten dat wij naar al te goed herkennen....
Taxiën.....wachten tot de deur open gaat....hal binnen....naar de lopende band voor de koffers....wachten.....wachten...
En wij wachten mee....aan de andere kant van de deur waardoor we niks kunnen zien....
Tientallen mensen waarvan de koffers eerder kwamen die door de deur komen...
En dan.... Babeth!!!!!....
Wat een blijdschap.....
In de armen.....en liefst nooit meer loslaten denkt Willem....
Haar moeder met vriend blijken een eindje achter ons te staan....
Dan volgt een tweede omhelzing hunnerzijds.....
We drinken met z'n allen nog een kop koffie....
Babeth gaat met mama en vriend mee...
Moeilijk momentje voor Willem weet ik...
Maar het is zoals het is zegt hij dapper.....
En ze komt toch nu snel weer vier dagen bij ons....
En ze is er tenminste denk ik op mijn beurt...
Gunst wat mis je zo'n grietje eigenlijk...
Maar als ze er dan staat weet je ook meteen niet meer waar die 5 maanden gebleven zijn....
Eenmaal thuis even rust...
Niet te lang want de tuin ...de kamer...en straks visite....
Heerlijk mijn oud leerling Jip op bezoek met haar papa en mama...
Zeventien is ze alweer....
Oeps nee oude juf Wampie...op zo'n leeftijd zeg je dan altijd 'bijna achttien'....
Jip gaat onze ringen brengen in de kerk als we trouwen...
En ze wil vast oefenen...
Juf staat alleen met de mond vol tanden als er naar het ritueel gevraagd wordt want wie doet nou eerst wat...???
Papa Ron biedt uitkomst....
Jip zal eerst de kleine ring aan Willem geven en die doet de ring bij Wampie om....
En dan krijgt Wampie de grote ring en die doet ze bij Willem om....
Jeetje dat daar nog regels aan zitten zeg....
De ringen komen in een wit mandje....
Een mandje dat niet bij Wampie en Willem past maar wel heel goed bij onze Jip....
Jip is tevreden en we eten gezellig onze macaroni op...
Van het ijsje lust papa er wel twee....
"Je moet niet zoveel vreten papa, dat is niet netjes" oppert Jip....
"Nee en vreten zeggen ook niet" antwoord papa Ron....
"Hier mag dat"zegt Willem....
Ja maar bij koningin Maxima niet hoor, zeg ik vlug....
En Jip ligt alweer in een deuk....
Als ze weg gaan zie ik een klein vogeltje voor de deur naar binnen liggen...
Rot katten....een roodmusje nog wel....
En verdorie geen Willem meer thuis want die is naar koor gegaan...
Ik zal het zelf op moeten ruimen...
Zo'n lief gaaf vogeltje...
Ja, ja....tot ik het op veeg.....en de andere kant helemaal opgevreten blijkt...
Kokhalzend loop ik naar de groene bak buiten...
En ik kiep het beestje op de bloemen die ik een uur of wat daarvoor heb weggegooid...
Toch een mooie begrafenis denk ik nog...
Te ruste gelegd op een bloemenbed....
Nu nog wat opsturen naar de ceremonie meester....
Zo'n bruiloft blijft je bezig houden....
Zeker die paar weken ervoor....
En dan heerlijk op de bank met je voet weer omhoog....
Mijn voet waar ik sinds kort van weet waar de enkel zich bevindt...
Want mijn voet is nog wel dik...maar oké, de zwelling neemt ietsje af ...
Alleen komt met het verdwijnen van de zwelling wel de pijn tevoorschijn....
Niet ernstig hoor....welnee.....maar ik weet nu dus zonder te kijken waar mijn enkel zit zeg maar....
Het was weer een bewogen dagje....
Morgen maar weer rustiger aan doen....
Ik doe mijn gehoorapparaten uit en duik onder de dekens....
Laatste woorden van deze dag:
Willem: daar kun je voor kiezen....
Wampie: nee ik hoef niet meer te piesen....
Willem: heb je je gehoorapparaten soms uit....
Wampie: nee ik hoef mijn bed niet uit....
Laatste geluid van deze dag:
En hele harde lachsalvo van Willem.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten