7 augustus 2024

Dag van:

Zo, vakantiedipje te boven....

Met frisse moed de dag begonnen en nu met de beknelde zenuw, de losse kies, nu ook een tand afgebroken...

Jongens wat gaat het lekker....dat gebit wordt steeds rampzaliger....

Maar geen gemok....vandaag moet ik met mijn vriendinnetje naar de reumatologisch verpleegkundige ter voorbereiding op de medicijnkuren die komen gaan....

De tandarts bel ik dan morgen wel....

Om negen uur sta ik voor de deur van Annet....

Ze strompelt naar de voordeur, maar heeeeej.... ze strompelt in ieder geval weer....

En nu niet achter of op een stoel maar met een stok...

Ver komt ze nog niet maar in vergelijking met vóór ik op kampeervakantie ging, is dit toch een lichte verbetering....

Of dat nou echter een verbetering van de reuma of van de hernia is, is moeilijk te zeggen...

Toen ik haar in de vakantie belde waren de ontstekingen in handen en voeten niet te houden, en was ze tijdens het krijgen van de injectie tegen de herniapijn van de operatietafel afgestapt omdat ze de pijn niet aankon (ik zie het haar doen daar midden in de OK haha....typisch een Annet actie)....

Ruim op tijd komen we op de reuma poli aan....en na een half uurtje wachten komt verpleegkundige Els ons halen....

We stellen ons voor en ze vraagt direct naar ons relatie....

"Beste vriendinnen" zegt Annet trots en ze begint meteen in geuren en kleuren te vertellen hoe wij elkaar hebben leren kennen....

Verpleegkundige Els zit op het puntje van haar stoel te wiebelen....zij heeft duidelijk ook een verhaal te vertellen denk ik nog....

En dat is ook zo....

Ook Els heeft al 30 jaar een hartsvriendin....vanaf de lagere school...

En het feit wil dat ze vandaag extra zenuwachtig is want ooit nam ze een bijzonder souvenirs mee van een verre reis, welke haar vriendin ook schitterend vond toen ze het haar liet zien....

Nu is ze aan nog zo'n souvenirs gekomen en ze heeft deze naar de juwelier gebracht om er een sieraad van te laten maken om te laten zien hoe waardevol deze vriendschap voor haar is....

Vandaag kan ze het sieraad ophalen maar ze moet werken tot vijf uur en de juwelier is tot half zes open....

Ze hoopt dus maar dat ze het redt vandaag en dan hoopt ze dat haar 'bestie' het ook nog mooi vindt.....

Over de tijd kunnen we haar niet geruststellen, behalve dat collega's haar misschien wel wat eerder laten gaan als ze dit uitlegt....

Maar van het sieraad weten we zeker dat haar beste vriendin daar enorm blij mee zal zijn....gewoon omdat ze beste vriendinnen zijn en zij dan ook aanvoelt hoe extra bijzonder deze betekenis is bij het zien van dit cadeau....

Dan moeten we echter toch gauw door

met waar we voor gekomen zijn....de uitleg en bijwerkingen van het medicijn...

Gelukkig maar dat Annet en ik samen zijn want het is best wel een beetje een shock....

Medicijnen die ook voor kanker zijn, die je nooit via de huisarts mag krijgen maar alleen van de reumatoloog, waarbij je nooit meer antibiotica mag slikken, waarvoor je altijd een speciale kaart voor bij je moet hebben in je handtas... je alleen nog maar als vaccinatie de griepprik mag krijgen....je zodra je koorts krijgt direct een arts moet bellen....

Nou ja, en nog meer van dit soort meldingen waarbij je direct door hebt dat het een pittig medicijn is dat je krijgt.....

We moeten het even laten landen allemaal...en zijn er stil van...en aangezien Annet al maanden niet buitenshuis is geweest behalve naar het ziekenhuis dan, besluit ik er even op uit te gaan met haar....

Veel kun je dan niet doen natuurlijk....niet zoals we altijd doen in ieder geval....want zonder rolstoel komen we op dit moment niet ver...en madame weigert er eentje te huren omdat ze dit ziet als achteruitgang....

Maar Intratuin heeft rolstoelen staan weet ik en Annet en ik worden altijd blij van kleur....

Ik stuur de auto naar Intratuin en zie Annet opbloeien....

Ik pak de rolstoel, gooi haar erin en daar gaan we op 'bloemenreis'.....

Voor Intratuin is het zomerseizoen dan wel voorbij maar er staat nog genoeg om vrolijk van te worden....

En natuurlijk gaan we even in het la Place restaurantje in Intratuin zitten....koffie met wat lekkers....

Annet krijgt de smaak te pakken...."rij me ook maar even naar boven" beveelt ze....

We stoeien even met de lift wat weer eens de slappe lach oplevert, maar staan uiteindelijk boven....

En daar wordt de oude Annet weer een beetje zichtbaar, want ze wil die luie tuinfauteuil met voetenbank en ze wil een tuinhanger....

De tuinhanger oke Netje, maar die dure stoel daar moet je nog maar even over nadenken....troost aankopen zijn immers snel gedaan maar spijt kun je er ook van krijgen....en ze moet ook nog een opstap stoel aanschaffen....

Hoe het ook zij..... Annet geniet en ik geniet mee....

Liefst zou ze nu de hele dag weg willen, maar dat is natuurlijk te gek en niet verstandig....

Ik beloof nog even met haar mee te gaan als ik haar thuis breng....

En zo zitten we even later weer bij haar thuis waar ze al zo lang zit maar waar het dankzij dit kleine uitstapje toch een beetje anders voelt...

Als er dan ook nog een gezellige oud collega (ook met reuma) langs komt,

wordt het nog een gezellige middag vol verhalen over Rijnstate ziekenhuis....

Nou ja.....verhalen?......zeg maar perikelen, anekdotes, leuke en minder leuke bevindingen.....

Zou toch leuk zijn als er ooit eens een boek uitkomt met al die ziekenhuisverhalen, anekdotes, perikelen, ervaringen enz.....

Tijd om huiswaarts te keren...

Willem wacht op eten....

De beesten wachten op hun vrouwtje die toch al zoveel weg was....

Maar wel huiswaarts keren met het gevoel dat in vriendschap de kleine dingen van grote waarde kunnen zijn....

Dat vriendschap een meerwaarde van toegevoegde kracht is maar een oh zo kwetsbare kracht.....