Het is geen super nadeel, maar ik merk dat ik dit jaar toch maar twee dagen weekend heb, in tegenstelling tot vorig jaar drie....
Het werk moet nu toch echt in dat weekend gedaan worden....
Maar groot voordeel....je hebt de hele dinsdag voor jezelf, en daarna hoef je nog maar drie dagen....
Vandaag dus maar weer aan de werk voorbereiding terwijl Willem in het verre Coevorden preekt.....
Ik vínd weer leuke lessen en ik máák weer leuke lessen.....
Daarbij bedenk ik me goed dat deze klas met net vierjarigen en dus school beginnende stuiterballen nog niet de concentratie hebben van een ' bijna afgestudeerde kleuter'....
Werkjes die niet te lang duren dus..... afwisseling tussen inspanning en ontspanning.....
Maar wel een gevuld programma want 'vrije tijd is vaak kliertijd' zoals een zeer gewaardeerde collega van mij altijd zegt....
Ik ben er weer een paar uurtjes zoet mee....
Toch wel lekker dat ik die vitrage gekocht heb vorige week...
De zon schittert een stuk minder op mijn beeldscherm en daarbij scheelt het wat zweetdruppels als de zon niet pal op me schijnt....
Klaar....!!
Eigenlijk moet ik nu wel naar mijn vriendinnetje.....
Door al mijn werk schiet dat helpen en afleiding brengen, er flink bij in....
Ik app haar of we een terrasje zullen pakken, maar ze heeft visite....
Onder de pannen dus.....
Mijn oude KLOS (kleuterleidster opleiding school) vriendinnetje is vandaag jarig....
Onafscheidelijk waren we....
Ik stuur haar een appje en de babbel ontstaat als vanouds....
Allebei dezelfde leeftijd, allebei speciaal onderwijs en allebei het er toch wel over eens dat het systeem de kinderen inhaalt.....
Mijn KLOS vriendinnetje appt dat ze erover nadenkt dit haar laatste werkjaar te laten zijn.....
Steeds meer collega's van onze leeftijd haken af.....
Af, omdat het systeem belangrijker lijkt te worden dan het kind....
Ik was nooit echt tegen systemen...
Ze waren er immers om het kind te volgen....
Maar nu lijkt het tij zich te keren.......het kind volgt het systeem....
De leerkracht, die ooit vertrouwd werd goed onderwijs te geven wordt gecontroleerd op vorderingen en resultaten van die leerlingen....
De behoefte wordt door het systeem bepaalt.....waar blijft de behoefte van het kind.....?
'Als je doet wat het systeem eist dan vaart het kind daar wel bij'.....
Hoe komt het dan toch dat ik kinderen iets anders zie doen....?
Mooie discussie.....en lang niet zo zwart wit als ik het schrijf hoop ik toch......
Psycholoog Bronfenbrenner zegt zo mooi "het gaat om een leeromgeving, niet om een leersysteem"....
Bronfenbrenner helpt ons ook om alert te zijn wanneer het systeem belangrijker wordt dan het kind......
Interacties kunnen van meer waarde zijn dan systeeminterventies denk ik zelf regelmatig.....
Wat zou ik nu eens kunnen gaan doen....
Ik heb mijn vakantie haakproject nog liggen....
Nog twee toeren, dan in elkaar zetten en klaar is ie.....
Ik installeer me op een tuinstoel.... katoen
bij de hand, truitje op schoot, haaknaald tussen de vingers en daar gaat ie.....
bij de hand, truitje op schoot, haaknaald tussen de vingers en daar gaat ie.....
Alles om je heen even vergeten en zelfs de buren links en rechts met hun visite niet volgen.....
Mijn haakwerk en mijn gedachten....
Voor ik het weet is het af.....
Weer een resultaat om trots op te zijn....
Duiken in mijn gedichtenbundels.....
Ook zo heerlijk.....
Van "twee keer overlezen en dan begrijpen" bij J.C Bloem, naar 'heerlijk luchtig met een glimlach om je lippen' bij het lezen van het gedicht van Ivo de Wijs'....
Wampie l.C.
En zo kwam ik
Mijn zondag door
Gedachten over
Hoe het was
En anders kan
Of wat ik zou willen
Vlijtige vingers
Over vasten en lossen
Samengebracht
Tot een kledingstuk
Waarvan ik me afvraag
Is er nog plek
In mijn kledingkast
En het lezen
Over gedachten
Van anderen
En hoe zij
Hun zondag doorbrachten.....
J.C. Bloem
De stilte, nu de klokken dooven,
Wordt hoorbaar over Zondagsch land
En dorpsche woningen, waarboven
Een schelpenkleur'ge hemel spant.
De jeugd keert weer voor de' in gedachten
Verzonkene, die zich hervindt
Een warm van onbestemd verwachten
In Zondagstilte eenzelvig kind.
En tusschen toen en nu: 't verwarde
Bestaan, dat steeds zijn heil verdreef;
De scherpe dagen, waar de flarde
Van 't wonde hart aan hangen bleef.
Niet te verzoenen is het leven.
Ten einde is dit wellicht nog 't meest:
Te kunnen zeggen: het is even
Tusschen twee stilten luid geweest.
Ivo de Wijs
Gewoonlijk leid ik een kantoorbestaan
Ik zit aan een bureaustoel vastgevroren
Ik schrijf, dat is hoofdzakelijk mijn baan
Maar 's zondags klim ik bij het ochtendgloren
Maar al te graag uit mijn ivoren toren
Mijn vroege vogels dulden geen protest
Daar ga ik, wel wat vaag en ongeschoren
Voor de vogels kom ik fluitend uit mijn nest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten